˻ PREMIERA ˼

⌈ Firma MB Audio Cable powstała w 2015 roku w Turzy Śląskiej, a jej założycielem był MAREK BROŻEK. Specjalizuje się ona w produkcji okablowania na potrzeby audio, sięgając po miedź, srebro i połączenie srebra ze złotem. Testujemy premierowo jej interkonekt analogowy RCA o nazwie SILVER. ⌋

TURZA ŚLĄSKA ZNANA JEST głównie z sanktuarium pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej, często nazywanego Śląską Fatimą. To niewielka, licząca nieco ponad 3600 mieszkańców wieś w województwie śląskim, o której mówi się już w 1305 roku. Dla nas ważniejsze jest jednak – jak zakładam – to, że właśnie tam powstała firma audiofilska, MB Audio Cable, specjalizująca się w produkcji kabli sygnałowych.

Choć przyzwyczailiśmy się, że najbardziej znane marki mają siedzibę w dużych ośrodkach, to wiele specjalistycznych, butikowych firm audio związana jest z małymi miejscowościami. To ciekawe socjologicznie, a dla nas, audiofilów, wartościowe. A to dlatego, że to zazwyczaj firmy mówiące swoim własnym „głosem”. Choć są częścią świata audio i nie powstają w próżni, wzorując się i inspirując innymi producentami, to jednak myślenie o produkcie jest w nich zazwyczaj nieco inne, mniej sztampowe.

Przywołajmy w tym kontekście takie marki, jak Pylon Audio (Jarocin), Avatar Audio (Osowicze), Thunder Melody (Henryków), WK Audio (Plichtów), a także największy sposób nich, Fezz Audio, którego adres to Juchnowiec Kościelny. A i sam Śląsk jest przecież zagłębiem producentów audio, takich jak JCAT i Next Level Tech (Wrocław), Verictum (Dąbrowa Górnicza), Closer Acoustics (Katowice) czy More Audio (Zabrze). To złożenie firmy z małego ośrodka ze śląskim pochodzeniem zdaje się dobrze wróżyć…

▌ Silver

MODEL SILVER jest interkonektem analogowym. Wszedł on do oferty firmy MB Audio Cable w 2024 roku jako „odpowiedź” – jak pisze producent – na „potrzeby najbardziej wymagających entuzjastów audio, poszukujących naturalnego brzmienia o wysokiej rozdzielczości i detaliczności”. Można go kupić w wersji zbalansowanej, na wtykach XLR, i niezbalansowanej, zakończonej RCA. Producent w cenniku podaje ceny dla długości 0,5 i 1 m, ale – jak to u małych specjalistów – niemal na pewno można zamówić kabel o dowolnej długości.

Pan Brożek pisze:

Pomysł na kabel zrodził się z wieloletnich doświadczeń i odsłuchów prowadzonych w naszej manufakturze z, jak to najczęściej bywa, pasji do dźwięku oraz chęci stworzenia kabla, który nie wnosi własnego charakteru i pozwala systemowi zabrzmieć jego pełnym potencjałem.

Kabel wygląda ładnie, ale typowo dla tej klasy produktów – otrzymał klasyczną koszulkę nylonową, w kolorze szarym (wiecie państwo – Silver :), a wtyki są zamknięte koszulkami termokurczliwymi To na nich naniesiono logotyp firmy, nazwę modelu oraz strzałki wskazujące odpowiednie połączenie – kabel jest kierunkowy. W podstawowych przedziałach cenowych kastomizacja tak zwanych „szrinków” jest jedyną dostępną metodą opisu kabla.

Konstrukcja modelu Silver oparta jest na grupie przewodników typu solid-core wykonanych ze srebra z dodatkiem złota oraz drugiej grupy ze srebra monokrystalicznego, co – jak mówi producent – zapewnia „doskonałe właściwości przewodzenia sygnału”. Jako izolator przewodów zastosowany został Teflon. Przewodniki ułożone są w dobranej doświadczalnie (odsłuchowo) geometrii helikalnej (Helix), która ma redukować zachodzące między nimi interferencje. W podobny sposób swoje kable wykonuje wiele innych firm, ale zwykle o wiele droższych, w tym Shunyata Research i Crystal Cable.

Kabel jest ekranowany gęstym oplotem ze srebrzonej miedzi, który – jak zapewnia firma – „skutecznie chroni sygnał przed zakłóceniami EMI/RFI”. Przewodniki są lutowane do wtyków przy użyciu cyny o wysokiej zawartości srebra z dodatkiem złota, co ma zapewnić „stabilne, pewne i trwałe połączenie”. Wtyki są wąskim gardłem wielu kabli – dobre dużo kosztują. Tutaj sięgnięto po naprawdę bardzo dobry ich typ, oparty na patencie o nazwie Bullet Plug, w którym mamy niewiele metalu i pojedyncze punkty styki masy. Wybrano do tego wtyki firmy KLE (dawniej Eichmann Bullet) o srebrnych stykach, cechujące się wysoką przewodnością ≥101% IACS.

Kable trzeba jakoś zapakować. Firmy przyjmują różne strategie, które można jednak połączyć w grupy. MC Audio Cable dzieli te zadania między kilka różnych opakowań. W tańszych, jak w recenzowanym przez nas w kwietniu modelu Clear (więcej → TUTAJ), jest to przezroczyste opakowanie. Droższe, w tym Silver, otrzymują pudełko drewniane. Na jego wieczku wyfrezowano duże logo firmy.

Pan Brożek swój mail do nas kończy słowami: „Ręczne wykonanie pozwala zachować pełną kontrolę na każdym etapie produkcji interkonektu” (pogr. – red.).

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Interkonekt analogowy MB Audio Cable Silver testowany był w systemie referencyjnym „High Fidelity”, łącząc wyjście RCA (gniazda WBT Nextgen, złocone) odtwarzacza SACD Ayon Audio CD-35 HF Edition oraz wejście przedwzmacniacza liniowego Spheris Evo tej samej firmy (ponownie gniazda WBT Nextgen, złocone). Test miał charakter porównania AAA/BBB/AA ze znanymi A i B, przy czym w roli ‘B’ wystąpiły interkonekty Siltech Triple Crown (ok. 80 000 zł).

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ ROY HAYNES QUARTET, Out of the Afternoon, Impulse!/UMG Recordings UCGU-9079, „Acoustic Sounds SACD Series”, SHM-SACD ⸜ 1962/2025.
⸜ DIANA KRALL, All For You (A Dedication to the Nat King Cole Trio), Impulse!/JVC 532 360-9, XRCD24 ⸜ 2010, recenzja → TUTAJ.
⸜ BRIAN ENO, Top Boy Theme, Bat Records/Opal Records/Netflix BRC744, UHQCD ⸜ 2023.
⸜ WHITESNAKE, Lovehunter. EMI United Kingdom 7 52053 2 ⸜ CD ⸜ 1979/?.
⸜ BUENA VISTA SOCIAL CLUB Buena Vista Social Club ★ Edición 25 Aniversario, World Record/BMG WCD05025S, 2 x CD ⸜ 1997/2021.

SREBRNY KABEL firmy MB Audio Cable nie brzmi, jak ze stereotypowych opisów srebrnych interkonektów, pochodzących z zakurzonych roczników polskich czasopism audio z lat 90. To kabel grający nieco zdystansowanym, nienarzucającym się i bardzo eleganckim dźwiękiem. Ale też dźwiękiem otwartym i żywym.

Kiedy w ˻ 1 ˺ Moon Ray, utworze rozpoczynającym płytę Out of the Afternoon kwartetu perkusisty ROY’a HAYNESA, na początku odzywa się perkusja w prawym kanale, słychać też odpowiedź studia Hackensack, w którym płyta została nagrana. To typowa rejestracja Rudy’ego Van Geldera, a więc z miksem na żywo do dwóch kanałów. Perkusja stała więc z prawej strony a w głębi fortepian – i to zza niego słychać pogłos, o którym mowa, zebrany przez jego mikrofony.

Te, jak się je nazywa, „przecieki” („leaks”) powodują, że nagrania brzmią niezwykle przestrzennie i wiarygodnie. Polski kabel tę wiarygodność podtrzymał, mimo że był przecież porównywany do interkonektu kosztującego o wiele, wiele (i jeszcze kilka razy „wiele”) razy więcej. Pokazał blachy perkusji w skrzący się sposób, ale i z ukazaniem ich ciężkiego charakteru, nie jak cynowe blaszki. Lekko wycofał przy tym cały dźwięk, pokazując wszystko z dalszej perspektywy.

A wszystko było przy tym żywe – to najważniejsza informacja. Dzieje się tak dlatego, że kabel delikatnie faworyzuje część wysokich tonów. Ale nie tę odpowiedzialną za rozjaśnienie, tego tu nie ma, a pasmo w zakresie kilku kHz, gdzie sybilanty dopiero się rozwijają. W nagraniu ˻ 1 ˺ I’m An Errand Girl for Rhythm, pochodzącym z płyty DIANY KRALL All For You (A Dedication to the Nat King Cole Trio), jej producent, Tomy Li Puma, pozostawił ich sporo Nie wyciszał, nie wygaszał, a remaster wykonany w 2010 roku w studiu JVC na potrzeby wydania XRCD24 to uszanował.

To płyta brzmiąca nieco jasno, ale jasnością nieostrą, a żywą. Polski kabel nie poszedł tym dalej, nie dopalił blach, nie wydobył syczenia z wokalu pianistki. Pokazał za to dużą perspektywę, sporą scenę dźwiękową, budowaną przez długie pogłosy. Był przy tym proaktywny. W tym sensie, że kręcił rytmem, pozwalał nagraniom żyć, lekko je pchając do przodu, jak silnik elektryczny na pierwszym biegu w rowerze. To było naprawdę bardzo dobre granie.

Rzecz, która również się spodoba, to sposób kreowania przestrzeni. Jest ona ściśliwa i gęsta. To znaczy, że jeśli dźwięki nas w pewnym stopniu otaczają, jak w ˻ 1 ˺ Top Boy Theme, utworze rozpoczynającym płytę BRIANA ENO Top Boy z soundtrackiem do serialu Netflixa pod tym samym tytułem, to tak zostaną pokazane. To było naprawdę bardzo dobrze zaaranżowane i ustawione. Bo był i rozluzowany dźwięki wokół mnie, ale i wyraźne dźwięki na osi. Polski kabel przesunął też perspektywę nieco w głąb sceny.

Był też niski bas. I to bardzo niski. Wchodzące w 1:20 zejścia elektroniki zostały pomyślane przez Eno nie jako wyraźne elementy w przestrzeni, a raczej jako nisko ścielące się tło, jako element wprowadzający do sielankowego tematu element grozy. Interkonekt Silver nie zszedł aż tak nisko, jak Siltech, nie skupił też tego dźwięku w aż tak doskonały sposób, a jednak nie zepsuł wrażenia o którym mówię, czyli zderzenia spokoju i strachu. To świetny – jak na tę cenę – bas, który usłyszałem też w kolejnym utworze na płycie, ˻ 2 ˺ But Not This Way, gdzie jest on punktowy i skupiony. Taki też z polskim kablem był.

Wszystkie przywołane wyżej nagrania to były wysmakowane produkcje, wyjątkowe wydania – a to SHM-SACD w przypadku Haynesa, a to – jak mówiłem – XRCD24 przy Krall, a to, wreszcie, UHQCD z muzyką Eno. To pomaga, nawet bardzo. Ale nie takimi nagraniami żyjemy przecież na co dzień, prawda? A przynajmniej nie wszyscy. Dlatego z przyjemnością wysłuchałem też i nagrań ze zwykłych wydań CD, płyt nagranych w sposób daleki od „perfekcyjnego” pod względem klasy dźwięku, natomiast znakomitych muzycznie – jak Lovehunter grupy WHITESNAKE.

Mamy z synem takie swoje „coś”, że raz dwa, może trzy tygodnie, kupujemy jedną, czasem dwie płyty CD w Paul's Boutique Record Store. Powstały z myślą o płytach LP, deskorolkarzach itp., obecnie działający na ulicy Bożego Ciała (w Krakowie) ma w rogu regał z płytami CD. Są one traktowane jak odrzuty, śmieci, dlatego są tanie. I choć pudełka są do wymiany, to jednak można znaleźć tam fajne rzeczy, jak wspomnianą płytę, za którą Bartek dał piętnaście złotych. A wydanie jest o tyle ciekawe, że pochodzi z wczesnych lat formatu – na okładce jest logo Compact Disc, a dźwięk nie jest skompresowany (ciekawostka – portal Discogs ocenzurował, przecież dość niewinną, okładkę :)

Płyta z kablem Silver zagrała naprawdę fajnie. Nie było dociążenia, ale tego na płycie nie ma, nie było też rozjaśnienia i jazgotu. Polski interkonekt gra bowiem w bardzo ładny sposób. Otwarty i żywy, ale nigdy irytujący. Ciekawe, ale wydawało mi się, że uderzenia blach i werbla były delikatnie wygładzone. Jak gdyby testowany kabel nie przepuszczał rzeczy, które by rozbijały iluzję obcowania z muzyką i zwracały uwagę na technikę. Przekaz miał mocne jądro na osi odsłuchu, które miało dobrze rozłożone plany. Nie zbijał wszystkiego w jedną „gulę”.

▌ Podsumowanie

JESTEM ZBUDOWANY SŁYSZĄC takie produkty, jak testowany interkonekt. To znaczy dobrze wykonane, z pasją i sercem, o bardzo dobrym dźwięku i wyjątkowo niskiej cenie. A to przecież jeden z droższych kabli tej firmy.

Jego dźwięk jest żywy, otwarty i nośny. Nie przysypia, nie ciąży, nie dołuje. Ale zachowuje przy tym wszystkie cechy, których wymagamy od wysokiej klasy łączówki. Bo jest poukładany i ma klasę. To gładki dźwięk, a jednak dźwięk otwarty. I ma też rozbudowany zakres basowy. Zwykle w kablach z tego przedziału cenowego to problem i producenci ratują się a to wytłuszczeniem go, a to wykonturowaniem. Tutaj tego nie ma, jest płynne, niskie zejście na dole pasma.

To kabel, który tchnie życie w system bez jego rozjaśniania. Pokaże wiele detali i szczegółów nagrań bez ich rozczłonkowania. Nada się zarówno do systemów lampowych, jak i tranzystorowych, dla miłośników jazzu i klasyki, ale i dla rockmanów, i dla ludzi słuchających ciężkich elektronicznych brzmień. Jest naprawdę wszechstronny. Zagramy z nim również te nieaudiofilskie” płyty. Choć i te będziemy chcieli je mieć w najlepszych wydaniach, bo – jak pokazał odsłuch krążka Buena Vista Social Club wydanego na 25-lecie premiery – im więcej „dźwięków w dźwięku”, tym lepiej kabel gra. Gorąco polecam. ●

»«

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International MBAudiohile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org