˻ PREMIERA ˼

⌈ ACOUSTIC REVIVE jest japońską firmą założoną w 1997 roku i prowadzoną przez pana KENA ISHIGURO. Specjalizuje się ona w kablach połączeniowych, produktach antywibracyjnych, ale ma w swojej ofercie również innowacyjne produkty, za których pomysłami stoi najczęściej Uniwersytet Tokijski. Testujemy najnowszą listwę napięcia zasilającego AC, model RTP-4EU Final. To jej światowa premiera. ⌋

JEDNĄ ZE STAŁYCH w stale zmieniającym się systemie odsłuchowym „High Fidelity” – myślę o testowanych urządzeniach – są produkty odniesienia, czyli referencyjne. Służą one jako punkt orientacyjny dla wszystkich innych, testowanych przez nas urządzeń i pozwalają je ocenić w obiektywny, na ile to możliwe, sposób. Nie chodzi nawet o to, aby były najlepszymi na świecie, ale żeby były na tyle dobre, aby wszystkie różnice, jakie występują między urządzeniami, kolumnami, kablami i akcesoriami, których testy publikujemy, a nimi były wyraźne i aby dało się je opisać w sposób, który będzie dla państwa pomocny.

Ta strategia sprawdziła się w ponad dwudziestoletniej historii „High Fidelity” doskonale. To dlatego nie wymieniam produktów w systemie odniesienia zbyt często – prawdę mówiąc robię to bardzo rzadko i dopiero wtedy, kiedy ma to głęboki sens w kontekście porównań. Ale nie tylko. Ponieważ spędzam z tym systemem wiele godzin słuchając muzyki, nowy produkt musi też coś we mnie poruszyć, dotrzeć do mnie osobiście, abym zdecydował, że „tak, czas najwyższy…” Nie inaczej jest z listwą zasilającą AC firmy Acoustic Revive.

Jej pierwsza wersja, której słuchałem, model → RTP-4EU ULTIMATE, była jej drugą wersją rozwojową, po RTP-4 (RTP to akronim Reduced Transmission Path, technologii służących do zminimalizowania zakłóceń w sieci zasilającej AC). Spodobała mi się prostota jej budowy, prostota wynikająca ze znakomitej budowy mechanicznej i przemyślanego doboru podzespołów. Równie ważne były jednak dla mnie wybory i rozwiązania charakterystyczne tylko dla tego producenta. Wówczas wydawały się „kosmiczne” i przekombinowane, a dzisiaj znajdziemy je w wielu innych produktach na całym świecie.

Ken Ishiguro, szef Acoustic Revive, ma bowiem jakiś szósty zmysł pozwalający mu łączyć wiedzę techniczną, doświadczenie w zakresie wysokich technologii oraz wrażliwość na zmiany w dźwięku. To dlatego co jakiś czas, czyli co kilka lat, proponuje nowe wersje swoich produktów, które regularni wymieniam i ja, w tym listwy zasilającej. Po pierwszej w naszej historii, z dopiskiem Ultimate, którą testowaliśmy w 2010 roku, osiem lat później przyszedł czas na wersję → RTP-4EU ABSOLUTE, która zastąpiła w naszym systemie poprzednią, a w tym roku dostajemy listwę o wymownej nazwie Final.

RTP jest więc częścią systemu HIGH FIDELITY od piętnastu lat i wygląda na to, że „dwudziestka” jest na wyciągnięcie ręki.

▌ RTP-4EU Final

FORMA LISTWY RTP w wersji przeznaczonej do sprzedaży poza Japonią jest niezmienna: to solidny prostopadłościan wykonany z frezu pełnego bloku aluminium z przykręconą od góry aluminiową płytą. To listwa zasilająca AC z czterema gniazdami typu Schuko (w Japonii dostępne są też wersje z sześcioma gniazdami) o wymiarach 880 x 700 x 265 mm, ważąca około 4 kilogramów.

Podstawą listwy są gniazda. To produkt innej japońskiej firmy, Furutech, należący do serii NFC. Przejście z wersji Ultimate na Absolute w 2018 roku dotyczyła głównie wymiany starszych gniazd tej firmy na nowe, z technologią Nano Crystal2 Formula (NFC). Choć materiał ten ma już dziewięć lat – jego pierwsze zastosowanie miało miejsce w 2016 roku – i choć oprócz gniazd zasilających AC, w których została zastosowana rozbudowała się do całej gamy produktów, w wtykami liniowymi, „boosterami” itp., to wciąż jest on najważniejszą innowacją tej firmy.

Przypomnijmy, że jest to materiał, który ma właściwości „aktywne”. Po pierwsze generuje on jony ujemne, niwelujące elektryczność statyczną w gnieździe, a po drugie zamienia energię termiczną w łatwo wygaszane fale podczerwone. Materiał ten został połączony przez Furutecha z nanoceramicznymi drobinami i pudrem węglowym, mającymi właściwości piezoelektryczne. Zarówno w gniazdach Schuko FI-50 NFC, jak i gnieździe IEC FI-09 NCF ich styki wykonane są z czystej miedzi poddanej obróbce termicznej w firmowym procesie α (Alpha) oraz rodowane.

Ciekawe jest to, że NFC to pomysł, który wyszedł od Acoustic Revive, a który został zrealizowany dzięki zasobom i kontaktom Furutecha. I choć dzisiaj łączymy go właśnie z tym drugim producentem, jest to wspólne. Zastosowanie gniazd wykonanych z materiału tego typu w listwie RTP-4EU Absolute było więc naturalną zmianą w stosunku do wersji Ultimate. W najnowszej listwie Final gniazda pozostały te same, a zmiany dotyczą czegoś innego.

Linia czasu dla serii RTP wygląda następująco:

» 1999: RTP-6 – rodowane gniazda Schuko i IEC Furutecha, okablowanie OFC z izolacją

» 2000: RTP-4 – specyfikacja taka sama jak powyżej, cztery gniazdka

» 2004: RTP-6 & 4 Evolution i rodowane gniazda Schuko Oyaide z obróbką kriogeniczną, rodowane gniazdo IEC Furutech z zaciskami śrubowymi, okablowanie wewnętrzne PCOCC-A w izolacji PE

» 2009: RTP-6, 4, 2 i 4EU Ultimate – gniazda Schuko Oyaide ze stykami z rodowanej miedzi berylowej,
poddane obróbce kriogenicznej, okablowanie wewnętrzne PCOCC-A w izolacji PE, rodowane gniazdo IEC Furutech z zaciskami śrubowymi,

» 2014: RTP-6, 4, 2 i 4EU Absolute – gniazda Schuko Furutecha z rodowanej czystej miedzi, żywica NCF i obróbka kriogeniczna, okablowanie wewnętrzne z PC-TripleC z jedwabną izolacją, rodowane gniazdo IEC Furutech NCF

» 2024: RTP-6, 4, 2 i 4EU Final – ta sama specyfikacja, co w Absolute, ale dodano m.in. sproszkowany turmalin i sproszkowany kamień Kiyoh oraz układ do usuwania szumów o wysokiej częstotliwości

Wspólne dla wszystkich modeli są:

1. Obrabiana maszynowo obudowa wykonana z lotniczego stopu aluminium A2017 (superduraluminium).
2. Pochłanianie szumów przez zielony karborund znajdujący się poza układem zasilającym.

»«

▲ Kilka prostych słów

KEN ISHIGURO
właściciel, konstruktor

NOWA LISTWA FINAL bazuje na opracowaniach, które wdrożyliśmy najpierw w modelu Ultimate, a następnie Absolute. Za każdym razem zmiany są wynikiem sesji odsłuchowych i pomiarów i bazują na konkretnych rozwiązaniach, często sprawdzonych wcześniej w innych produktach.

W modelu Final został zintegrowany układ usuwający szumy wcześniej wprowadzony przez nas w filtrze CS-3K (test → TUTAJ – red.). Chociaż CS-3K usuwa szumy o wysokiej częstotliwości z linii zasilającej, w RTP-Final układ ten pracuje nie tylko na linii zasilania, ale także na linii uziemienia.

Poprawiony został także sposób usuwania szumów wewnątrz obudowy. Poprzednia seria RTP miała obudowę ze stopu aluminium lotniczego A2017, czyli aluminium klasy lotniczej, w której, na jej dnie, umieszczono zielony karborund i proszek elbaitu (turmalinu) zatopione w żywicy. W nowym RTP-Final dodaliśmy do tego minerał Kiyoh (rzadka ruda, której głównym składnikiem jest krzemian glinu) i kilka innych rodzajów proszku rudy, zwiększając intensywność ich oddziaływania na szumy i ładunki elektrostatyczne.

Poprawiliśmy również tłumienie drgań wymieniając nóżki na nowe. Nóżki w poprzednim modelu były wykonane z chromowanego, obrabianego maszynowo mosiądzu z arkuszem tłumiącym drgania pod spodem. Nowe nóżki to wciąż obrabiany maszynowo mosiądz, ale teraz pozłacany i z podklejonym pod nimi impregnowanym izolatorem silikonowym RKI-1803 (to mały typ podkładek RKI-5005, test → TUTAJ – red.). Również i w tych podkładkach znajduje się sproszkowany Kiyoh-stone.

RTP-Final przynosi poprawę stosunku sygnału do szumu w bardzo szerokim zakresie, w dodatku bez strat energii i bez negatywnego wpływu na dźwięk. » KI

»«

JAK WIDAĆ, ZMIANY w stosunku do wersji Absolute wcale nie są małe. Listwa wygląda niemal identycznie, poza „blinky-blinky” złoconych nóżek pod spodem i kolorem górnej płyty. W Ultimate była ona czarna, w Absolute srebrna, a w Final jest tytanowa.

Gniazda są połączone wewnątrz takim samym przewodem typu solid-core (pojedynczy drut), co poprzednio. To owalny przewód PC-tripleC 2,8 x 2,4 mm z jedwabno-teflonowym izolatorem, wykonywany przez firmę Furukawa dla Acoustic Revive. Materiał o nazwie PC Triple-C, czyli Pure Copper-Continuous Crystal Construction, uzyskuje się w procesie podobnym do kucia („forging”), w którym drut jest wielokrotnie uderzany. Uderzenia mają odpowiedni kąt i kierunek, dobrane w wyniku eksperymentów. W wyniku tej obróbki zmniejsza on swoją objętość o 70%.

Chociaż materiał ten nie ma jakiejś szczególnie wysokiej czystości wyrażanej w „N” (6N, 7N itp.), to w rzeczywistości bariery między kryształami są w nim bardzo niskie. Pan Ishiguro mówi wręcz, że przejścia są mniej widoczne niż w najlepszej miedzi, jaką do tej pory wymyślono, a mianowicie PCOOC-A (Pure Copper Ohno Continuous Cast Advanced). Miedź Triple-C, w małych ilościach, jest produkowana przez wydzieloną część koncernu Furukawa, Fine Chemicals & Materials (FCM).

Wszystkie elementy wewnątrz zostały pomalowane farbą minimalizującą ładunki elektrostatyczne, zawierającą Kiyoh-stone. Właściwością tego materiału, na której zależało panu Ishiguro-san jest to, że pod wpływem drgań łatwo wytwarza on ujemne jony o wysokim natężeniu, których maksimum przypada na daleką podczerwień („far-infrared rays”).

Kiyoh-stone generuje do 40 razy więcej jonów niż turmalin. Pod spodem listwy i na gnieździe IEC, od wewnątrz, naklejono QR-8, małe pastylki z naturalnego, ciemnego kryształu.

Listwa wygląda zawodowo, solidnie i jednocześnie skromnie.

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Test polegał na porównaniu listwy Acoustic Revive RTP-4EU Final do systemu odniesienia, składającego się z listwy zasilającej → ACOUSTIC REVIVE RTP-4EU ABSOLUTE, w obydwu przypadkach z kablem zasilającym Acrolink Mexcel 7N-PC9500 o długości 2,5 m i z pasywnym filtrem Acoustic Revive RAS-14 Triple-C. Kabel zasilający był wpięty do ściennego gniazda Furutech FT-SWS (R), do którego prowadzi do nich osobna linia zasilająca, z kablem Oyaide Tunami, od wydzielonego bezpiecznika AHP Klangmodul III.

W trakcie porównań przepinałem całe zasilanie systemu. Ponieważ ponowne rozgrzanie lamp w odtwarzaczu SACD i przedwzmacniaczu wymaga czasu, pomiędzy każdą serią porównań musiały upłynąć dwie minuty. Porównanie miało charakter AA/BB/A BB/AA/B, ze znanymi A i B.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ BILLIE HOLIDAY, Body and Soul, Verve Records/Mobile Fidelity Sound Lab UDCD 658, seria „Original Master Recording, Ultradisc II”, Gold -CD ⸜ 1957/?.
⸜ ANNIE LENNOX, Medusa, BMG Ariola München/Sony Music Entertainment Hong Kong 430868021, Limited Edition No. 0123, K2HD CD ⸜ 1995/2014, recenzja → TUTAJ.
⸜ ISAO SUZUKI QUARTET, Blue City, Three Blind Mice/Sony Music Labels Inc. MHCL 10177 , „Kolekcja reedycji premium Three Blind Mice”, SACD/CD ⸜ 1974/2025.
⸜ ART BLAKEY & THE JAZZ MESSENGERS, Moanin’, Blue Note Records/Esoteric ESSB-90126, SACD/CD ⸜ 1958/2015 w: 6 Great Jazz, „MasterSound Works”, Blue Note/Esoteric ESSB-90122/7, 6 x SACD/CD.
⸜ SANTANA, Supernatural, Arista | BMG ‎07822 19080 2, CD ⸜ 1999.

»«

NIE TRZEBA SIEDZIEĆ PRZED SYSTEMEM godzinami, aby wyłapać różnice między listwami Absolute i Final. Prawdę mówiąc nie trzeba siedzieć w ogóle, ponieważ są one wyraźne od pierwszego momentu, są wręcz narzucające się. Ale – i to kluczowe – same z siebie niczego nie narzucają, ponieważ dźwięk z RTP-4EU Final w systemie jest bardziej wyrafinowany i jednocześnie mniej zwracający uwagę na technikę niż w obydwu poprzednich listwach tego producenta, z którymi słucham muzyki od ostatnich piętnastu lat.

Przez ostatnich siedem lat, skoro już jesteśmy przy kalendarzu, w czasie których listwa Absolute była częścią mojego systemu odniesienia porównałem do niej wiele listew zasilających i kondycjonerów. Z tych porównań wynikała zawsze jedna rzecz: to produkt o niebywale naturalnym, wręcz ciemnym dźwięku. Ale nie ciemnym przez obcięcie góry, a przez pogłębienie tła – tak, to ten przypadek, o którym mówimy powołując się na „czarne tło”. Przypomnijmy, że mowa o braku lub bardzo niskim poziomie szumów i innych zakłóceń w sygnale dźwiękowym, które są słyszalne podczas ciszy lub odtwarzania cichej muzyki.

I jest to element, który natychmiast „staje się” na naszych oczach. Kiedy więc puściłem ˻ 2 ˺ They Can’t Take That Away From Me, drugi utwór na płycie BILLIE HOLIDAY Body and Soul, moja uwaga momentalnie skoncentrowała się na tym elemencie – tło z Final jest bowiem jeszcze ciemniejsze, jeszcze gładsze, jeszcze bardziej aksamitne. Choć mogłoby się to wydawać nieistotne dla dźwięku jako takiego, w rzeczywistości systemów audio, dobrze zestawionych systemów – nie ma znaczenia, z jakiego przedziału cenowego – to zmiana kluczowa.

A to dlatego, że nie tylko gitara Berney’a Kessela, ciepła z natury, szczególnie z pogłosem, który został do niej dodany, ale i wokal Holiday, dość przecież jasny, momentami nieledwie zbyt jasny, zabrzmiał w bardziej naturalny, bardziej intymny sposób. Kiedy w ˻ 3 ˺ Darn That Dream, śpiewa „Darn that dream and bless it too / Without that dream I never would have you”, z nową listwą jakoś łatwiej w to uwierzyć.

To zmiana na tyle duża, że przesuwa się punkt ciężkości zarówno barwy, jak i dynamiki odtwarzanych utworów. Niby niewiele, niby nie w taki sposób, w jaki robi to wymiana wzmacniacza. Ale z drugiej strony to przesunięcie nawet ważniejsze, bo nie zmieniające dźwięku „po prostu”, a dające jego lepszy obraz, pokazujące jego lepszą wersję. Ładniejszą, przyjemniejszą. W jakiś taki sposób lepiej „skrojoną” pod kątem danego nagrania, danej płyty. Jakbyśmy patrzyli na coś pod kątem, a potem zobaczyli to na wprost nas.

Final gra muzykę w lepiej uporządkowany sposób, choć ostatnie, co powiedzielibyśmy o Absolute, czy – wcześniej – o Ultimate, to że grają w sposób nieporządny. A jednak chwila i wiemy, że w Finale udało się Kenowi Ishiguro pójść jeszcze jeden krok do przodu. Niby niewielki, z punktu widzenia tańszych systemów to będzie mały kroczek, ale w high-endzie może się okazać krokiem w siedmiomilowym bucie. Takim, którym przemkniemy nad dolinami, nad wyrwami i przeszkodami.

Dlatego, kiedy najnowsza litswa Acoustic Revive znajdzie się na w systemie, jeszcze więcej płyt zabrzmi we wciągający sposób. Robi ona z dźwiękiem coś takiego, że choć jest on bardziej rozdzielczy to jest też przyjemniejszy. Przywołałem na początku Billie Holiday, ponieważ jej wokal jest nagrany w mocno otwarty sposób. Przy tłoczeniu płyty LP często się to wygładzało, a to przez niedoskonałość kopii, a to przez celowe działanie. Kiedy jednak taśma jest zgrana „na płasko”, bez korekt, może to zabrzmieć zbyt jasno.

Z listwą Final słychać, o jakim mikrofonie mówimy, a jednak nie jest to nieprzyjemne. Jakby doszło po drodze do wewnętrznego „uzgodnienia” dźwięku, bez jego wyraźnej korekty. Bardzo podobnie zabrzmiała też płyta nagrana trzydzieści dziewięć lat później, Medusa ANNIE LENNOX. Mam ją w kilku wersjach, z których najciekawsza jest ta, którą w 2014 roku wydał odział Sony Music w Hongkongu. Została ona zremasterowana w systemie K2HD i wydana w limitowanym, numerowanym nakładzie.

Ale nawet ona brzmi dość jasno i w nie do końca nasycony sposób. Puszczamy ją z nową listwą Acoustic Revive i dostajemy to samo: otwarty dźwięk z dużą ilością wysokich tonów. Ale jest też i subtelna zmiana, która powoduje, że słuchamy tego inaczej, w komforcie. Chodzi o wyczyszczenie wysokiego pasma z lekkiej nerwowości o której nie wiedziałem wcześniej, że tam jest. Tak podana muzyka płynie z jednej strony w nieco bardziej leniwy sposób, a z drugiej w sposób bardziej energetyczny.

To tamowanie nerwowości będzie się powtarzało przy każdym kolejnej płycie, czy to Blue City ISAO SUZUKI QUARTET, Moanin’ ARTA BLAKEY’a, nawet Supernatural SANTANY. Na płycie Three Blind Mice, w utworze ˻ 3 ˺ Play Fiddle Play, w którym lider nie tylko gra na kontrabasie (smyczkiem), ale i podśpiewuje, dźwięk z nową listwą z Japonii był o wiele – naprawdę o wiele, to nie jest hiperbolizacja i przesada – gęstszy wewnętrznie. Jakby go ktoś dosycił dźwiękami wypełniającymi puste przestrzenie między tym, co słyszałem wcześniej.

Jest w tym dźwięku większa energia i masa, jest też większy wolumen. To wszystko jednak bez przesady, bez atakowania słuchacza. Jest przeciwnie, teraz słuchamy w jeszcze większym komforcie. Choć modelowi Absolute niczego pod tym względem nie brakowało, to jednak postęp jest wyraźny i idący w dobrym kierunku. W kierunku, który wyznaczają najlepsze produkty innych firm, czy to Gigawatta, Thunder Melody i Shunyata Research (kondycjonery pasywne), czy Accuphase (kondycjonery aktywne).

To kierunek, dzięki któremu zarówno trąbka Lee Morgana w lewym kanale, jak i saksofon Benny’ego Golsona w prawym, zarejestrowane przez Rudy’ego Van Geldera na potrzeby płyty Moanin’, były gładsze, a i wyraźniejsze, cieplejsze, a i bardziej selektywne, spokojniejsze w ogólnym wyrazie, a i bardziej dynamiczne. A wszystko to było ustawione barwowo niżej, bez dudnienia i pompowania dźwięku, ale jednak – niżej.

RTP-4EU Final jest listwą grającą mocny niski bas o wyraźnej fakturze, bez jego utwardzania. Bas w ˻ 2 ˺ Love of My Life z płyty Santany, w którym śpiewa Dave Matthews, a na perkusji gra Carter Beauford, zabrzmiał cieplej i niżej. Ostatnie, co można powiedzieć o płycie Supernatural, z której to nagranie pochodzi, to że ma wysokiej próby dźwięk. Ale to przecież fantastyczna muzyka, prawdziwie wielki powrót tego muzyka po latach słabszych wydawnictw. Z listwą Acoustic Revive źródła tego sukcesu będą jeszcze lepiej widoczne.

▌ Podsumowanie

NIE MA CO GADAĆ PO PRÓŻNICY, bo sprawa jest prosta: to jeden z najlepszych produktów tego typu, jaki znam, być może najlepszy. Albo tak mi się wydaje. To listwa wprowadzająca do dźwięku ciepło, spokój wewnętrzny i wyrafinowanie. Obniża punkt ciężkości i delikatnie tamuje ekscesy wysokich tonów. Robi to nie przez ich obniżenie, a przez oczyszczenie z drobnej „mory” zmniejszającej selektywność.

Dodajmy do tego wybitną rozdzielczość i – wspomniane na początku – czarne tło, a mamy listwę zasilającą AC przeznaczoną do absolutnie topowych systemów, w których inne wybitne produkty o których wspomniałem z jakiegoś powodu się nie sprawdziły. W moim systemie daje ona niezwykłe uzupełnienie czerni, głębi i dynamiki urządzeń i okablowania. Listwa Acoustic Revie RTP-4EU Final zastępuje w naszym systemie poprzednią, model Absolute. ●

»«

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International owlaudiohile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org