aweł Skulimowski, właściciel Franc Audio Accessories, to jedna z trzech znanych mi osobiście osób, obok panów Władysława Skrzypczaka (Pro Audio Bono) i Janusza Rogoża (Rogoz Audio), która od lat konsekwentnie rozwija w Polsce swoje pomysły związane z redukcją drgań i która – to ważne – osiągnęła sukces. Jest rozpoznawalna nie tylko w swoim kraju, ale i za granicą. A do tego ma pomysł na swoją firmę i na to, jak podejść do redukcji drgań.

Na radarach melomanów Franc Audio Accessories pojawiła się w 2008 roku, od razu z dopracowanym produktem – stopami antywibracyjnymi Ceramic Disc, które po wprowadzeniu do oferty innych jej odmian, nazwane zostały Classic. Fantastycznie wykonane, świetnie zapakowane, zmieniały dźwięk postawionych na nich urządzeń oraz kolumn i to w dobrym kierunku. Szybko stałem się posiadaczem trzech zestawów i od tamtej pory przez lata służyły mi one jako odsprzęgnięcie do odtwarzacza CD, przedwzmacniacza i dla urządzeń, które testowałem. Jeśli powiem, że słyszałem z nimi nie mniej niż 200 różnych produktów, to będę w tych szacunkach niezwykle konserwatywny. Nigdy się na nich nie zawiodłem.

Naturalną koleją rzeczy oferta firmy rozwinęła się o platformy antywibracyjne, które swego czasu przesłuchaliśmy wraz z Krakowskim Towarzystwem Sonicznym. Po kilku poprawkach znalazły się w bardzo drogich systemach, a polski dystrybutor marki Soulution używał ich na wystawach do końcówek mocy 701 (więcej TUTAJ). A skoro platforma, to dlaczego nie stolik? Tak powstał Wood Block Rack, łączący zalety kilku rodzajów stóp Ceramic Disc, platform Slim i Fat Wood Block oraz opracowanego specjalnie dla nich stelaża. I wreszcie przyszedł czas na produkcję w systemie OEM, dostarczając specjalnie na te okazje opracowane stopy Tablette , np. dla produktów firmy Amare Musica, takich jak Diamond Tube DAC DSD.

Modular, czyli jak składałem stolik

Nie da się ukryć, że oferta firmy Pawła Skulimowskiego skierowana była do melomanów chcących wydać na audio sporo pieniędzy. A przecież nie samą sławą człowiek żyje, prawda? Tak narodził się pomysł modułowego stolika, który mógłby stanąć w systemach początkujących audiofilów i który – to ważne – mógłby rosnąć wraz z nimi. Koncept sam w sobie nie nowy, przypomnijmy, że podobny stoi za stolikiem Rogoz Audio 5SMX12/BBS, jednak z pewnych względów szczególnie interesujący.

System Modular w założeniu ma być możliwie najtańszy, ma przychodzić do klienta spakowany w płaskie pudełko, przypominające pudełka z meblami IKEA i ma być prosty do złożenia. Nazwa fińskiego producenta, który zmienił myślenie o meblach pada nieprzypadkowo i będzie się w tym teście przewijało na kilku poziomach. I rzeczywiście – kurier wniósł na 3. piętro średniej wielkości paczkę bez większej zadyszki. W środku była mniejsze pudełko wielkości, powiedzmy, ekstra dużej pizzy – tak z pięciu sztuk, postawionych jedna na drugiej. W środku pełen porządek – na dole trzy blaty, a na górze nóżki i śruby wraz z elementami mocującymi blaty. Zamówiony stolik miał się bowiem składać z trzech blatów.

Modular ma prostą konstrukcję. Przygodę z nim możemy rozpocząć od klasycznej platformy antywibracyjnej, np. pod wzmacniacz. Jej podstawą jest blat z lakierowanej płyty MDF, do którego w czterech rogach przykręcamy aluminiowe wysięgniki. Każdy z nich skręca się dwoma śrubami, przeciągniętymi przez blat i od góry wzmocnionymi podłużną podkładką z aluminium. Widoczne od spodu nakrętki zakrywamy gumowymi „kubeczkami”. Na drugim końcu wysięgniki mają wywiercony otwór, który nakładamy na śrubę wkręconą do dolnej nóżki. To nóżka antywibracyjna, składająca się z moletowanego walca z aluminium oraz podkładek Tablette. Te ostatnie wykręcają się, co pozwala ustalić poziom. W wyfrezowany otwór nóżki wciskamy gumowy ring, który odsprzęga te dwa elementy. Od góry wysięgnik skręcamy moletowaną nakrętką. Pomiędzy nakrętką i wysięgnikiem jest przekładka z korka.

Cała ta operacja zajmuje jakieś 20-25 minut i bawimy się (lub wyklinamy) podobnie jak przy składaniu stolika/łóżka/półki z IKEI. Do zestawu dołączony jest rysunek poglądowy, z którego można wywnioskować większość działań, ale przydałaby się bardziej szczegółowa instrukcja. W zestawie jest też klucz imbusowy oraz klucz francuski. Należy używać ich obydwu i dobrze dociągnąć śruby, ponieważ będzie od tego zależała stabilność stolika. Podstawowa platforma składa się z 57 elementów – 14 na każdy róg plus blat. Ten podstawowy blat ma naklejone logo firmy.

Jeśli mamy życzenie rozbudować platformę do niewielkiego stolika, dokręcamy od góry cztery aluminiowe nóżki, a do nich od góry wysięgniki i blat, podobnie jak przy składaniu platformy. Między nóżkami i wysięgnikami są gumowe ringi, wciskane przez nas do wyfrezowanego rowka. Moletowane zakrętki, wcześniej przykręcone do platformy, teraz służą do zamknięcia stolika od góry. Stolik może mieć dwa, trzy, a nawet cztery blaty. Można go także rozbudować w bok, dzięki czemu ustawimy obok siebie dwa urządzenia.

PAWEŁ SKULIMOWSKI
Właściciel, projektant

Paweł Skulimowski w czasie wystawy Audio Video Show 2016, a za nim pierwsza wersja stolika Modular; ciekawostka – tatuaże Paweł zaprojektował sobie sam…

Założenie było nieskomplikowane: chciałem zrobić coś wizualnie prostego i nie tak drogiego jak moja dotychczasowa, ekskluzywna linia Wood Block. Nie znaczy to, że miało to być coś „Made in China”. Chyba wszyscy wiedzą, że takie tematy, to nie we franc audio accessories…

W Modular zastosowałem materiały i rozwiązania techniczne, co do których jestem pewny, że działają, które są sprawdzone (w moich produktach) i poparte opiniami recenzentów i całej rzeszy klientów w kraju i za granicą. Wykorzystuję w nim np. ceramiczne nóżki tablette, które są np. bezpośrednim izolatorem półek w moim topowym Wood Block Rack i wszystkich platformach z serii Wood Block. Nie ma tu mowy o oszczędzaniu, a co do jakości wspomnianych „tabletek” – wystarczy spojrzeć na moją stronę do zakładki OEM i ciągle poszerzającą się listę firm, które stosują je w swoich urządzeniach.

Półki to lakierowany MDF, obrabiany na maszynie CNC. To samo tyczy się wszystkich innych elementów stolika. Sporo czasu poświęciłem izolacji i wykończeniu, stąd pochowane wszystkie śrubki, tak aby rack wyglądał czysto i schludnie. Mam nadzieję, że mi się to udało :) Ze względu na obróbkę CNC półek musiałem jednak zawęzić kolorystykę, dlatego na razie dostępne są wykończenia czarny mat + czarna konstrukcja/stelaż oraz biały mat + czarna konstrukcja/stelaż, lecz nie wykluczam w przyszłości innych kolorów.

Linia Modular przeznaczona jest dla osób, które nie do końca są pewne ile urządzeń audio będzie liczył ich docelowy system i/lub nie chcą od razu wydawać dużej sumy na dedykowany stolik o ograniczonej i określonej ilości miejsca, która za jakiś czas może okazać się niewystarczająca. Modular i jego modułowa/elementowa budowa to również krok w kierunku klienta, który bez konieczności posiadania na wstępie dużej sumy pieniędzy na dedykowany stolik, swoją przygodę z meblami audio będzie mógł rozpocząć od niewielkiego wydatku – kupując jedynie platformę (lub stolik) i dowolnie rozbudowywać ją (go) w górę czy na boki o kolejne komponenty, w miarę rozwoju systemu audio czy możliwości finansowych.

Pierwsze wrażenie

Złożenie stolika nie nastręcza większych trudności. Chociaż, jak zwykle z meblami IKEA bywa, nie patrzyłem zbyt uważnie do instrukcji, „wiedząc lepiej” i skręciłem nóżki do góry nogami, tj. trzpieniami na dół, w związku z czym musiałem całą półkę rozkręcić i skręcić jeszcze raz. Złożony stolik wygląda bardzo ładnie, ponieważ nie dominuje wnętrza, a mimo to wzbudza zaufanie. Jego stabilność zależy od kilku czynników. Pierwszym jest wysokość – im wyższy, tym stabilność mniejsza. Drugim czynnikiem jest siła, z jaką przykręcimy wysięgniki do blatu. Nawet jednak z dwoma blatami przy mocnym dokręceniu nie jest to konstrukcja supersztywna, przede wszystkim dlatego, że jej częścią są blaty. Pomimo to trzypółkowy stolik bez problemu utrzymał, i to stabilnie, ważący 41 kg gramofon Kronos Pro Ltd.

Patrząc na Modular widać w nim ogromny potencjał. Nie jest drogi i każdy może sobie nań pozwolić, rozbudowując go w miarę rosnących apetytów. Jest ładny, co ułatwi wpasowanie go w klasyczny pokój, z telewizorem, aneksem kuchennym itd. I wreszcie – widzę w nim niesamowity potencjał dotyczący rozbudowy „w głąb”, tj. apgrejdów. Jeśli zostaną one dobrze pomyślane i logicznie wyjaśnione, można będzie go poprawiać niemal w nieskończoność, kiedy tylko stwierdzimy, że „już czas”.

Mam kilka pomysłów. Pierwszy dotyczy wysięgników - można je w przyszłości wymienić na krzyżak, który zepnie narożne pilary, usztywniając stolik. Platformę można by przykręcać do krzyżaka. Kolejnym usprawnieniem mogłaby być lepsza platforma, np. Slim. I wreszcie można by platformę odprzęgnąć od krzyżaka kolejnymi „tabletkami”. To pomysły, które przyszły mi do głowy w ciągu pięciu minut i jestem pewien, że po głębszej analizie można by je znacznie poprawić.

Już po napisaniu testu Paweł przysłał informacje, które potwierdzają moje intuicje:

Po części temat apgrejdów jest już ruszony. Wykręcamy cztery śruby z każdej półki (wewnętrzne) i od dołu montujemy/wsuwamy w otwory nowe/trochę dłuższe, które od góry wystają kilka milimetrów. Na gwint nakręcamy „gumowe” stożki, a na nie kładziemy dodatkową półkę.

Powiedzmy jednak, że w swojej podstawowej formie Modular robi doskonałe wrażenie, szczególnie kiedy weźmiemy pod uwagę jego cenę i nie zdziwiłbym się, jeśliby po jego skręceniu i postawieniu na nim urządzeń nikt więcej o apgrejdach nie pomyślał.

Stolik stanął u mnie blisko prawej kolumny (Harbeth M40.1), a więc w nie do końca optymalnym miejscu. Ale takie życie… Na stoliku stanął najpierw gramofon Kronosa. Po jego złożeniu porównałem brzmienie mojego odtwarzacza CD Ancient Audio Lektor AIR V-edition, stawiając go raz na górnym blacie stolika Finite Elemente Pagode Edition, a raz na górnym blacie stolika Modular. Pod odtwarzaczem ustawiłem firmowe nóżki Ceramic Disc – osobny set na Pagode i osobny na Modular. Odtwarzacz podłączony był do sieci giętkim kablem Harmonix X-DC350M2R Improved-Version, a do przedwzmacniacza długimi na 1,8 m interkonetami Acoustic Revive SPC3.0 Triple-C FM.

Różnice między stolikami są klarowne. Mówię oczywiście o zmianach w dźwięku, jakie wprowadzają, ale chyba wiadomo o co chodzi. Słysząc, co słyszę, raz za razem, produkt za produktem, zdumiewa mnie ignorancja tych, którzy negują wpływ podłoża na brzmienie stojących na nim urządzeń audio. Najczęściej są to laicy, ale równie często są to osoby z wykształceniem technicznym, niegłupie, tyle że z zakodowanym „książkowym” podejściem (przepraszam za uproszczenie). Książkowym, czyli podstawowym. Problem w tym, że w tych „książkach” jest niewiele, albo zgoła nic o produktach audio. A jeśli coś już można znaleźć to jest to wiedza cząstkowa, wybiórcza, nie obejmująca wyników obserwacji z ostatnich kilkunastu lat.

Dźwięk, jaki uzyskamy z półką Modular ma nisko postawiony punkt ciężkości. Średni bas jest mocny, energetyczny i to on osadza brzmienie na dole pasma. W porównaniu z półką Pagode słychać mniej skupiane źródła pozorne, nie tak dokładny atak dźwięku i mniej różnicowany bas. Pierwszy plan ma słabszą definicję. W niczym nie różni się to od wszystkich stolików i platform, jakie w domu miałem. Pagode zawsze była o krok, a czasem kilka kroków, przed nimi.

Biorąc poprawkę na cenę, dostrzeżemy jednak, że to półeczka, która nie gasi energii przekazu i jednocześnie łagodzi jego wysoką średnicę. Omija więc częsty problem ciężkich stolików – duszenie energii – ale i tych lekkich, które mają rezonanse własne umiejscowione wysoko, przez co wyostrzają i rozjaśniają środek pasma, a często i górę. Modular nigdy tego nie robił, ani z gramofonem Kronos, ani z odtwarzaczem Ancient Audio. Wręcz dogęszczał dźwięk. Szczególnie dobrze słychać to było z wokalami, jak np. z płyty grupy NOVI Singers, która ostatnio została wydana w Japonii w technice K2HD Pro Mastering.

Głosy miały więc pełne brzmienie, były gęste i duże. Podobnie i inne instrumenty, jak saksofon z płyty Sonny’ego Rollinsa czy gitara klasyczna Fausto Mesolelle’a. To wszystko, co było na pierwszym planie miało lekko rozmazany atak. Mówię to znając porównanie stolik Pawła i Pagode, ale nie tylko. To cecha lekkich mebli, najczęściej tych z półkami z niewytłumionego MDF-u. Tego, płacąc tyle, ile płacimy, nie da się przeskoczyć. Możemy to później minimalizować, stosując nóżki antywibracyjne pod produktami, a nawet dodatkowe platformy, ale półka sama z siebie za te pieniądze inaczej grać nie może.

Tym bardziej trzeba więc podkreślić, że Modular nie idzie w tym kierunku zbyt daleko. A przy tym znacznie mniej podbarwia dźwięk niż nawet solidne, klasyczne półki np. na książki. Dostajemy niski bas i łagodną górę. Najbardziej spodoba się jednak środek pasma i to, co półka robi z przestrzenią. Dowartościowane z nią zostają tylne plany. Mają dobrą rozdzielczość i są klarowne. Wgląd w tył sceny jest wyjątkowo naturalny, dostarczając wiele wrażeń przestrzennych, zwykle ginących w kakofonii „efektów”.

Podsumowanie

Modular został pomyślany jako system dla początkujących melomanów i audiofilów, ale takich, którzy chcą czegoś więcej niż półka z IKEI. Do tej ostatniej niczego nie mam, sprawdza się w 99% przypadków, ale audiofilizm to przecież ten ostatni procent i o te ostatnie kroki nam chodzi. System półek jest prosty w konstrukcji, ale daje szerokie możliwości „interpretacji”, zależnej od naszych wymagań i oczekiwań. Stolik jest precyzyjnie i ładnie wykonany, skręcony świetnie wygląda. Myślę, że to dopiero początek przygody Pawła Skulimowskiego z systemem Modular. RED Fingerprint.