odstawą zasilania w moim systemie odniesienia są kable zasilające AC firmy ACROLINK – najpierw były to modele 7N-PC9100, potem 7N-PC9300, a od kilku lat 7N-PC9500, wszystkie należące do topowej serii Mexcel tego producenta. Zaprojektowane i wykonywane przez koncern Mitsubishi Cable Corporation, dzieliły wspólne DNA, tj. przewodnik o czystości 7N wykonany w technice D.U.C.C. (Dia Ultra Crystallized Copper) Stressfree. W skrócie, polega ona na oczyszczeniu materiału nie tylko na styku kryształów, ale także wewnątrz nich.

| 7N-5500 Speziale Edizione

Testowany tym razem kabel 7N-5500 Speziale Edizione (SE) jest znacznie tańszy, a jednak do jego budowy użyto materiałów z topowej linii. To przede wszystkim wspomniana miedź o czystości 7N w miejsce stosowanej wcześniej na tym poziomie cenowym miedzi 6N. Wykorzystano tu wtyki znane z ‘9500’, tj. z plecionki włókna węglowego oraz aluminium, z rodowanymi stykami.

Na pudełku 7N-5500 SE widnieje nalepka mówiąca o tym, że wraz z nim firma Acrolink świętuje 30-lecie narodzin miedzi wysokiej czystości. Dołącza tym samym do dwóch innych kabli SE, zaprezentowanych w 2014 roku: interkonektu analogowego 7N-DA2090 Speciale oraz kabla głośnikowego 7N-S8000 Anniversario. Tworzą one kompletny, limitowany system Acrolinka. Rocznica o której mowa miała miejsce w 2015 roku, chociaż...

W 1985 roku Nippon Mining Co. Ltd. (obecnie znana jako Nikko Materials Co. Ltd.) rozpoczęła badania nad miedzią o czystości 6N. Można więc 30-lecie liczyć od tej daty. Jednak dopiero w roku 1987 udało się wprowadzić ją do masowej produkcji, więc obchody można by przenieść na ten rok, tym bardziej, że – jak mówią materiały firmowe Acrolinka – do praktycznej produkcji kabli udało się ją zastosować dopiero dziesięć lat później. A jedynymi producentami w dużych ilościach były wówczas Nikko Materials Co. Ltd. oraz Mitsubishi Materials Co. Ltd., firma-matka AcroJapan Corporation; AcroJapan Corporation jest właścicielem marki Acrolink.

Kabel ten wygląda bardzo ładnie i czysto; to klasyczny produkt wysokiej inżynierii i dużej skali produkcji. Użyto w nim przewodników z miedzi o czystości 7N. Kabel zbudowany jest ze 100 drucików o średnicy φ 0,26 mm każdy. Wiązki drucików zaizolowane są hybrydową odmianą poliolefinu. Poliolefiny są półkrystalicznymi termoplastami z grupy tworzyw standardowych; to polimery zawierające tylko węgiel i wodór, w których występują długie łańcuchy węglowe -C-C-C. Druciki ułożone są na wierzchołkach trójkąta, w którego środku przeprowadzono dwa dodatkowe materiały – wiązka z jedwabiu, absorbującą drgania, oraz wiązka absorbującą promieniowanie EMI.

Całość znajduje się w wypełnieniu z takiego samego, hybrydowego poliolefinu, na którym owinięto taśmę mylarową z naparowaną warstwą miedzi. Drugim ekranem jest owijka z drucików miedzianych pokrytych materiałem, o którym firma z włoska mówi „speziale”, a który nadał kablowi nazwę. Na całość nakładany jest półprzezroczysty płaszcz z wytrzymałego mechanicznie poliuretanu, odpornego na promieniowanie UV.

Wtyki są najwyższej klasy i znamy je z modelu 7N-PC9500. Styki wykonano z miedzi berylowej i pokryto najpierw warstwą srebra, a następnie wytrzymałego mechanicznie rodu. Srebro jest przed platerowaniem polerowane. Zewnętrzna obudowa to aluminium i mosiądz w połączeniu z plecionką w włókna węglowego zatopionego w specjalnie przygotowanej żywicy. Kable dostępne są w długości 1,5 m, inne długości – na zamówienie.

7N-5500 SE porównywany był do dwóch kabli zasilających, z których w tej chwili korzystam w swoim systemie audio: Acrolink Mexcel 7N-9500 oraz Acoustic Revive Power Reference Triple-C. Wypróbowałem go z odtwarzaczem CD Ancient Audio Lektor AIR V-edition oraz przedwzmacniaczem liniowym/wzmacniaczem słuchawkowym Thöress Dual Function Preamplifier. Wszystkie kable wpięte były do tej samej listwy Acoustic Revive RTP-4eu Ultimate, podłączonej do gniazdka ściennego 2-metrowym kablem Acrolink Mexcel 7N-9500. Odsłuch był porównaniem A/B/A, ze znanymi A i B.

Nietrudno było dojść do wniosku, że testowany kabel różni się zarówno od Acoustic Revive, jak i droższego Acrolinka. Nie tyle się nawet różni, bo to oczywiste, a kreuje odmienny przekaz, stawiając na inaczej rozłożone akcenty, dowartościowując odmienne elementy, poświęcając w ich imię jeszcze coś innego – jak w życiu.

To kabel w którym najważniejsza jest fantastyczna komunikatywność. Gra on w bardzo zrównoważony sposób, ale to klarowność środka pasma zasługuje na szczególną uwagę. Muzyka jest z nim podawana w czysty sposób, bez osuszania i rozjaśniania. Zyskują na tym informacje, które są często ukrywane pod mocniejszymi, grzebane gdzieś w tle, chociaż są ważną częścią muzyki. Z 7N-PC5500 SE zagrają mocniej, wyraźniej, tworząc bogaty, mocny przekaz.

Częścią komunikatywności, tj. bezpośredniego przekazu informacji, obok klarowności środka pasma jest także bardzo dobrze punktowana rytmiczność. Kable w rodzaju Harmonixa X-DC350M2R Improved-Version, choć znakomite wydają się grać nieco wolniej. To oczywiście nieprawda, ale wrażenie to powodowane jest świetnie uchwyconym przez testowany Acrolink ataku sygnału, w jego zwartości. To przyspieszenie powiązane jest z podtrzymaniem, czyli fazą po ataku, którą rozumiemy najczęściej jako „ciało”, „mięso” itp.

„Mięcho” o którym mowa to w tym przypadku raczej naturalne wypełnienie niż dopalenie. Acrolink nie schodzi bowiem tak nisko jak kable odniesienia. Pokazuje wszystko z pewnej perspektywy, nie przybliżając instrumentów do słuchacza. Model ‘9500’ jest znacznie ciemniejszy i ma niżej położony punkt ciężkości. ‘5500 SE’ jest wyraźnie inny, nie jest więc próbą symulacji dźwięku topowego Acrolinka, ale za mniejsze pieniądze; to inna propozycja, do innych systemów.

A to do miejsc, w których potrzebna jest czystość, ale bez rozjaśnienia; dystans, ale bez anemiczności; rytm, ale bez nienaturalnej konturowości. Powiedziałbym nawet, że to kabel, który – podobnie jak ‘9500’ – lekko zaokrągla atak. Jak to więc jest, że rytmiczność i klarowność są tak dobre? Przyzwyczailiśmy się przecież, jak sądzę, do tego, że jeśli chcemy mieć te dwa elementy na wysokim poziomie, trzeba przycisnąć uderzenie, „strzał” sygnału. Poza najdroższymi kablami pociąga to za sobą osuszenie dźwięku i jego rozjaśnienie. Tutaj – nie.

Podsumowanie

Bo to, warto powtórzyć, bardzo zrównoważony kabel. bardzo komunikatywny i klarowny. Nigdy nie jest zbyt jasny, ani suchy. Pokazuje wydarzenia nieco za linią łączącą głośniki. Nie jest tak rozdzielczy jak kable odniesienia, nie ma też ta doskonałej góry jak Acoustic Revive, ani tak gęstego środka pasma jak Acrolink ‘9500’. Ale wszystkiego mieć nie można, szczególnie w przypadku, kiedy mówimy o dwu i trzykrotnie tańszym kablu. To klasyczny przykład na muzykalną i klarowną linię produktów Acrolinka. Polecam.

Dane techniczne (wg producenta)

Materiały i specyfikacja
Przewodnik : miedź D.U.C.C Stressfree 7N, φ 0,26 × 100
Izolacja przewodników: hybrydowy poliolefin
Wypełnienie: hybrydowy poliolefin
Ekran: pokryte w specjalnym procesie druty miedziane + pokryta miedzią taśma mylarowa
Płaszcz zewnętrzny: poliuretan odporny na promieniowanie UV
Rezystancja przewodnika: 2,7 mΩ/m
Pojemność elektrostatyczna: 13 pF/m
Średnica: φ 16 mm

Wtyki
Styki: miedź berylowa
Pokrycie: srebro (polerowane) + rod
Obudowa: specjalna żywica + mosiądz + włókno węglowe + aluminium
Długość: standardowa – 1,5 m; inne długości – na zamówienie