Monitor Audio to kolejna firma, z której produktami nie miałem do tej pory zbyt częstej styczności. Mam znajomego, który najpierw miał jedne kolumny tego producenta, później zmienił na kolejne (wyższy model oczywiście) – można więc powiedzieć, że jest fanem tej marki. Słuchałem u niego kilka razy tych głośników (biję się w piersi – modeli nie pamiętam) i grało to dobrze, ale (dla mnie) niezbyt wciągająco. Zważywszy na kraj pochodzenia można powiedzieć, że odbierałem je jak typowych Brytyjczyków – chłodnych, wyrachowanych, kapkę flegmatycznych.
Topowa linia tego producenta nazywa się Platinum i to z niej wywodzi się, nieco przystępniejsza cenowo, seria GX Gold. Zupełnie nowe (zarówno w sensie modelu, jak i konkretnych egzemplarzy) GX200 Gold trafiły najpierw na mniej więcej tydzień do zaprzyjaźnionego recenzenta, który siłą rzeczy musiał wziąć na siebie ciężar ich wygrzewania. Jak się okazało nie był to wystarczający czas, jako że przez kilka pierwszych dni, w czasie których Monitor Audio grały u mnie niemal 24 godziny na dobę, dźwięk ciągle mocno się zmieniał (zdecydowanie na plus), aż wreszcie po kilku dniach…

Do tej pory testowaliśmy:

• Kolumny podłogowe Monitor Audio Monitor 4
• Kolumny podłogowe Monitor Audio Silver Rx2
• Kolumny podłogowe Monitor Audio Silver Rx6
• Kolumny podłogowe Monitor Audio Bronze BR6
• Kolumny podstawkowe Monitor Audio Platinum PL100
• Kolumny podstawkowe Monitor Audio Gold GS10+GS Stands

ODSŁUCH

Płyty użyte do testów:

• Buddy Guy, Living proof, Silvertone Records, 88697-78107-1, LP.
• Metallica, Metallica, Warner Bros Records, 511831-1, 4-LP Set.
• Ella Fitzgerald & Duke Ellington, The Stockholm Concert 1966, Pablo Live, 2308-242, LP.
• Lou Donaldson, LD+3, Blue Note Stereo, MMBST-84012, LP.
• Miles Davis, Sketches of Spain, Columbia Stereo, PC8271, LP.
• Kate Bush, The sensual world, Audio Fidelity, AFZLP 082, LP.
• The Ray Brown Trio, Soular energy, Pure Audiophile, PA-002 (2), LP.
• Arne Domnerus, Jazz at the Pawnshop, Proprius, ATR 003, LP.
• Dire Straits, Communique, Vertigo, 800 052-2, LP.

Może zanim o tym, co usłyszałem po wspomnianych kilku dniach wygrzewania, najpierw o wrażeniach organoleptycznych oraz o pierwszych dźwiękach, jakie usłyszałem po podłączeniu kolumn do systemu. Kolumny są naprawdę ładne i choć wiem, że wielu Czytelników zgrzyta zębami czytając to zdanie, to muszę to napisać, nawet mojej żonie bardzo się spodobały. Wysokie, smukłe, starannie wykończone, w kolorze, który świetnie wpasował się w nasz pokój, na czarnej, metalowej podstawie z kolcami, z membranami głośników w kolorze złotawym (acz na szczęście, przynajmniej z mojego punktu widzenia, to raczej kolor białego, a nie klasycznego, złota) – prezentują się elegancko, ale bez zbędnego blichtru. Na co dzień tyłu raczej się nie ogląda, ale gdyby jednak kolumny stały na środku pokoju to i od tej strony prezentują się wyśmienicie – piękne, podwójne zaciski głośnikowe WBT z firmowymi, równie eleganckimi zworkami, plus ładne (a fe!) wyloty bas-refleksu. Można lekceważyć opinię płci pięknej o naszych zabawkach, ale pokażcie mi takiego twardziela, który postawi w salonie coś, na co domownicy (z współmałżonkiem/ką na czele) patrzą z dużą niechęcią. Dla nas ma to świetnie grać, a reszcie naszych bliskich przynajmniej nie przeszkadzać, a najlepiej podobać się choćby wizualnie – w przypadku tych MA „miłość od pierwszego wejrzenia” jest niemal gwarantowana (niemal bo zawsze znajdzie się ktoś z innym poczuciem estetyki).
Pierwsze wrażenie po podłączeniu: „o rany, ależ ten bas-refleks dudni”… Na szczęście producent dostarczył z kolumnami estetyczne gąbki, którymi wyloty BR można łatwo zatkać, co też natychmiast uczyniłem. Po kilku dobach wygrzewania, gdy zacząłem faktycznie słuchać Goldów, to nawet nie pomyślałem o wyjęciu owych zatyczek, a szkoda. Dopiero po paru dniach słuchania, stwierdziłem, że sprawdzę jak się prezentuje bas z otwartym BR i… dudnienia już nie było. Tzn. nie, żebym nie był w stanie powiedzieć w ciemno, że grają kolumny z bas-refleksem, ale to jedne z tych, w których brzmieniu owego nieszczęsnego BR prawie nie słychać (być może to zasługa jego specjalnej konstrukcji). Tak więc nawet ktoś mocno przeczulony (jak ja) może spokojnie słuchać bez zatyczek, tyle że po okresie wygrzewania się głośników.

Zaskoczeniem (biorąc pod uwagę dotychczasowe, zaledwie pobieżne kontakty z kolumnami MA) był żywy, „świeży” (w takim poetyckim sensie – czytaj: jak poranna morska bryza), energetyczny dźwięk, który przykuwał uwagę, zapraszał do zaangażowania się w odsłuch. Dawno nie słyszałem kolumn, które tak bardzo uderzałyby od razu w emocje. Może to wpływ wiosny za oknem – w końcu po długiej zimie nie tylko rośliny odżywają, ale i większość ludzi czuje przypływ energii, nowe siły – może to się jakoś u mnie nałożyło na wrażenia odsłuchowe. A może tak właśnie GX200 Gold działają na słuchaczy.
Górę pasma obsługuje tu wstęga, stąd żywe, dźwięczne, skrzące się wysokie tony nie są specjalnym zaskoczeniem. Wydaje mi się, że odrobinę wycofana była średnica, co tylko podkreślało lekkość, swobodę góry pasma. Pytanie na które nie potrafię odpowiedzieć brzmi, czy to jest efekt, który z pełnym wygrzaniem tych kolumn znika – być może tak (acz te kilkadziesiąt godzin, które kolumny u mnie grały tego nie zmieniło), a może taka była właśnie intencja ich twórców. Co istotne nie stwierdziłem charakterystycznej dla głośników wstęgowych mocno zaznaczonej kierunkowości – tzw. sweet spot był wystarczająco szeroki, żeby nie martwić się po każdej zmianie płyty, czy aby na pewno zająłem znowu najlepsze miejsce odsłuchowe.
Bas był szybki, zwarty, konturowy, dynamiczny, a do pełni szczęścia zabrakło mi jedynie pełnego dociążenia tej części pasma. W nagraniach z kotłami, albo ciężko pracującą stopą perkusji brakowało nieco masy (również z otwartymi portami BR) – „niestety” od czasu odsłuchu Prince’ów firmy Hansen Audio (recenzja TUTAJ), podświadomie, a czasem świadomie, porównuję do nich wszystkie inne kolumny, co może nie jest do końca fair (zważywszy na cenę kanadyjskich kolumn), ale w końcu jakąś referencję trzeba mieć. Oczywiście jest to kwestia relatywna – porównując MA z pozostałymi testowanymi przeze mnie w tym miesiącu kolumnami (Tonsil Pulse i Xaviany XN250 Evo) bas tych pierwszych był oczywiście potężniejszy, bardziej dociążony i schodził niżej. Wspomniane Hanseny kosztują circa 8-9 razy więcej od GX200, więc muszą mieć przewagę nad tańszą konkurencją i te różnice muszą być spore. Pomijając jednak to ekstremalne porównanie i tak powiedziałbym, że dół pasma mógłby być w Monitorach trochę bardziej dociążony.

Zastosowana w Goldach wstęga ma też jeszcze inną zaletę – tworzy dużą, acz naturalną, trójwymiarową scenę. Taką, na której instrumenty są rozmieszczone precyzyjnie, każdy z nich zajmuje określoną przestrzeń, ma realną wielkość, ale jednocześnie jest na niej również mnóstwo powietrza, pustej przestrzeni między źródłami dźwięku, którą wypełniają już same, rozchodzące się, odbijające się od przeszkód, dźwięki. To sprawia, że słuchając Goldów ma się wrażenie pełnej swobody i precyzji z jaką reprodukują każde dobre nagranie.

Nieco gorzej wygląda sytuacja, gdy słuchamy nagrań niedoskonałych od strony technicznej – jeśli w nagraniu są wyostrzenia wysokich tonów, to MA pokażą je dość bezwzględnie, jeśli są sybilanty – nie będzie żadnego ich ukrywania, zaokrąglania – kawa na ławę – będzie syczeć. Na tym w końcu polega high-fidelity. Od razu jednak uspokoję wszystkich, którzy – podobnie jak ja – nie lubią ostro, klinicznie brzmiących kolumn – to nie ten przypadek. I owszem, MX200 Gold pokażą prawdę o nagraniu, ale bez wydobywania jego wad na wierzch, no chyba, że macie Państwo aż tak złe nagrania?

Jak już wspomniałem średnica wydawała się odrobinę wycofana, co sprawiało, że choćby wokaliści, zazwyczaj wyraźnie wysunięci przed resztę zespołu teraz cofali się o krok czy dwa do tyłu. Ma to też trochę związek ze specyficznym sposobem budowania sceny przez GX200. O ile większość kolumn z tak otwartą, energetyczną, żywiołową wręcz górą tworzy scenę wychodzącą przed kolumny w stronę słuchacza, o tyle testowane budują ją zdecydowanie za linią kolumn. Poszczególne plany są czytelne, acz odległości pomiędzy nimi były jakby nieco zmniejszone. To oczywiście można próbować korygować ustawieniem kolumn, ale wówczas traci się nieco w innych aspektach – choćby w szerokości sceny, która przy ustawieniu, które uznałem za optymalne dla mnie, pięknie wychodziła również poza kolumny. Na naprawdę wysokim poziomie stoi rozdzielczość i transparentność tych kolumn – nawet przy gęstych, trudnych do odtworzenia nagraniach radziły sobie bardzo dobrze i to pomimo owych, jakby zmniejszonych, odległości pomiędzy poszczególnymi planami.

Przyznam, że moja pierwsza poważniejsza przygoda z rzekomo flegmatycznymi „Brytyjczykami” była zaskakującym i niezwykle ciekawym doświadczeniem. Zamiast spokojnego, nieco nudnego dźwięku, którego poniekąd oczekiwałem, dostałem wulkan energii, który idąc tropem geograficznym, zdecydowanie bardziej kojarzył mi się z karnawałem w Rio niż z balem w Pałacu Buckingham.
W graniu GX200 Gold jest mnóstwo radości, swobody, entuzjazmu – nie da się siedzieć przy nich obojętnie i czytać. Niezależnie od rodzaju muzyki MA hipnotyzują słuchacza, zmuszają by wystukiwać rytm, śpiewać wraz z wokalistą, czy w jakikolwiek inny sposób wziąć udział w muzycznym spektaklu. Oczywiście taki sposób prezentacji lepiej sprawdza się w muzyce, bardzo szeroko rozumianej, rozrywkowej, gdzie konkretny gatunek nie ma większego znaczenia. Czy to będzie kawałek bluesowy, jazzowy, rock czy opera Mozarta – będzie bardzo dobrze – wciągająco, energetycznie. Co ciekawe takie Requiem Wolfganga Amadeusza, czyli coś bardzo odległego od jakiejkolwiek radości, wcale nie wypadło źle. MA wlały w ten utwór sporo, nomen omen, ożywienia, ale w sposób, który nie raził, nie był w sprzeczności z intencjami kompozytora, ale raczej podkreślał jeszcze emocjonalną stronę mszy żałobnej.
To kolumny dla wszystkich, którzy lubią być wciągani w świat słuchanej muzyki, którzy lubią gdy muzyka daje im zastrzyk energii, którzy chcą oderwać się od codzienności, odetchnąć pełną piersią. Oczywiście obiektywnie patrząc nie są to jeszcze kolumny idealne (o ile takie w ogóle istnieją), ale niewielkie niedociągnięcia (które, co podkreślam, być mogą znikają po jeszcze dłuższym okresie grania) na pewno nie będą nikomu przeszkadzać. Jeśli będzie kiedyś okazja, to ja z chęcią posłucham kolumn z najwyższej serii – wiele wskazuje na to, że mogą jeszcze lepiej trafiać w mój gust. Warto jeszcze zaznaczyć, że seria GX to nie tylko model 200, ale i kilka innych z podstawkowcami, subwooferem, głośnikiem centralnym i jednostkami stricte do kina domowego. Można więc z nich zbudować zarówno wielokanałowy system do odsłuchu muzyki, jak i zestaw do kina domowego.

BUDOWA

GX200 Gold to trójdrożna kolumna podłogowa wykorzystująca wysokotonowy głośnik wstęgowy GX, 4 calowy głośnik średniotonowy, oraz dwa 5 calowe przetworniki niskotonowe. Wstęga GX to pochodna głośnika C-CAM z serii Platinum. Ten przetwornik obsługuje bardzo szerokie pasmo, bo zaczyna pracować od 2,6 kHz i sięga aż do częstotliwości niesłyszalnych dla człowieka (do 60 kHz). Głośniki średnio- i niskotonowe wyposażono w duże cewki, sztywne odlewane kosze, silne układy magnetyczne oraz bardzo lekkie a jednocześnie sztywne membrany RST (Rigid Surface Technology) ze stopu aluminium i magnezu. Głośnik średniotonowy umieszczono dodatkowo w specjalnej puszce tłumiącej. Zwrotnicę, z punktami podziału na 400 Hz i na 2,6 kHz ukryto w specjalnym panelu zamontowanym na spodzie kolumny by jak najlepiej odizolować ją od przetworników.
Wewnętrzne okablowanie wykonano przewodami Pure Flow Silver, w których przewodnikiem jest pokrywana srebrem miedź. Obudowę wykonano z wielu warstw MDF-u o sumarycznej grubości 20 mm, a we wnętrzu zastosowano dodatkowe wzmocnienia, przez co całość jest bardzo sztywna i doskonale tłumi wibracje. Boczne ścianki wykonano z zakrzywionych profili co zwiększa jeszcze sztywność obudowy, a także ogranicza powstawanie wewnętrznych fal stojących.
Do kolumn dołączane są metalowe maskownice, mocowane na niewidocznych magnesach – eleganckie rozwiązanie, ale należy pamiętać o zdejmowaniu maskownic przed każdym odsłuchem. Głośniki mocowane są za pomocą specjalnej technologii zwanej Bolt-through, która polega na mocowaniu każdego przetwornika pojedynczym prętem przykręcanym do tyłu obudowy. Całość jest mocowana do odlewanej ciśnieniowo podstawy, którą stawia się na regulowanych kolcach. Klient otrzymuje również gumowe podkładki pod kolce, które zabezpieczają podłogę przez zniszczeniem.

Dane techniczne (wg producenta):
System: trójdrożny
Pasmo przenoszenia: 35 Hz – 60 kHz
Skuteczność 1W/1m: 89 dB
Impedancja nominalna: 8 Ω
Rekomendowana moc wzmacniacza: 100-150 W
Częstotliwość podziału zwrotnicy: 400 Hz i 2,6 kHz
Wymiary (z terminalami, kolcami i podstawami): 995 x 274 x 370 mm
Waga: 22,2 kg
Wykończenia:
- ciemny orzech
- naturalny dąb
- bu binga
- lakier fortepianowy czarny
- lakier fortepianowy biały

Producent:
Monitor Audio Ltd.
24 Brook Road
Rayleigh
Essex
SS6 7XJ
United Kingdom
Tel: +44 (0) 1268 740580,
Fax: +44 (0) 1268 74058
Web: www.monitoraudio.co.uk

Pobierz test w PDF