⌈ Firma SME została założona w 1946 roku jako Scale Model Equipment Company. W 1959 roku, kiedy to jej właściciel, Alastair Robertson-Aikman (1924-2006), zaprojektował pierwsze ramię gramofonowe, powstała spółka SME Limited. Bazujący na tym opracowaniu pierwszy komercyjny produkt, model 3009, pojawił się w sprzedaży we wrześniu tego samego roku. Dzisiaj znana jest zarówno z doskonałych ramion, jak i gramofonów. ⌋

PRZEZ LATA MODEL 30 firmy SME (The Scale Model Equipment Company), gramofon sprzedawany z ramieniem V tejże firmy, był obiektem pożądania audiofilów na całym świecie. Został zaprezentowany w 1990 roku jako „nośnik” „piątki”, a jego nazwa informowała o trzech dekadach, które minęły od powstania pierwszego ramienia gramofonowego tej firmy noszącego liczbową nazwę 3009 (i 12” calowej wersji 3012).

W Modelu 30 dwie podstawy, górna i dolna, zostały od siebie odprzęgnięte miękkim elementem stratnym. Było to 48, niezwykle charakterystycznych, specjalnie wykonanych o-ringów (12 na wieżę), tłumionych w każdej wieży za pomocą łopatki zanurzonej w lepkim płynie. Był to flagowy model tej firmy, po którym przyszły kolejne, wykorzystujące podobne technologie, za które nie trzeba było już tyle płacić, Model 20 (1992) i Model 10 (1999), a następnie ich wersje 30/12 i 20/12 przystosowane do ramion o długości 12”

Dwadzieścia dwa lata później, w roku 2022 zaprezentowano Model 60, mający być gramofonem „rocznicowym”, którym chciano świętować jej 75-lecie, i jednocześnie nowym flagowcem tej brytyjskiej firmy. Jego wprowadzenie do sprzedaży opóźniła pandemia – oficjalna premiera prasowa miała miejsce dopiero w marcu 2022 roku – ale „flagowość” była widoczna na pierwszy rzut oka, podobnie jak nowe podejście do konstrukcji mechanicznej. Ważył 48 kg (bez zasilacza i sterownika) i był zbudowany z dwóch odseparowanych od siebie (odsprzęgniętych materiałami stratnymi) podstaw.

Różnica między poprzednim i obecnym systemem zawieszenia była jednak ważna, dla fanów marki wręcz – podstawowa. Najważniejszą zmianą, którą SME zaimplementowała w nowym gramofonie było ukrycie systemu odsprzęgania. Zamiast widocznych o-ringów i systemu, w którym górna płyta jest „podwieszona”, elementy stratne zostały ukryte w grubych, okrągłych nogach, a system jest teraz „odwrócony”, czyli płyta z ramieniem i talerzem jest „zawieszona”. Niby nic, a jednak – nowa era. Model 35 przynosi tę samą zmianę.

▌ Model 35

GRAMOFON SME O OZNACZENIU „35” został zaprezentowany 4 kwietnia 2025 roku podczas specjalnego pokazu w Londynie oraz na targach audio AXPONA 2025 w Ameryce Północnej, gdzie pokazano go z nowym ramieniem SME Series Vi. Wraz z nim do sprzedaży wszedł również otwierający ofertę tej firmy Model 8, zastępujący „szóstkę”. W materiałach firmowych czytamy:

Modernizacja i poprawa jakości: pojawia się Model 35 SME wyposażony w innowacyjne ramię z serii Vi, oferujące zarówno ekstremalną jakość, jak i nowoczesną estetykę. Zaawansowana technologia zastosowana w tej konstrukcji nie tylko przewyższa renomowany gramofon Model 30, ale wyznacza nowy standard w swojej kategorii.

⸜ Model 35, → SME.co.uk, dostęp: 26.09.2025.

Wśród najważniejszych cech nowego gramofonu producent wymieniał:

• konstrukcję trójkolumnową, inspirowaną Modelem 60 mająca zapewnić „lepszą stabilność i izolację od drań”,
• ramię Vi, ramię gramofonowe obrabiane na CNC z materiału polimerowego o wysokiej gęstości, znanego z niskich rezonansów własnych i „doskonałej precyzji” obróbki,
• silnik i zasilacz – zastosowane w nich technologie zostały zaczerpnięte z Modelu 60, w tym elektroniczny system kontroli prędkości i oddzielny transformator dla silnika AC, co ma zapewnić „stałą i dokładną prędkość”,
• precyzyjna inżynieria: precyzyjne łożysko z nowym hydraulicznym systemem tłumienia oraz poprawione pod względem tłumienia drgań obudowa i talerz, co ma się przełożyć na precyzję obrotów,
• kompaktowa obudowa: zmieniony profil i wymiary sprawiają, że Model 35 ma być „bardziej odpowiedni dla szerszej gamy systemów audio”.

PODSTAWA • Gramofon jest wykonany perfekcyjnie. Jego budowa, choć z pozoru nieskomplikowana, bazuje na wielu drobnych elementach, które razem składają się na konstrukcję dość odmienną od klasycznych gramofonów Model 20 i Model 30. Ale najważniejsze jest to, że firma zdecydowała się postawić na kształt znany z tańszych gramofonów, w których podstawa nie jest prostokątna, a ma kształt przycięty do krzywizn talerza.

To konstrukcja odsprzęgana, ale jednocześnie masowa. Zbudowana jest z dwóch aluminiowych platform oddzielonych od siebie systemem odprzęgającym. Platformy nie są prostokątne, a zaokrąglone, co zmniejszyło wizualnie bryłę gramofonu. Są one zakończone w rogach okrągłymi elementami, które są wpasowane w nogi, na których stoi cała konstrukcja. Gramofon może być polakierowany na kolor czarny lub srebrny, a za dodatkową opłatą również na jeden z dwóch kolejnych: Midnight Blue oraz Gunmetal Anodised.

Na górnej platformie zamocowano ramię oraz łożysko talerza w taki sposób, aby jak najmniej na siebie wpływały. Na dolnym znalazł się silnik, mocowanie gniazd wyjściowych (RCA) oraz aluminiowy element z olejem tłumiącym ruchy górnej platformy. Silnik został umieszczony w ciężkiej, mosiężnej obudowie i dodatkowo odprzęgnięto go poprzez trzy regulowane kolce. Jest on dociskany do podłoża za pomocą małych gumowych ringów. Z boku znalazł się złocony zacisk masy, który warto wykorzystać do odprowadzenia ładunków elektrostatycznych.

Najważniejszą zmianą, którą SME zaimplementowała w Modelu 60, a którą otrzymujemy w Modelu 35 jest ukrycie systemu odsprzęgania poprzez odwrócenie układu i schowanie go w aluminiowych pilarach – w tym przypadku trzech. Nie tylko zmieniono w ten sposób własności mechaniczne takiego systemu, ale i wygląd urządzenia. Po zmianach powstała przysadzista, mocna, silna bryła, znacznie bardziej potężna niż Modelu 30. Prawdę mówiąc, w tej formie Model 35 przypomina gramofony innego brytyjskiego producenta, Avid HiFi. Chociaż, jeśliby o tym pomyśleć całościowo, pierwowzorem byłyby konstrukcje innej brytyjskiej legendy, firmy Michell.

Szerokie nogi są nie tylko elementem odprzęgającym cały gramofon, ale to w nich ukryto elementy stratne na których zawieszono górną platformę. W ich środku wyfrezowano stożkowe zagłębienie z trzpieniem pośrodku. Na trzpień nakładany jest wydrążony, wykonany z mosiądzu element z zamocowanymi o-ringami; w tym modelu jest ich piętnaście na każdą nogę. Ringi są zawieszone na wypustkach podstawy. Nogi nie są tłumione olejowo, jak w Modelu 60 i nie mają tłumienia w osi poziomej.

System ten pozwala na regulację poziomu – służy do tego klucz, którym przekręcamy od góry śrubę w każdej nodze. Od spodu są one dodatkowo tłumione gumowymi podkładkami nałożonymi na system śrub i metalowych przekładek; obudowa nóg została wyfrezowana z aluminiowych elementów. To naprawdę złożony system.

TALERZ • Zastosowany w testowanym gramofonie talerz jest znany również z innych modeli SME. Jego cecha charakterystyczną jest to, że jest większy od samej płyty LP, a jego średnica ø wynosi 330 mm.

Został on wykonany z dwóch aluminiowych elementów, pełnego talerza oraz obrzeża pełniącego funkcję koła zamachowego. Na górze naniesiono matę izotermiczną, toczoną diamentem z drobnym zwojem na powierzchni, która ma tłumić drgania i pomagać w jak najlepszym kontakcie z płytą. Środek jest lekko zagłębiony, a na oś nakłada się aluminiowy krążek. Wraz z zakręcanym, aluminiowym dociskiem mają one mocno związać z sobą mechanicznie płytę i talerz. Całość waży 4,6 kg.

Łożysko główne Modelu 35 jest ponownie wykonane ze stali wysokowęglowej i obraca się na, jak zapewnia producent, precyzyjnym łożysku kulkowym z tulejami ze spiekanego brązu. Łożysko to znajduje się w kąpieli tłumiącej z oleju silikonowego, której zasada działania jest taka sama jak w Modelu 60, aczkolwiek różni się nieco konstrukcją. Podobnie jak poprzednio, jego celem jest pochłanianie rezonansów wynikających z obrotów talerza, w tym szumów silnika przenoszonego przez pasek.

Moment obrotowy przenoszony jest nie na talerz główny, a na talerz pomocniczy, zintegrowany ze stalową osią. Pasek wykonany jest z gumy neoprenowej, zapewniającej odporność na olej, wodę i rozpuszczalniki, a wewnątrz wzmocniony jest strunami poliestrowymi o wysokiej wytrzymałości zapewniającymi wytrzymałość i elastyczność; pasek ma płaski profil i nie jest zbyt długi. Aby przeciwdziałać sile przyciągającej talerz do silnika – a pamiętajmy o tym, że to dwie niezależne platformy – symetrycznie po drugiej stronie osi przymocowano gumowy o-ring, który odciąga ją w drugą stronę pozwalając zachować równowagę.

NAPĘD • Nowością w Modelu 60 był silnik. W miejsce asynchronicznego (DC) z „trzydziestki” zastosowano 24-biegunowy silnik synchroniczny (AC). Jak pisaliśmy przy okazji testu topowego modelu SME, silniki prądu stałego mają to do siebie, że są nieco cichsze w pracy od asynchronicznych. W teorii mniej wpływają więc na dźwięk i łatwiej je wytłumić mechanicznie.

Ale i silniki prądu przemiennego mają zalety, wśród których najważniejszy jest wysoki moment obrotowy osiągany przy danej wielkości. A to pozwala na lepszą kontrolę talerza. Aby osiągnąć podobny moment z silnika DC musiałby on być większy, a więc byłby – tak, dokładnie tak – głośniejszy.

Silnik w Modelu 35 jest taki sam, jak w „60”, takie samo jest również jego sterowanie. Aby zminimalizować zakłócenia podzielono je na dwie części. W jednej znalazł się transformator, a w drugim system sterujący z układem DSP. Ma on postać dużego podłużnego elementu z gałką i guzikami na pochyłe ściance przedniej. Włączymy tam zasilanie silnika (obroty) i zmienimy prędkość obrotową, między 33,3 i 45 rpm (niestety nie ma 78 rpm). Gałka służy do precyzyjnego dostrojenia sterownika, jeśli to oczywiście będzie konieczne. Praca silnika i wybór prędkości są pokazywane przez zapalenie dużych i jaskrawych diod LED w kolorze niebieskim.

Jak pisze producent, jednostka sterująca prędkością wykorzystuje układ DSP do generowania dwóch niezależnych fal sinusoidalnych, które „zapewniają całkowitą kontrolę częstotliwości, zależności fazowej i amplitudy”. Te z kolei są dopasowywane (dostrajane) do konkretnego egzemplarza silnika. Wyjściowy stopień sterujący to dwukanałowy, bipolarny wzmacniacz pracujący w klasie AB o „niskim poziomie zniekształceń”, z przekaźnikiem sprzężonym bezpośrednio z silnikiem. Cała konstrukcja została wykonana przy użyciu montażu powierzchniowego na pozłacanej płytce drukowanej FR4.

Kable łączące zasilacz ze sterownikiem i sterownik z silnikiem są zakończone wysokiej klasy wtykami LEMO. Polski dystrybutor oferuje nieco inne kable, które warto (spróbowałem) wypróbować.

RAMIĘ • Nowością we współczesnych modelach SME jest nie tylko nowy system zawieszenia, ale i ramię. Również i Model 35 został wyposażony w nowe ramię; w tym przypadku, Series Vi, gdzie „i” pochodzi od słowa „improvement”, czyli „poprawa”. Ciekawe, ale na dokładnie takie samo oznaczenie zdecydował się Luxman w swoim najnowszym odtwarzaczu SACD, modelu D-100 Centennial, którego poprawiony transport nosi nazwę LxDTM-i1.

Od ramienia V model Vi (jak i VA w Modelu 60) różni się przede wszystkim innym materiałem rurki. Nowe ramię jest wykonywane na maszynach CNC z niemetalicznego polimeru o wysokiej gęstości, wybranego ze względu na jego obojętność akustyczną. Jak czytamy, „ta jednoczęściowa konstrukcja została wykonana z zachowaniem wąskich tolerancji i rygorystycznych standardów kontroli jakości”. SME uważa, że produkcja addytywna, tj. druk 3D, nie jest jeszcze wystarczająco precyzyjna, dlatego w przypadku tego ramienia zastosowano obróbkę skrawaniem.

Rurka Vi ma okrągły przekrój poprzeczny (w VA był to bardziej złożony profil tri-lobe-profile, czyli podzielona na trzy segmenty i przypominający w przekroju jajko). Producent twierdzi, że taka konstrukcja skutkuje „bardzo niską sygnaturą rezonansową przy znacznie lepiej zmierzonych rezonansach ramienia i kolumny”, co powinno zapewnić większą precyzję śledzenia ścieżki. Ma być ona sztywniejsza i mniej podatna na drgania niż klasyczna, ze stopu magnezu.

Najważniejszym celem tej zmiany było jednak zmniejszenie masy ramienia. Opracowany w 1986 roku model V był najcięższą i najbardziej zaawansowaną technicznie konstrukcją tej firmy. Jego masa była jednak tak duża, że nie wszystkie wkładki można było z nim parować. Przypomnijmy, że rurki w „V” były jedynym elementem konstrukcji kupowanym przez SME u zewnętrznego dostawcy, producenta z Chicago (USA).

Efektywna długość ramienia Vi wynosi 233,15 mm. Możemy na nim zawiesić wkładki o wadze od 7 do 18 gramów. Wewnętrzne okablowanie to, jak mówiliśmy, Crystal Cable. Podobnie, jak w ramieniu VA są to srebrne druciki o średnicy ø 0,1 mm wykonywane w technice Mono X-Tal czyli ze srebra monokrystalicznego. Sygnał wypuszczany jest przez zamocowane do dolnej podstawy, gniazda RCA, co również jest zmianą w stosunku do dotychczasowej praktyki SME, które stawiało na wtyki DIN zamocowane w kolumnie ramienia.

Nowe ramię zachowało znaną z modelu V obudowę łożyska ze stopu aluminium ze zmienionym wewnętrznym obciążnikiem wolframowym oraz takie same, stalowe kulki wykonywane w Szwajcarii. Dodajmy, że ramię ma dynamiczny system docisku, umożliwia zmianę VTA/SRA i antyskatingu, nie ma jednak możliwości zmiany azymutu. SME wierzy bowiem, że ważniejsze jest utrzymanie jak największej sztywności ramienia. W komplecie nie otrzymujemy interkonektu połączeniowego.

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Gramofon SME Model 35 testowany był w systemie referencyjnym HIGH FIDELITY. Stanął on na górnej półce z włókna węglowego, na stoliku Finite Elemente Master Reference Pagode Edition Mk II.

W czasie testów gramofonu słuchałem go z wkładką My Sonic Lab Eminent EX. Do czyszczenia igły wykorzystałem DS Audio ST-50, zestalony żel. Sygnał do przedwzmacniacza gramofonowego RCM Audio Sensor Prelude IC przesyłany był kablem Furutech Ag-16-R4, a do przedwzmacniacza liniowego interkonektem Siltech Triple Crown. Przedwzmacniacz połączyłem ze sztuczną masą Nordost QRT QKore6.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ THE MONTGOMERY BROTHERS, Groove Yards, Riverside/Analogue Productions AJAZ 9362, „Top 100 Fantasy 45 Series”, 45 rpm, 180 g, 2 x LP ⸜ 1961/2008.
⸜ CANNONBALL ADDERLEY, Somethin’ Else, Blue Note/Analogue Productions AP-81595, „The Blue Note Reissuses 45 RPM”, Special Edition #2468, 45 rpm, 180 g, 2 x LP ⸜ 1958/2008.
⸜ MICHIKO OGAWA, Balluchon, Ultra Art Records ‎UA-1003, 180 g LP ⸜ 2019, recenzja → TUTAJ.
⸜ ROY HAYNES QUARTET Out Of The Afternoon, Impulse!, Test Press LP ⸜ 1962/2019.
⸜ ELVIS PRESLEY, Elvis Recorded Live on Stage in Memphis, „40th Anniversary Legacy Edition”, RCA | Legacy/Music On Vinyl MOVLP1052, 4 x 10 g LP ⸜ 1974/2014.
⸜ CLAN OF XYMOX, In Love We Trust, Gravitator Records/Trisol TRI 768 LP, Limited ‘Art Edition’ #8/500, 180 g LP ⸜ 2009/2023.
⸜ SKALPEL, Transit, PlugAudio PL02, 2 x 180 g LP ⸜ 2014.

»«

KIEDY SŁUCHAŁEM MODELU 60 zrozumiałem, że firma SME w nowych konstrukcjach zmieniła kierunek, w którym podążała poprzednio. Znając Model 30, odświeżony niedawnym odsłuchem tego gramofonu u Zbyszka Bielaka, autora okładek do płyt, chociażby, Mayhem Esoteric Warfare (2014) i Paradise Lost The Plague Within (2015), nietrudno mi było zauważyć, że topowa konstrukcja tego brytyjskiego producenta, Model 30, poszła w stronę grania jak z „taśmy master”. To znaczy grania „surowego”, otwartego precyzyjnego i jednocześnie niebywale rozdzielczego.

Dało to dźwięk z jednej strony pozwalający na głęboki wgląd w nagranie, a z drugiej taki, który nie przykuwa uwagi do siebie samego, który znika za muzyką. Model 35 wydaje mi się inny. Nowa konstrukcja podstawy i ramienia również, zmienia kierunek, w porównaniu do Modelu 30, ale idzie w kierunku wypełnienia, masy i gęstego powietrza. To konstrukcja, która gra w bardziej „analogowy” sposób niż Model 60. W tym sensie, że bardziej przypomina to, co myślimy mówiąc „brzmienie winylu”.

Aby zorientować się w zmianach w stosunku do topowego gramofonu tej firmy wysłuchałem na początek kilku płyt, od których rozpocząłem odsłuchy Modelu 60. Płyta THE MONTGOMERY BROTHERS Groove Yard w reedycji Analogue Productions z 2008 roku, wydana na dwóch krążkach 45 rpm, zabrzmiała z Modelem 35 w wybitnie nasycony, głęboki sposób. Było w tym graniu mnóstwo informacji, detali, szczegółów, perkusja odzywała się pogłosem zarówno w swoim kanale, jak i w prawym.

Był jednak w tym wyraźny „modus operandi”. Testowany gramofon w tym zestawieniu i konfiguracji gra mocnym, wyraźnym basem. To nie jest granie ostre, a jednak podtrzymanie dźwięku otrzymało z nim mocne wsparcie. Czyli nie mówimy o lekko rozluźnionym wybrzmieniu kontrabasu, a o wyraźnym, niemalże punktowym uderzeniu. Przy czym to nie jest proste pogrubienie dźwięku, co zrozumiałem słuchając ˻ A-1 ˺ Autumn Leaves, utwór otwierający płytę CANNONBALLA ADDERLEY’a zatytułowaną Somethin’ Else, ponownie w wersji Analogue Productions na dwóch krążkach 45 rpm, zaprezentowaną w 2008 roku.

Ani kontrabas, ani stopa perkusji nie były na niej powiększone, a po prostu „obecne”, mocne, wyraźne. Tym razem „usztywnienie” średniego basu pozwoliło lepiej prowadzić rytm – ostatecznie kontrabas gra tutaj dość oszczędnie, nie jest mocno wypchnięty w miksie. To, co się zmieniło dotyczy głównie przestrzeni. Jest ona z Modelem 35 bardzo duża. Nie rozdęta, a naturalnie obszerna. Naturalnie – czyli tak, że nie zwracamy na nią uwagi jako na osobny „byt”, a odbieramy jako duży obraz dźwiękowy.

Być może dlatego odebrałem ten przekaz w bardzo organiczny sposób – bo sam jest organiczny. Inaczej niż w Modelu 60, który brzmi w bardziej surowy sposób, tutaj jest on bardziej wysycony i mniej selektywny, to jednak inne konstrukcje. Ale w porównaniu z wieloma innymi konstrukcjami z tego przedziału cenowego jest on otwarty na zmiany w dźwięku, w barwie, dynamice, w ustawieniu instrumentów w miksie. Bo kiedy usłyszałem pierwsze dźwięki z płyty MICHIKO OGAWA Balluchon, krążka japońskiego wydawnictwa Ultra Art Records, od razu usłyszałem kompletnie inny sposób budowania przestrzeni.

Płyta pani Ogawy zabrzmiała tak, jakby jej dźwięk był bardziej skupiony i mniej otwarty na pogłos. W tym sensie, że rejestracje Ray’a Flowera (The Montgomery Brothers) i Rudy’ego Van Geldera (Cannonball Adderley) miały w mikrofonach poszczególnych instrumentów sporo dźwięku i pogłosu pochodzących z instrumentów znajdujących się w tym samym czasie w studiu. Wprawdzie i utwory na płycie z Japonii zostały zarejestrowane w jednym podejściu, firma mówi o nim „One Take Recording”, to jednak dźwięk jest mniej otwarty przestrzennie i bardziej skupiony na samych instrumentach, nieco mocniej przez to stłumionych.

To znakomita płyta i świetne nagranie. A jednak nośność dźwięku z dwóch krążków, o których mówiłem, była niebywała i po prostu większa. Z nowym SME te różnice były czytelne, nie trzeba było ich szukać. To nie jest jednak gramofon nakierowany na precyzję za wszelką cenę. To zmiana, nawet spora, w stosunku do „30”, która charakteryzuje wszystkie nowe konstrukcje tej firmy. Czy to zmiana sposobu zawieszenia, czy zmiana silnika, czy też nowa rurka ramienia – nie wiem, który element wpłynął na to przesunięcie najbardziej, zapewne wszystkie razem.

Ciekawe, ale kiedy posłuchałem zaraz potem płyty ROY HAYNES QUARTET Out Of The Afternoon, tym razem w wersji Test Press przygotowanej przez Impulse! w 2019 roku, z jednej strony ponownie miałem potężną przestrzeń, a z drugiej mniej namacalne brzmienie niż na wszystkich poprzednich albumach, mimo że został on nagrany przez tego samego Van Geldera, co płyta Sometning Else.

Zmiana jednak nastąpiła – przecież ta druga powstała jeszcze w studiu Hackensack w New Jersey, czyli w małym pomieszczeniu będącym jednocześnie salonem i jadalną rodziców realizatora, z instrumentami jeden na drugim, a drugi w przestronnym, specjalnie do tego zbudowanym studiu w Englewood Cliffs. Z czym wracam do różnicowania – to gramofon, który nadaje dźwiękowi własny charakter, ale który nie zamyka go w nim, a pozwala się manifestować zmianom.

Słychać je również w jakości nagrania, nie miejmy co do tego złudzeń. Kiedy posłuchałem reedycji dwupłytowego albumu ELVISA PRESLEY’a Elvis Recorded Live on Stage in Memphis, wydanej w 2014 roku, zarówno w mono, jak i stereo, przez Music on Vinyl, doskonale słyszałem, że to nagranie sceniczne, że nie ma w nim głębi, że rozdzielczość jest tylko przyzwoita. Z drugiej strony wszystko zabrzmiało spójnie, gęsto i głęboko. To gramofon, który spina wszystko w gęstą całość, który nasyca brzmienie harmonicznymi i który dba o to, aby dźwięk nigdy nie był chudy czy cienki.

Można nawet powiedzieć, że idzie w kierunku mocnego wypełniania. Jak przy oryginalnym wydaniu płyty SKALPELA Transit. Pierwszy na stronie A utwór ˻ A-1 ˺ Siesta został pokazany nisko, wręcz gęsto. To otwarte brzmienie z mnóstwem detali i szczegółów, sampli i dźwięków nagranych współcześnie, które SME Model 35 połączył w jednorodną wewnętrznie, gęstą całość. Tak, jakby powstały razem, w tym samym momencie. A o to chyba duetowi chodziło.

▌ Podsumowanie

DOBRZE SIĘ TEGO GRAMOFONU SŁUCHA. Jest zupełnie nieinwazyjny w ukształtowaniu ataku dźwięków. To znaczy nie atakuje nas szczegółami. Podaje dźwięk całościowo i dopiero w ramach dużych brył różnicuje je i pokazuje dźwięczność, jak chociażby w kończącym Siestę uderzeniu w blachy perkusji, które był nasycone, złote, ciężkie.

To konstrukcja, która dociąża przekaz. Z wkładką My Sonic Lab gramofon z Anglii zagrał w duży, rozległy sposób. Jakby chciał, aby dźwięk niósł się po całym pomieszczeniu, a nie dochodził tylko z wąskiego paska pomiędzy kolumnami. Dlatego też nie ma tu superwyraźnych, „wycinanych” źródeł, a ich bryły są mocno powiązane z powietrzem, z akustyką, z wybrzmieniami. Te ostatnie są, dodajmy, lekko wygaszane przy końcówkach.

Ale to przecież gramofon SME, prawda? A więc niebywale rozdzielczy. Nie powiedziałbym, że szczegółowy, bo nie o to chodzi, a właśnie rozdzielczy, czyli złożony wewnętrznie, można powiedzieć – skomplikowany. A mimo to nie zwracamy uwagi na detale. Jak to możliwe? – Chyba przez to, że płyty są z nim odtwarzane tak, jakby zamiast naszej akustyki „stawał” się u nas dźwięk ze studia czy ze sceny, wraz z tamtejszym „powietrzem”. To dlatego SME 35 gra w tak naturalny i tak organiczny sposób.

Porównując go z poprzednią generacją gramofonów SME widzimy od razu, że zmieniła się perspektywa, z której konstruktorzy przyglądali się dźwiękowi. Zamiast dokładności do ostatniego bitu mamy spójność, zamiast mnóstwa szczegółów – organiczność, zamiast powietrza – duży dźwięk. Czyli jednak – zmiana, ale jaka! ●

▌ Dane techniczne (wg producenta)

» PODSTAWA
WAGA:
• gramofon – 32 kg
• kontroler obrotów – 2 kg
• zasilacz – 4,2 kg

WYMIARY (wys. x szer. x gł.):
• podstawa – 220 x 480 x 430 mm
• kontroler obrotów – 87 x 170 x 295 mm
• zasilacz – 83 x 190 x 243 mm
• talerz – ø 330 mm, odległość osi do ramienia 215,35 mm

» RAMIĘ
Długość efektywna: 233,15 mm
Odległość od osi: 215,35 mm
Kąt przesunięcia: 23,635⁰
Overhang: 17,80 mm
Masa efektywna: 10-11 g
Masa wkładki: 7-18 g
Nacisk: 0-3 g (30 mN)
Maksymalny błąd śledzenia: 0,012⁰/mm
Okablowanie wewnętrzne: Crystal Cable, ø 0,1 mm Mono X-Tal

»«

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International owlaudiohile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org