˻ PREMIERA ˼

⌈ AUDIO REVEAL to marka powstała w 2016 roku z inicjatywy pana MICHAŁA POSIEWKI. Działalność produkcyjną prowadzi on od 1989 roku, ale zajmował się wówczas projektowaniem i wykonywaniem systemów alarmowych. Audio Reveal jest pokłosiem jego audiofilskiej pasji. Testujemy premierowo wzmacniacz pracujący z lampami 300B, model Classique. ⌋

MICHAŁ POSIEWKA, założyciel, właściciel i konstruktor w jednym, jest audiofilem. To znaczy – jest człowiekiem, ale audiofilem jest zaraz potem. Jego idée fixe było więc zaprojektować wzmacniacz dla siebie, który spełniałby jego wymogi i który nie byłby jakoś oszałamiająco drogi. Z tym drugim problem miał o tyle, że chciał, aby to był wzmacniacz lampowy. W dodatku pracujący w klasie A trybie single-ended, z pojedynczą lampą na końcu. A to oznacza kosztowny zasilacz i równie drogie, a może nawet bardziej, transformatory wyjściowe.

Namysł ten zaowocował pierwszym komercyjnym produktem zaprezentowanym w roku 2018. Od samego początku, mimo że firma powstała dwa lata wcześniej, co – jak zauważył Marek Dyba w teście DAC-a Hercules – pokazało, że pośpiech w przygotowywaniu produktów nie leży w naturze tego konstruktora. Na nazwę swojej marki Michał wybrał Audio Reveal, ponieważ urządzenia miały odkrywać przed użytkownikami „nowe podkłady informacji i emocji zapisanych w nagraniach”; ang. reveal - odkrywanie .

Pierwszy model z tym logo nazywał się → FIRST, czyli pierwszy (test wersji Mk II → TUTAJ). Do wzmacniania sygnału wykorzystano w nim małe triody na wejściu oraz tetrodę strumieniową KT88 na wyjściu, otrzymując 10 W. Kolejny model, → SECOND, pracował z KT150, co dało moc wyjściową niemal 20 W, dochodząc w wersji → SECOND SIGNATURE do ponad 21 watów na kanał, co umożliwiły lampy KT170.

Wzmacniacze były świetne, solidnie wykonane, z łatwością pokazywały też, co potrafią tego typu konstrukcje. Jest jednak tak, że prędzej czy później konstruktor wzmacniaczy lampowych będzie się chciał zmierzyć z legendą, czyli triodami 300B. To „królowa” tego typu konstrukcji i nawet jeśli niektórzy uważają, że jeszcze lepsze są 2A3, 211 czy 845, to właśnie ona jest w centrum uwagi i to ona jest przedmiotem pożądania zarówno audiofilów, jak i konstruktorów.

▌ Classique

NIC WIĘC DZIWNEGO, że po dziewięciu latach w ofercie Audio Reveal pojawił się wzmacniacz SET, czyli single-ended triode, oparty o bezpośrednio żarzoną triodę 300B na wyjściu. Wszystkie poprzednie konstrukcje były tetrodami strumieniowymi, czyli odpowiednikami pentod. Ale nie byłby to pierwszy produkt tego typu Audio Reveal, bo – przypomnijmy – w zeszłym roku został zaprezentowany, a przez nas premierowo przetestowany, przetwornik cyfrowo-analogowy Hercules, w którym te „magiczne” lampy zastosowano na wyjściu sekcji analogowej; więcej → TUTAJ.

»«

▲ Kilka prostych słów

MICHAŁ POSIEWKA
Właściciel, konstruktor

FIRMA AUDIO REVEAL wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów, wprowadziła do swojej oferty nowy model wzmacniacza o nazwie Audio Reveal Classique. Model ten dołącza do rodziny urządzeń opartych na lampach 300B (obok przetwornika Hercules opartego na 300B) a zarazem do linii zintegrowanych wzmacniaczy single-ended.

Wzmacniacz Classique jest konstrukcją dual mono, z osobnymi sekcjami zasilania oraz transformatorami sieciowymi do obu kanałów. W sekcji przedwzmacniacza znajdują się lampy 12AT7 i 12AU7, a lampą końcową jest pojedyncza trioda 300B. Napięcie anodowe lamp jest dodatkowo filtrowane poprzez dławiki w układzie LC.

Urządzenie swoim designem kontynuuje linię wzorniczą urządzeń marki Audio Reveal - solidna, ciężka obudowa, panel drewniany z egzotycznego drewna Merbau, stalowe, ręcznie toczone gałki i najwyższa jakość wykonania to elementy, które tworzą te wyjątkowe wzmacniacze. Walory brzmieniowe zawdzięcza przemyślanemu projektowi elektrycznemu i mechanicznemu, a także zastosowaniu wysokiej klasy komponentów. MP

»«

CLASSIQUE JEST WZMACNIACZEM ZINTEGROWANYM. Czyli takim, który w jednej obudowie łączy sekcję przedwzmacniacza (liniową) i końcówki mocy (prądową). Ma spore rozmiary, 476 x 410 x 220 mm i waży solidne 33,5 kg. Najlepiej będzie go przenosić we dwójkę.

Z przodu umieszczono dużą gałkę siły głosu i dwie mniejsze – zmiany wejść oraz wyłącznik zasilania AC. Jest tam również dioda, zmieniająca kolor z czerwonego w trybie uruchomienia na pomarańczowy. Sekwencja startowa trwa 60 sekund i ma na celu ochronę lamp przed zbyt dużym prądem początkowym – wydłuża to ich życie. Na lampy można nałożyć klatki ochronne, wymóg Unii Europejskiej, ale byłaby to profanacja – lampy 300B wyglądają przecież zjawiskowo.

W sekcji wejściowej urządzenia pracują podwójne triody małej mocy 12AT7 (ECC81) i 12AU7 (ECC82), a lampą końcową jest pojedyncza trioda 300B. Wszystkie w testowanym urządzeniu pochodzą z chińskiej marki Psvane Audio Lab, należącej do firmy Changsha Hengyang Electronics Co., Ltd. Przy czym lampa 300B (UK Serie 300BL) nosi logotyp UK Design.

To submarka Psvane w ramach której otrzymujemy repliki jej wersji produkowanej niegdyś w Zjednoczonym Królestwie. W tym przypadku jej anody są szare anody, jak w lampach NOS, a jej piny są złocone. Jak pisze producent te zabiegi miały „wysoką szczegółowość odtwarzania dźwięku”. Dodaje również, że „jakość dźwięku jest nie mniejsza niż w niektórych znanych brytyjskich lampach vintage”.

Urządzenie ma niewysoką moc, 8 W na kanał, przy 1 kHz i 5% zniekształceniach THD. Jego pasmo przenoszenia też nie wydaje się imponujące, bo wynosi 20 Hz – 30 kHz (+0, -3 dB), ale we wzmacniaczach lampowych działa to inaczej niż w tranzystorowych. Są techniczne wyjaśnienia tego fenomenu, ja powiem tylko, że to po prostu słychać. Zresztą mówi się wręcz o „lampowych watach”. Mac McDonough w artykule How Many Watts Do You Really Need? pisze:

Wyjaśnijmy to na wstępie: wbrew powszechnemu przekonaniu, wzmacniacze lampowe nie są głośniejsze od wzmacniaczy tranzystorowych – te pierwsze brzmią zdecydowanie głośniej niż ich półprzewodnikowe odpowiedniki. Wynika to z różnic w sposobie wprowadzenia przez obwody lampowe i półprzewodnikowe zniekształceń. Gdy wzmacniacze lampowe są mocno wysterowane, wytwarzają harmoniczne, które przez pierwsze około 12 dB są odbierane przez ludzkie ucho jako głośność, a nie zniekształcenia. Oznacza to, że wzmacniacze lampowe są często postrzegane jako 12 dB głośniejsze niż wzmacniacze bez zniekształceń.

⸜ MAC McDONOUGH, How Many Watts Do You Really Need?, → www.SWEETWATER.com,19 April 2024, dostęp: 19.08.2025.

Wzmacniacz oferuje cztery wejścia liniowe RCA i dwa wyjścia głośnikowe, z odczepów 4 i 8 Ω. Gniazda są złocone, zakręcane i wyglądają solidnie. Pochodzą zapewne z jednej z chińskich fabryk. Do kompletu otrzymujemy metalowy pilot zdalnego sterowania Audio Reveal RM-1 z dwoma guzikami – ciszej/głośniej. Nie jest on niczym podklejony, dlatego warto kupić w sklepie z uszczelkami dwa O-ringi i je nasunąć. Nie będzie się wówczas ślizgał.

Urządzenie wygląda podobnie, jak inne produkty tej firmy: ma drewniany front i metalową, stalową obudowę. Sięgnięto w nim po klasyczny współcześnie układ, to jest z przodu mamy lampy sterujące, za nimi lampę końcową, a z tyłu puszki transformatorów. W testowanym urządzeniu są też dwie mniejsze puszki pomiędzy lampami, z dławikami.

Obudowa i obudowy transformatorów oraz dławików są lakierowane proszkowo na kolor czarny, a na ich wierzchu naklejono mosiężne tabliczki z symbolem danego podzespołu. Podobnie producenci oznaczali je w latach 40. i 50. XX wieku, a dzisiaj praktykują to firmy z Japonii. Mosiężna jest również płytka na której znajdziemy logo producenta i nazwę wzmacniacza.

Producent podkreśla wysoką jakość użytych podzespołów – i rzeczywiście tak jest. W torze sygnałowym widzimy kondensatory ClarityCap z serii ESA, a więc o niskiej tolerancji i metalizowanym aluminium, wysokiej jakości polipropylenem. Są też inne kondensatory polipropylenowe, firmy Wima, a oporniki to niemal wyłącznie precyzyjne elementy firmy Dale. W zasilaczu pracują kondensatory Nichicon, a siłę głosu zmienia się w tłumiku obrotowym (potencjometrze) firmy Alps. Urządzenie ma budowę dual-mono, włącznie z zasilaczem.

Chociaż wszystkie inne urządzenia tej firmy wyglądają podobnie, w modelu Classique jest jakaś elegancja przywołująca na myśl wzmacniacze firmy Audio Tekne, które są, jak dla mnie piękne; proszę rzucić okiem na wzmacniacz zintegrowany TFM 2000 → TUTAJ i powiedzieć, czy nie mam racji...

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Wzmacniacz zintegrowany Audio Reveal Classique testowany był w systemie referencyjnym „High Fidelity”. Porównywany był do wzmacniacza odniesienia, czyli tranzystorowej końcówki mocy Soulution 710 z lampowym przedwzmacniaczem Ayon Audio Spheris Evo. W czasie testu jako źródło wykorzystałem odtwarzacz SACD Ayon Audio CD-35 HF Edition oraz odtwarzacz plików Sforzato PMC-05 EX z zegarem DSP-05 EX.

Sygnał między odtwarzaczem Ayona i wzmacniaczem przesyłany był interkonektem RCA Crystal Cable Absolute Dream, a między odtwarzaczem plików i wzmacniaczem interkonektami Siltech Single Crown. Sygnał do kolumn Harbeth M40.1 dostarczał kabel głośnikowy Crystal Cable Da Vinci. Wzmacniacz zasilany były przez kabel Harmonix X-DC350M2R Improved-Version.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ DIANA KRALL, Wildflower, Verve Records/Universal Music (Japan) UCCV-9577, SHM-CD + DVD ⸜ 2015.
⸜ THE OSCAR PETERSON TRIO, We Get Request, Verve/Lasting Impression Music LIM K2HD 032, K2HD Mastering, „24 Gold Direct-from-Master Edition UDM”, Master CD-R (1964/2009).
⸜ ELVIS PRESLEY, Elvis is Back!, RCA/BMG Japan BVCM-37088, „Elvis Paper Sleeve Collection”, CD ⸜ 1960/2000.
⸜ DIRE STRAITS, Brothers In Arms, Vertigo/Mobile Fidelity Sound Lab UDSACD 2099, „Original Master Recording”, „Ultradisc UHR”, SACD/CD ⸜ 1985/2013.
⸜ PETER GABRIEL, So, RealWorld/Virgin SAPGCD 5, SACD/CD ⸜ 1986/2003.
⸜ ERIC CLAPTON, Slowhand, RSO/Universal International Music B.V/Tidal, FLAC 24/96 ⸜ 1977/?.
⸜ BLACK SABBATH, Paranoid, Vertigo | BMG Company/Tidal, FLAC 16/44,1 ⸜ 1970/?.
⸜ VAN HALEN, Van Halen, Warner Records/Tidal, FLAC 16/44,1 ⸜ 1978/2015.
⸜ THE DAVE BRUBECK QUARTET, Time Out, Columbia Records/SME Records SRGS 4535, SACD ⸜ 1959/2000.

»«

ALEŻ TO KAWAŁ DOBREGO GRANIA! Wzmacniacz Michała Posiewki został zestrojony w taki sposób, aby idealnie wpasować się w wyobrażenia o graniu lampy 300B. I robi to doskonale. Dźwięk jest więc z jednej strony bardzo rozdzielczy, a z drugiej naturalnie miękki. To urządzenie, które podchodzi do muzyki nie w chłodny i racjonalny sposób, a w sposób, który sugeruje ciepło bijące z uśmiechu na twarzy projektanta.

Rzecz w tym, że Classique brzmi tak, jakby to miał być nasz ostatni wzmacniacz w życiu. Jakbyśmy już nie musieli niczego szukać i mogli wreszcie skupić się na muzyce, technikę odsyłając w przeszłość mocnym kopem. To zamierzony efekt, nie jest tak, że mówimy o wzmacniaczu idealnym. Ale nad problemami oraz wyborami przed którymi stają producenci projektując urządzenia, nawet te ultradrogie, polski wzmacniacz przechodzi suchą stopą.

To ciepłe, gęste, nasycone, bebechowe granie. I w dodatku bardzo dynamiczne. Zastanawiacie się pewnie państwo, jak to możliwe, że mówię o dynamice – a dodać mogę jeszcze jedno słowo: „bas” – w kontekście wzmacniacza o mocy ośmiu watów napędzającego trudne w obsłudze kolumny Harbeth M40.1? Nawet jeśli nie, ponieważ wywołałem ten temat, koniecznie trzeba też o tym powiedzieć. Urządzenie gra bowiem tak, jakby miało w zapasie waty składowane w jakimś zasobniku, z których swobodnie korzysta budując duży, ekspansywny przekaz o nisko ustawionym balansie tonalnym.

Tak, to niskie, ciepłe, niemalże ciemne granie. To ostatnie dorzucam warunkowo, bo nie chodzi o wycofanie wysokiej średnicy i góry pasma. Wokal DIANY KRALL z płyty Wildflower miał zachowane lekkie sybilanty, których producenci – w tej grupie jest również pianistka – nie odfiltrowali. To delikatne muśnięcie, ale ładnie otwierające brzmienie. Ale nawet ten detal został przez polski wzmacniacz zinterpretowany jako część dynamiki.

Z czym wracamy do mojego pytania i państwa – wyobrażonej – ciekawości o to, czy moc wzmacniacza w teście wystarczy do wysterowania klasycznych kolumn w średniej wielkości pomieszczeniu. Wystarczy – powiem krótko. Wydajność prądowa tego urządzenia jest znakomita i nie miałem wrażenia braków w dźwięku. Nawet grający chwilę wcześniej w tym samym miejscu, czteroczęściowy, kosztujący ponad 200 000 złotych wzmacniacz Silver Grand Mono II innej polskiej firmy, Ancient Audio, nie brzmiał (mega)wyraźnie bardziej dynamicznie i głośniej. Był pod tym względem znacznie lepszy, ale Classique robił to naprawdę z polotem.

Rzecz, jak sądzę, w tym, jak łagodnie, z jakim wdziękiem wzmacniacz Audio Reveal wchodzi w przesterowanie. Nie słychać tego, nie potrafiłem wskazać momentu, w którym to się zaczyna. Przy mocnym odkręceniu gałki siły głosu i z materiałem, który wymaga pompowania powietrza, jak z debiutancką płytą VAN HALENA, da się urządzenie wyprowadzić z równowagi. W pewnym momencie usłyszymy zniekształcenia, chrapliwości i przestanie to mieć sens. Ale to będzie naprawdę głośne granie. I nawet wtedy nie będzie to jakoś bardzo nieprzyjemne.

Słuchany w zakresie, który mu służy, polski wzmacniacz gra w zachwycająco ładny sposób. Bo o to chyba w tym wszystkim chodzi. Jest niesamowicie czysty i przejrzysty na źródło sygnału, bo trójkąt uderzany na początku płyty THE OSCAR PETERSON TRIO We Get Request, w utworze You Look Good To Me, był niesamowicie słodki, miał wagę, ale i brzmiał bardzo czysto. Podobnie, jak kontrabas w prawym kanale, czy ustawiony na osi odsłuchu fortepian lidera.

Piszę, że płytę rozpoczyna You Look Good To Me, ponieważ słucham jej z wersji wydanej w 2009 roku przez wytwórnie Lasting Impression Music pana Winstona Ma na płycie 24 Gold Direct-from-Master Edition UDM – oryginalnie płytę otwierał utwór Quiet Nights Of Quiet Stars (Corcovado). A o czystości wspominam, ponieważ to jedno z tych nagrań, które w tej wersji jest jedną z najbardziej dynamicznych, najczystszych, a jednocześnie nasyconych harmonicznymi realizacji.

Testowany wzmacniacz wspaniale pokazał wszystko to, o czym mówię, pozostając przy swoim stylu grania. Dźwięk sprawiał więc wrażenie ciepłego i słodkiego. I chyba taki nawet jest, szczególnie jeśli porównamy go ze wspomnianym wzmacniaczem Ancient Audio. Bliżej mu pod tym względem do grania Kondo Ongaku niż – pozostając przy tej samej marce – Kondo Gakuoh.

To ciepło wewnętrzne, a nie narzucone z zewnątrz, dlatego nie jest ono inwazyjne. Słucha się muzyki w komforcie, a nie w spięciu. Może również dlatego, że rzadko w tak dobry sposób oddane zostają wokale. Mój system robi to w jeszcze bardziej rozdzielczy sposób, z kolei wyraźnie bardziej selektywnie zagra wspomniany Silver Grand Mono II. Classique ma jednak w dźwięku coś, dzięki czemu głos ELVISA PRESLEY’a w ˻ 2 ˺ Fever, utworze pochodzącym z albumu Elvis is Back!, zostanie pokazany tak, że – naprawdę – ciarki przejdą nam po plecach.

Ponownie zresztą zostaniemy zaskoczeni wolumenem dźwięku, jego basem. Nie będzie to granie specjalnie selektywne i może w tym należy upatrywać źródeł tak doskonałej dystrybucji energii. Selektywność jest tu ograniczona do większych planów, a nie pojedynczych źródeł dźwięku. Te mają raczej ogólny zarys niż wyraźne faktury. Ale „zakres” o którym mówię jest tak głęboki, że bogactwo brzmienia zaskakuje i to zaskakuje naprawdę mocno.

Urządzenie nie rozwiąże problemów nagrań. Jeśli to granie nieco suche i gęste, jak w przypadku ˻ 1 ˺ Red Rain, utworu z płyty So PETERA GABRIELA, nie zostanie ono nagle uporządkowane. Ale już lekko dosłodzone – jak najbardziej. Usłyszałem z nim również punktowy bas Tony’ego Levina, który schodził naprawdę nisko, a przede wszystkim miał doskonale zachowany atak i wybrzmienie. Nie było cienia rozdęcia dźwięku i jego powolności.

Ale to z tego typu repertuarem testowany wzmacniacz poprosi o kolumny o wyższej skuteczności, jeśli tylko będziemy chcieli zagrać muzykę na wyższym niż normalnie poziomie Jeśli nie – nie ma problemu i nawet ekspansywny, oparty na mocnym uderzeniu perkusji, basu i dęciaków ˻ 2 ˺ Sledgehammer zabrzmi w bujający, synkopowany sposób. Wokal Gabriela był prezentowany wyraźnie, był skupiony, miał też bardzo ładną barwę. Wzmacniacz delikatnie przyciął jego suchość, choć nie zamienił go w ciepło znane z płyt Nat „King” Cole’a.

Z wszystkimi tymi nagraniami polski wzmacniacz wykazywał bowiem coś, co nazwałbym opanowaniem. W tym sensie, że nie reagował nerwowo na żadne rzeczy, które do niego docierały Właściwie dobierał barwy, przestrzeń, skalę i perspektywę do nagrań i płyt. Dlatego też z taką przyjemnością, zaraz po Gabrielu, wysłuchałem płyty Vienna grupy ULTRAVOX, w remasterze z 2008 roku.

To było szerokie granie skrajami sceny dźwiękowej, z dobrym rozmieszczeniem dźwięków w panoramie i z opanowanym, wyważonym, ciepłym wokalem Midge’a Ure’a – który niedługo przez nagraniem tego krążka dołączył do zespołu – i głosami kolegów w chórkach. Syntetyczny puls perkusji w tytułowym utworze ˻ 8 ˺ miał zarówno bardzo dobre uderzenie suchego (elektronicznego) werbla, jak i pełnię basu. To naprawdę będzie się podobało.

Przestrzennie urządzenie sytuuje się po stronie urządzeń lekko dystansujących od nas pierwszy plan i budujących głębokie zaplecze za nim. Źródła pozorne, to jest instrumenty i efekty, są pokazywane w rozdzielczy i zróżnicowany sposób, ale raczej w ciągłości, w swego rodzaju lekkości niż z wyraźną separacją krawędzi. To przekaz bazujący na większych planach, nie starający się wchodzić głęboko w rysowanie detali i szczegółów. Czyli niezwykle „lampowy”.

▌ Podsumowanie

CLASSIQUE FIRMY AUDIO REVEAL jest jednym z najciekawszych wzmacniaczy z lampą 300B, jaki możemy obecnie znaleźć na rynku. Jest też jednym z najlepszych wzmacniaczy polskich w ogóle. Ma niesamowity rozmach, pełnię barwową, a jest przy tym wewnętrznie ciepły; jest też rozdzielczy. Nie epatuje selektywnością, to nie jest urządzenie tego typu. Zamiast szczegółów podaje informacje, w miejsce oderwanych od siebie wydarzeń podstawia złożone struktury. To nasycone, gęste granie o namacalnych źródłach dźwięku.

Wzmacniacz wydaje się grać ciepło – i niech tak pozostanie. Pokazuje niski, mocny bas o świetnej kontroli Nie schodzi aż tak nisko, jak wzmacniacz odniesienia i nie buduje też tak wszechogarniającej przestrzeni – do tego potrzebna jest jednak wyższa moc. A jednak wcale tego nie słychać jako braku. Bo dźwięk, jaki otrzymujemy jest absolutnie kompletny, i przyjemny, i po prostu – wciągający. I jest jeszcze łaskawy dla gorzej nagranych płyt te lepsze, jak ˻ 3 ˺ Take Five z płyty THE DAVE BRUBECK QUARTET Time Out, pokazując z prawdziwą wirtuozerią. Od nas ˻ GOLD FINGERPRINT ˺. ●

▌ Dane techniczne (wg producenta)

Lampy sterujące: 12AT7 (ECC81), 12AU7 (ECC82)
Lampy mocy: 300B
Pasmo przenoszenia: 20 Hz – 30 kHz (+0, -3 dB)
Nominalna moc wyjściowa (RMS): 8 W (8/4 Ω, 1 kHz, 5% THD)
Impedancja kolumn głośnikowych: 4 – 8 Ω
Impedancja wejściowa: 50 kΩ
Pilot zdalnego sterowania: Audio Reveal RM-1
Czas uruchomienia: 60 s
Nominalny pobór mocy: 145 W
Wymiary (szer. x wys. x gł.): 476 x 410 x 220 mm
Waga: 33,5 kg

»«

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International Audiophile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org