Z mającą siedzibę w Katowicach firmą Rogoz Audio miałem już okazję się spotkać – przy okazji testu platformy CPPB16, którą odsłuchiwałem w większym teście porównawczym w „Audio” (Wszystko mi drży, Nr 7-8, 2010; do poczytania TUTAJ). Ładnie wykonana, spełniająca swoje zadanie i niedroga – to elementy, które mi zostały w głowie. Przygotowując „polski” numer „High Fidelity” A.D. 2011 nie mogłem więc o niej zapomnieć.
Przysłana do redakcji półka 3SG40 jest inna niż CPPB16 – to dwuelementowa podstawa/platforma, z drewnianym blatem i metalowym stelażem. Drewno to klejony MDF w naturalnej, orzechowej okleinie, a stelaż to trzy stalowe rury jako nogi (średnica fi 80 mm) i łączące je profile o prostokątnym przekroju. Całość zasypywana jest kwarcem (piaskiem?) – firma podaje, że o gęstości 2,6 g/cm3. Niestety nie wiem, czy to dużo (drobny piasek), czy nie (piasek gruby). Stelaż oparty jest na wkręcanych od spodu mosiężnych, ładnych kolcach, a te spoczywają na dość wysokich podkładkach. Podkładki wykonane są z dwóch stalowych krążków przedzielonych warstwą gumy – pod spodem też jest guma. Wszystkie stalowe elementy pomalowano złotawą, ciemną farbą. Także górna, drewniana półka jest odprzęgnięta za pomocą kolców – także wkręcanych do stelaża. Na półce, od spodu, naklejono niewielkie podkładki, w które kolce wchodzą. Całość wygląda ładnie i estetycznie – szczególnie drewniany blat i kolce. Stalowe elementy są zrobione porządnie, ale widać, że to nie jest wysokonakładowa produkcja. Jedną z zalet współpracy z niewielką manufakturą, jak właśnie Rogoz Audio, jest to, że możemy dobrać wiele elementów pod swój system i swój gust – możemy dobrać wielkość podstawy, kolor farby i okleinę.

ODSŁUCH

Nagrania wykorzystane w teście (wybór):

• Clan of Xymox, Darkest Hour, Trisol, TRI 419 CD, CD; recenzja TUTAJ.
• Depeche Mode, Remixes 81-11: 2, Mute, xlcdmutel18, 3 x CD; recenzja TUTAJ.
• Joseph Haydn, Septem Verba Christi in Cruce, Le Concert Des Nations, dyr. Jordi Savall, Alia Vox, AVSA 9854, SACD/CD.
• Leszek Możdżer, Komeda, ACT Music + Vision, ACT 9516-2, CD.
• Madeleine Peyroux, Standing On The Rooftop, EmArcy/Pennywell Productions [Japan], UCCU-1335, CD; recenzja TUTAJ.
• Milt Jackson Quartet, Statements, Impulse!/Universal Classic&Jazz/Victor Entertainment, UCCI-9088, CD.
• W.A. Mozart, Piano Concertos No. 20&No. 27, English Chamber Orchestra, dyr. Clifford Britten, Decca/Esoteric, ESSD-90014, SACD/CD.

Japońskie wersje płyt dostępne na CD Japan.

Jak zwykle przy tego typu testach najważniejsza jest metodologia badania. Preferuję badanie typu AB ze znanymi elementami badanymi, z długimi, ok. dwuminutowymi samplami muzyki. Po latach odsłuchów, badań, doświadczeń wiem, że hołubiona i idealizowana przez tzw. „obiektywistów”, a najczęściej po prostu inżynierów, którzy muzyki raczej nie słuchają, metoda ABX, jest w przypadku muzyki wadliwa, nie daje odpowiedzi na żadne pytanie (przypomnę, że w takich testach plik mp3 jest nieodróżnialny od CD, a CD od plików wysokiej rozdzielczości itd.).
Platformę Rogoz Audio zastosowałem w swoim systemie referencyjnym pod odtwarzaczem Ancient Audio Lektor Air, w którym mamy zarówno mechanizm, jak i lampy na wyjściu oraz pod lampowym wzmacniaczem Leben CS-300 X [Custom Version]. Pod obydwoma urządzeniami wkręcone są stopy antywibracyjne finie elemente.
Odsłuchy przeprowadziłem zaczynając od porównania dwóch platform – mojej własnej Acoustic Revive RAF-48 i Rogoz Audio 3SG40, a potem platformy Rogoz Audio 3SG40 i urządzeń postawionych bezpośrednio na stoliku Base SolidBase IV Custom, z którego korzystam (wszystkie platformy stały na górnym blacie tego stolika). Stolik Base to grubościenne rury zalewane olejem i marmurowe blaty. Jako element kontrolny wystąpiła platforma Pro Audio Bono z podwójnymi blatami – udana, polska, podstawa antywibracyjna, o zupełnie innej konstrukcji.

Różnica między platformą Rogoz Audio oraz Acoustic Revive jest dość wyraźna i chyba bezdyskusyjna. Usłyszałem ją po pierwszych dwóch zmianach, a następne tylko doprecyzowały moje spostrzeżenia.
Japońska platforma ma znacznie głębsze brzmienie i lepszą rozdzielczość. To prawdziwie high-endowy element i każdorazowe jej porównanie z czymkolwiek innym tylko to wrażenie pogłębia. Ma znacznie lepiej budowane bryły na środku pasma, a dźwięk jest głębszy i bardziej plastyczny.

W porównaniu z nią platforma Rogoz Audio gra bardziej tępo, ma gorzej organizowany przekaz. Ma też trochę inaczej ustawioną barwę – chociaż (biorąc pod uwagę różne technologie eliminacji drgań), nie aż tak różną, jak się można było spodziewać; podobieństwo w tym elemencie brzmienia było dla mnie sporym zaskoczeniem. Różnice jednak, jak mówię, są.
„Sztywna” platforma gra nieco mocniejszym średnim basem. Słychać to szczególnie w nagraniach jazzowych, gdzie mamy pojedynczy kontrabas, np. na płycie Statement Milt Jackson Quartet. Na polskiej platformie kontrabas był większy, miał mocniej akcentowany atak i wydawał się głośniejszy. Japońska platforma trochę go wtopiła w tło – i takie granie wydaje mi się bliższe rzeczywistości i temu, jak pamiętam brzmienie tej płyty z najlepszych systemów. Z drugiej strony z programem, w którym trochę się pewne elementy zlewają i który wymaga lekkiego „konturowania”, jak chociażby z nową płytą Madeleine Peyroux Standing On The Rooftop, czy zbiorem remiksów nagrań Depeche Mode Remixes: 2. 81-11, dodatkowe podciągnięcie uderzenia, lekkie oderwanie średniego dołu od średnicy prowadziło do ożywienia przekazu, do polepszenia selektywności. Tym bardziej słychać to było z płytą Darkest Hour Clan Of Xymox, gdzie głos lidera, dość mocno przez realizatora schowany, był z polską platformą wyraźniejszy.

Pomaga temu lekkie wyeksponowanie ataku na wysokich tonach. Jak mówiłem, barwa nie jest wyraźnie różna niż z CD i wzmacniaczem stojącymi na platformie odniesienia, a przecież „masowe”, nieodsprzęgane platformy zwykle grają znacznie mocniejszą, twardszą górą. Tutaj lekko tę tendencję słychać, ale nie została ona poprowadzona aż tak daleko, jak zazwyczaj. Góra jest w dobrej proporcji do reszty pasma. Nie wyskakuje przed resztę nagrania, ani tym bardziej nie dominuje. Jej krawędzie, atak dźwięku są trochę mocniejsze, trochę twardsze. Niewiele, ale są. Nie od razu to jednak słychać. Choć rozdzielczość z tą platformą jest niższa niż z RAF-48, to „sztywniejsze” uderzenie dobrze to maskuje. Po jakimś czasie słychać, że dźwięk jest lżejszy i że to tylko pierwsze wrażenie, ale takie kształtowanie dźwięku powoduje, że nie miałem żadnych problemów ze słuchaniem muzyki – a zwykle ze „sztywnymi”, ciężkimi platformami góra po jakimś czasie wydaje się irytująca.

Powracając na wysokiej klasy nagrania, także muzyki klasycznej słychać, że to trochę „robiony” dźwięk. Nie, żeby dźwięk Acoustic Revive nie był „robiony” – nie o to chodzi; każdy element zmienia sygnał nieodwracalnie. Chodzi o to, że ze względu na rzeczy, o których pisałem, jak rozdzielczość, bryły, głębia itp. mocniej słychać inne modyfikacje, jakie polska półka wnosi do dźwięku. I teraz: wydawało mi się, że półka Rogoz Audio jest droższa – zarówno kiedy ją oglądnąłem, jak i kiedy jej odsłuchałem. To, obok platform Pro Audio Bono, znakomita, niedroga propozycja. PAB jest cieplejsza, bardziej okrągła, nie tak wyraźna na górze. Ma za to głębszy i lepiej na średnicy wypełniony dźwięk – można więc dobrać sobie platformę pod swój system i pod swój gust – ostatecznie niemal wszystko to kwestia kompromisu.
Tym łatwiej mi zarekomendować platformę Rogoza do każdego rodzaju systemu, że przy porównaniu z postawieniem urządzeń bezpośrednio na stoliku Base, a sam stolik jest przecież odpowiednio odsprzęgany, tłumiony itp., słychać, jak głucho brzmi muzyka bez niej. Bas jest większy, ale wyraźnie gorzej skupiany. Dźwięk wydaje się gnać bez zastanowienia, obiektywnie dźwięk nie przyspiesza, ale tak to słychać; przez akcentowanie pewnych elementów dźwięku wydaje się, że tempo jest wyższe. A nie powinno być. Półka Rogoz Audio przywraca całości właściwe tempo, proporcje, barwę – i to nie „trochę”, ale naprawdę znacząco.
Ważnym elementem konstrukcyjnym polskiej podstawy jest drewniana (klejony MDF + okleina) platforma. Myślę, że najlepsze stoliki korzystają z drewna, dlatego i ja pod niemal wszystkimi urządzeniami mam platformy z drewnem w jednej z ról. Nie wystarczy jednak samo drewno – musi być ono inteligentnie zaaplikowane, bo inaczej dźwięk może się zrobić za ciepły, bez wymaganej rozdzielczości. Stolik 3SG40 to połączenie drewna, metalu i wypełnienia, co daje dobrą kombinację ciepła i rozdzielczości; szybkości i wypełnienia. Jestem pewien (tak, sprawdziłem), że częściowo za tak dobry efekt odpowiadają podkładki pod kolce (dolne), w których mamy dwie warstwy gumy. Dobrze pamiętam artykuł w angielskim „Hi-Fi News”, w którym autor mierzył akcelerometrem i analizował w napisanym przez siebie programie komputerowym drgania w różnego typu elementach. Wpływ antywibracyjnych półek, kolców, stóp itp. był ewidentny. Największą zagadkę stanowiło dla niego jednak to, dlaczego na pomiarach znacznie lepiej wypadają materiały sprężyste, a kolce wydają się nie spełniać założeń. A odsłuchy mówiły co innego. W polskiej półce mamy kombinację tych dwóch elementów, z dodaniem masy jako ośrodka, w którym drgania są zamieniane na ciepło (wygaszane). Okazuje się, że to udana kombinacja, bo dźwięk jest wyraźnie lepszy niż samego stolika antywibracyjnego. Nie jest to jeszcze poziom Acoustic Revive, ale nie można zapominać o sześciokrotnej różnicy w cenie. Za 980 zł półka Rogoz Audio to „obowiązkowy” element każdego systemu. I w podobnym zakresie cenowym (do 2000 zł) mogą z nią konkurować jedynie półki Pro Audio Bono, choć to będzie inne brzmienie.

BUDOWA

3SG40 to platforma antywibracyjna z podwójnym poziomowaniem. Firma podaje, że przeznaczona jest pod:

• odtwarzacze CD,
• gramofony analogowe,
• wzmacniacze lampowe,
• przedwzmacniacze,
• kolumny głośnikowe.

Kolor stelaża w przesłanym egzemplarzu to złocisty mosiądz. Nogi stelaża zasypane były piaskiem kwarcowym o gęstości 2,60 g/cm3. Blat o grubości 40 mm wykonany jest z klejonych i prasowanych płyt MDF. Półka pokryta została naturalnym fornirem z orzecha amerykańskiego i wykończona lakierami bezbarwnymi. Blat oparto na regulowanych stożkach antywibracyjnych. W stalowej ramie znajdują się tuleje z gwintami na stożki, a półka z dołu zabezpieczona jest przed uszkodzeniem przez szpice stożków talerzykami separującymi. W taki sam sposób stelaż separowany jest od drgań podłoża generowanych przez kolumny głośnikowe. Poziomowanie odbywa się za pomocą stożków pod blatem oraz stożków znajdujących się w podstawie nóg stelaża. By uchronić podłoże przed uszkodzeniem szpicem stożka, dodano specjalne podkładki. Platforma wykonywana jest na zamówienie.

Dane techniczne:
Wymiary: 550 x 450 x 170 mm
Materiał: stal, mosiądz, kwarc, MDF, fornir naturalny (orzech amerykański)
Waga: 11,20 kg
Kolor: złocisty mosiądz (stelaż); orzech amerykański (fornir)

Na życzenie klienta wymiar i kolor do wyboru.

Pobierz test w PDF