⌈ Japońska firma TiGLON powstała w 2008 roku. Początkowo nosiła nazwę Kryna Pro, a na TiGLON zmieniła ją w roku 2010. Jej założycielem i głównym konstruktorem jest pan KENTARO OKINO. Testujemy podkładki antywibracyjne, model D-Ren Pro. ⌋

W OFERCIE FIRMY TIGLON ZNAJDZIEMY kilka różnych typów produktów antywibracyjnych. To: stoliki, platformy, podstawki pod kolumny i „standy” – czyli podstawki pod kolumny typu Harbeth. Są w nim również akcesoria o których producent mówi „tuningujące”, czyli platformy antywibracyjne (→ TMB-DR20), nóżki (→ MZX-4) i, pełniące podobną rolę, podkładki. Testowane przez nas podkładki D-Ren Pro znajdziemy w dziale „Tuning Accessories” z podtytułem „Hybrid Spacer”.

▌ D-Ren Pro

NAZWA TESTOWANYCH PODKŁADEK sugeruje cele, jakie się przed nimi stawia: „dren” w tym ujęciu ma za zadanie odprowadzić wibracje na zewnątrz i rozładować ładunki elektrostatyczne. Firma Tiglon stosuje ją również w stosunku do innych produktów, jak mająca wkrótce wejść do sprzedaży mata D-Ren Sheet czy też elementy produktów antywibracyjnych, na przykład ring tłumiący wibracje w nóżkach MZX-4. Producent opisuje tę kategorię produktów jako DRS (D-Ren Series).

Materiał używany przez tego japońskiego producenta nie jest zwykłą gumą, chociaż na pierwszy rzut oka sprawia takie wrażenie. Został on opatentowany przez Tiglona jeszcze w 2019 roku. Jego skład, z obowiązkową obecnością magnezu, został opracowany we współpracy z muzykami w studiach nagraniowych. Materiały firmowe mówią wręcz o ich „strojeniu”. Rozumiem to tak, że do prób wykorzystano podkładki z różnymi domieszkami i wybrano te, które dawały najlepsze rezultaty.

Pierwotnie elementy te miały kolor czarny, a od 2020 roku dostępna jest ich nowsza wersja, w kolorze niebieskim. Producent o podkładkach D-Ren Pro pisze:

Są to podkładki „tuningujące” dźwięk urządzeń, tłumiące złożone rezonanse występujące w systemach audio i wzmacniaczach używanych do nagłośnienia instrumentów muzycznych, wydobywające z nich oryginalną jakość dźwięku. W celu poprawy jakości dźwięku i trwałości starszego modelu (D-REN black), opracowaliśmy jego nową wersję poprzez powtórzenie testów pod nadzorem profesjonalnych muzyków i inżynierów nagrań w studiu nagraniowym.

Są to uniwersalne podkładki, które – dzięki naszej opatentowanej technologii Magnesium shield – oferują zarówno wysokie ekranowanie fal elektromagnetycznych, jak i pochłaniają drgania.

⸜ Tuning Spacer D-REN Pro, → TIGLON.co.jp, dostęp: 5.05.2024.

Podkładki mają kształt ośmiokątów i są dość duże – ich średnica wynosi 70 mm, a grubość 3 mm. Ponieważ niemal wszystkie inne podkładki tego typu, jakie znam, są okrągłe, spytałem pana Okino-san, skąd taki, a nie inny kształt:

Jeśli chodzi o kształt D-REN PRO, ten kształt okazał się najbardziej skuteczny w rozpraszaniu wibracji przyłożonych do nich od góry. Eksperymentowaliśmy z różnymi kształtami i grubościami wewnętrznego magnezu oraz różnymi rodzajami gumy, ale okazało się, że ani okrągłe, ani kwadratowe kształty nie były w stanie powtórzyć tego samego efektu, co ośmiokątne.

Maksymalne obciążenie z którym będą one poprawnie pracowały to aż 30 kg na podkładkę, a więc dużo. Wewnątrz gumy z domieszkami umieszczono folię z naparowanym magnezem, mającą zmienną grubość – od 0,1 do 0,2 mm, która ma poprawić ekranowanie przed promieniowaniem elektromagnetycznym. Zewnętrza powłoka wykonana jest z gumy syntetycznej odpornej na wysoką temperaturę, ale z domieszkami utwardzającymi jej powierzchnię i chroniącymi ją przed uszkodzeniem.

Podkładki dostępne są w zestawach po trzy lub cztery sztuki.

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Podkładki antywibracyjne firmy Tiglon zostały przetestowane w systemie referencyjnym „High Fidelity”. Produkty tego typu testuję w swoim systemie zawsze w ten sam sposób – pod źródłem sygnału, czasem wspomagając się innymi urządzeniami. Tym razem przetestowałem je jednak pod wzmacniaczem zintegrowanym Leben C-600X, ponieważ wydały mi się w tej roli bardziej odpowiednie.

Test polegał na porównaniu brzmienia wzmacniacza stojącego na swoich nóżkach i na podkładkach Tiglona. Osobno porównałem ich działanie do podkładek Acoustic Revive RKI-5005, z których korzystam na co dzień. Było to porównanie AA/BB/A i BB/AA/B z odsłuchem tego samego fragmentu utworu (2 min.) na nóżkach i po przeniesieniu wzmacniacza na testowane podkładki.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ MILT JACKSON SEXTET, Invitation, Riverside/Mobile Fidelity Sound Lab UDSACD 2031, Limited Edition No. 1828/2500, SACD/CD (2007), recenzja → TUTAJ.
⸜ ELVIS PRESLEY, Elvis is Back!, RCA/BMG Japan BVCM-37088, „Elvis Paper Sleeve Collection”, CD (1960/2000).
⸜ PAUL SIMON, Graceland, Warner Bros. Records/Warner Music Japan WPCR-12417, „Paul Simon Paper Sleeve Collection, vol. 6”, CD (1986/2006).
⸜ DIANA KRALL, The Girl In The Other Room, Verve Records 0602498620465, SACD/CD (2004), więcej → TUTAJ.
⸜ COUNT BASIE, Count Basie and the Kansas City 7, Impulse!/Esoteric ESSI-90137, SACD/CD (1962/2015) w: Impulse! 6 Great Jazz, Impulse!/Esoteric ESSI-9013/8, 6 x SACD/CD (2015).

» Nagrania przedstawione w teście można znaleźć na playliście HIGH FIDELITY w serwisie TIDAL → TUTAJ

»«

PRZYZNAM SIĘ, ŻE PODCHODZĘ DO TESTÓW produktów niebędących głównymi składnikami systemu audio z ostrożnością. Może to tak nie wygląda, bo sporo ich testuję, a mój system jest nimi „obstawiony” z każdej strony, ale tak właśnie jest. Zdarza mi się nawet odwlekać ich odsłuch, a to wyszukując sobie coś do zrobienia, co „musi” być zrobione tu i teraz, a to testując coś najpierw.

Wydaje mi się, że dzieje się tak dlatego, że testy tego typu produktów wymagają znacznie większego skupienia i zaangażowania niż w przypadku kolumn czy wzmacniaczy. Różnice „z” i „bez” są z nimi znacznie mniejsze, a przez to trudniejsze do opisania. Ale z drugiej strony, bo jest i druga strona, raz usłyszane nie dają się zapomnieć i jeśli wpasowują się w dany system, jeśli służą estetyce dźwięku, na której mi zależy, nie potrafię sobie wyobrazić życia (muzycznego) bez nich.

D-Ren Pro firmy Tiglon jest jednym z takich produktów. Podkładki wyglądają niepozornie, jak wycięte z pasa gumy, a jednak zmieniają dźwięk w jakieś jego pierwotniej warstwie. Od lat korzystam z podkładek innego japońskiego producenta, CP-4 firmy Acoustic Revive, których wygląd w jeszcze mniejszym stopniu sugeruje ich przydatność i wiem, że pozory mylą. W przypadku niebieskich ośmiokątów mylą szczególnie.

Postawienie na nich wzmacniacza Leben CS-600X zmieniło balans dźwięku. Przede wszystkim podniosło średni bas i delikatnie, ale zauważalnie, wycofało wysokie tony. Kontrabas Rona Cartera w ˻ 1 ˺ Invitation, utworze rozpoczynającym płytę MILT JACKSON SEXTET pod tym samym tytułem, był z nim bardziej klarowny i mocniejszy. Niby zmiana nie była duża, a jednak selektywność tego zakresu, a więc i samego instrumentu, wzrosła. Ciekawe, ale nie przez uwypuklenie ataku, a przez wyoblenie dźwięków. Jakby z podkładkami miały bardziej trójwymiarowe „body”, a „halo” wokół nich wyraźniej definiowało ich kształty.

Blachy perkusji, uderzenia wibrafonu, trąbka – wszystkie te elementy również miały bardziej czytelną barwę, mimo że wysokie tony, jako takie, wydawały się łagodniejsze. Nie jestem pewien, dlaczego tak się stało, ale efekt był taki, że przekaz z podkładkami z Japonii wydawał się bardziej zrelaksowany, choć wcześniej na ten aspekt absolutnie nie narzekałem, ale i dokładniejszy. Jak się nad tym zastanowić, to wychodzi na to, że D-Ren Pro poprawiają rozdzielczość.

Zmiana nie jest duża, to raczej przesunięcie akcentów, ale to zmiana pociągająca za sobą inne korekty, jak lepsze percypowanie kolorów, kształtów i miejsca na scenie. Czyli z małego robi się duże. Och, jak doskonale wyszło to z utworem ˻ 2 ˺ Fever śpiewanym przez ELVISA PRESLEY’a na płycie Elvis is Back!. Tak, przy okazji, choć tytuł mógłby sugerować jego stałą obecność i potwierdzać doniesienia w rodzaju: „Widziałem Elvisa!”, tak naprawdę chodziło o to, że była to jego pierwsza płyta po powrocie do cywila ze służby wojskowej, którą odbywał w Niemczech.

Ale do rzeczy. To dość spokojne z pozoru nagranie, jednak z gęstą i napiętą atmosferą pod spodem. Zarejestrowane zostało 4 kwietnia 1960 roku w Nashville Studios, kompleksie należącym do wytwórni RCA. Wokal pokazany jest w nim w ciemny, niski i gęsty sposób, w długim pogłosie sięgającym daleko w głąb sceny. Z podkładkami Tiglona pod nóżkami wzmacniacza pogłos był głębszy i dłuższy, a wokal Presley’a czytelniejszy, mimo że został pokazany ciut dalej. Całość wydała mi się bardziej wyrafinowana, a to przez lepsze oddanie kontrastów dynamicznych i barwowych.

Cofnięcie ataku, bo o to chyba tutaj chodzi, dało lepszy obraz samych brył. Teraz lepiej składały się z sobą monofoniczny pogłos na wokalu i stereofoniczne, rozłożone po kanałach, bębny perkusji. Płyta ta nosi logo Living Stereo, serii RCA w której starano się podkreślić wrażenie przestrzenności nagrań. Zamiar ten z podkładkami na miejscu był czytelniejszy niż bez nich.

Bardzo ciekawie zabrzmiała również płyta PAULA SIMONA zatytułowana Graceland. Sama w sobie bardzo fajnie nagrana, ma pewien feler polegający na lekkim podkreśleniu wyższych tonów w wokalu. Z Tiglonem było to mnie widoczne, ponieważ przekaz wydawał się lepiej zbalansowany. Bas był wyraźniejszy, miał więcej masy, a wysokie tony były przyjemniejsze. W przekazie nie było mniej szczegółów, a – powiedziałbym – więcej. Jakby wyjęcie podkładek spod wzmacniacza podniosło jego balans tonalny, ale też zamazało lekko bryły dźwięków. To nie były duże zmiany, ale – ponownie – ważne dla mojego komfortu.

Po Graceland było to już dla mnie klarowne, ale i tak nieco zaskoczyło mnie to, że bardzo podobne zmiany usłyszałem słuchając płyty DIANY KRALL The Girl In The Other Room. Bas w ˻ 3 ˺ Temptation, utworze napisany przez Toma Waitsa, był z Tiglonem wyraźniejszy i miał większą masę. Podobnie jak z głosem Paula Simona, tak i z wokalem Krall wyższe składowe wokalu były lepiej zintegrowane z podstawowym pasmem. Nie, że było ich wyraźnie mniej, choć zapewne coś tam ubyło, ale że miały lepszą łączność z resztą dźwięku, nie występowały „osobno”.

▌ Podsumowanie

ZMIANY, ZMIANY, ZMIANY… Audio jest jedną wielką zmianą. Od nas zależy, czy na lepsze. Z Tiglonem nie da się jednak pójść w złą stronę. To produkt, który za grosze zmienia charakter dźwięku, dając mocniejsze niskie dźwięki i przyjemniejszą górę. Ale nie o zmianę barwy głównie z nim chodzi, a o poprawę rozdzielczości, a przez to czytelności przekazu. A także o jego większą kulturę.

To także fajny sposób na to, aby urządzenia nam się nie ślizgały po blacie. Nawet jeśli nie wierzycie państwo w ich „działanie”, wypróbujcie je w tym celu, a zobaczycie, że po jakimś czasie, kiedy je zdejmiecie, usłyszycie to, co i ja słyszałem. To bardzo fajne uzupełnienie dowolnego systemu audio. ●

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International Audiophile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org