Zodiac Gold to niezwykłe urządzenie. Pochodzi z firmy Antelope Audio, wymyślonej i zarządzanej przez Igora Levina. Firma ma swoją siedzibę w Sofii (Bułgaria), jednak komponenty do urządzeń pochodzą z trzech krajów – Bułgarii, Niemiec oraz Chin. Jej urządzenia po raz pierwszy zobaczyłem w czasie wystawy High End 2010 w Monachium. I, prawdę mówiąc, najpierw uwagę zwróciłem nie na przetworniki – a w ofercie są w tej chwili trzy – a na urządzenia stricte studyjne – generatory zegara wzorcowego. Tak, rzecz w świecie audiofilskiego audio mało znana, w studiu jest podstawą wszelkich działań. Dzięki zewnętrznemu zegarowi można zsynchronizować wszystkie cyfrowe urządzenia, a także poprawić stabilność taktowania. I właśnie ta ostatnia cecha spowodowała w ostatnim czasie ogromne zainteresowanie zewnętrznymi zegarami.
Najbardziej spektakularne przykłady ich zastosowania dały firmy dCS - z zegarem Scarlatti Master Clock – oraz Esoteric z G-0Rb oraz G-03X. Warto dodać, że ultra-stabilne zegary stanowią podstawę dla patentu XRCD i K2. JVC używa zegarów Esoterica, modelu G-0Rb, który oparty jest na oscylatorze rubidium. Oznaczenie to znajdziemy też na wielu innych, japońskich reedycjach, chociażby Universal Music Japan.
Ale do rzeczy – zegary mają zastosowanie tam, gdzie mamy układy cyfrowe. A jednym z najbardziej narażonych na jitter systemów cyfrowych, takim, w którym mamy bezpośrednie przełożenie jego redukcji na dźwięk, jest przetwornik cyfrowo-analogowy. Tak więc w Antelope Audio opracowano serię trzech „Daków”: Zodiac, Zodiac+ i testowany Zodiac Gold. Z Tego punktu widzenia można założyć, że wszystkie są swego rodzaju produktami „pokazowymi”, mającymi wykazać użyteczność zegarów. Szkoda więc, że do testu otrzymaliśmy DAC bez zewnętrznego zegara. Za to dostaliśmy cos innego – opcjonalny, zewnętrzny, duży zasilacz Voltikus.

Zanim przejdziemy do właściwego testu trzeba krótko opisać samo urządzenie. To przetwornik cyfrowo-analogowy z regulowanym wyjściem. Zakładam, że jeśli analogowe napięcie wyjściowe nie przekracza standardu Compact Disc, a więc 2 V rms (dla RCA), wówczas mamy do czynienia z „dakiem” o regulowanym wyjściu, a nie z „dakiem” z przedwzmacniaczem. Państwo mogą jednak równie dobrze przyjąć, że do DAC z przedwzmacniaczem. Mamy bowiem nie tylko wejścia cyfrowe – aż sześć! – ale także dwa wejścia analogowe – zbalansowane i niezbalansowane. Pięć spośród wejść cyfrowych pracuje z sygnałem do 24/192, zaś USB z 32/284. To rekord, to punkt dojścia dla tego typu sygnału. Antelope samodzielnie napisało jego driver. Co ważne, nie musimy wgrywać swoich driverów – urządzenie zrobi to automatycznie po podłączeniu do komputera.
Przetwornik wyposażono w dwa duże układy DSP, w których sygnał jest re-taktowany i gdzie minimalizowany jest jitter. Obróbkę przeprowadza się z 64 bitową precyzją, a algorytm został dobrany na podstawie testów odsłuchowych – stąd nazwa rozwiązania: AFC, czyli Acoustically Focused Clocking. Ponieważ firma ma lekkiego bzika na punkcie taktowania, zegar został potraktowany w niezwykły sposób – generator kwarcowy jest zamknięty w ekranującej puszce, a sam kwarc podgrzewany jest do temperatury 64,5° C, utrzymywaną w niezwykle rygorystyczny sposób. Rozwiązanie to nazwano – jakże trafnie – Oven Controlled Clock. Żeby nie zmarnować jego potencjału, sygnał cyfrowy jest kondycjonowany w ten sposób także dla wyjść cyfrowych. Urządzenie jest wyposażone w dwa wyjścia słuchawkowe, z osobną kontrolą siły głosu. To wprawdzie dodatek, ale traktowany przez firmę bardzo poważnie. Możemy ustawić impedancję wyjściową na 120 lub 0 Ω.

ODSŁUCH
Nagrania wykorzystane w teście (wybór): Płyty Compact Disc

• Tron Legacy, OST, muz. Daft Punk, Special Edition, Walt Disney Records, 9472892, 2 x CD.
• Bill Evans, Everybody Digs Bill Evans, Riverside/JVC, JVCXR-0020-2, XRCD.
• Carol Sloane, Hush-A-Bye, Sinatra Society of Japan/Muzak, XQAM-1031, CD.
• Grabek, 8, Polskie Radio, PRCD 1372, CD.
• Laurie Anderson, Homeland, Nonesuch Records, 524055-2, CD+DVD; recenzja TUTAJ.
• Leszek Możdżer, Komeda, ACT Music + Vision, ACT 9516-2, CD.
• Sonny Rollins, East Brodway Run Down, Impulse!, IMP 11612, CD.
• Stan Kenton & June Christy, Duet, Capitol/Toshiba-EMI, TOCJ-9321, CD.

Płyty Super Audio CD

• Stereo Sound Reference Record. Jazz&Vocal, Stereo Sound, SSRR4, SACD/CD.
• Stereo Sound Reference Record. Popular Selection, Stereo Sound, SSRR5, SACD/CD.
• Art Pepper, “…the way it was!”, Contemporary Records/Mobile Fidelity, UDSACD 2034, SACD/CD; recenzja TUTAJ.
• Dead Can Dance, Into The Labyrinth, 4AD Warner Music Japan, WPCB-10076, SACD/CD; recenzja TUTAJ. · Dead Can Dance, Spiritchaser, 4AD/Warner Music Japan, WPCB-10078, SACD/CD; recenzja TUTAJ.
• Kazumi Watanabe, Jazz Impression, Eve Records, EWSA 0163, SACD/CD.
• Michael Schlierf, Clouds And Silver Linings, Stockfisch, SFR 357.4070.2, SACD/CD.
• Peter Gabriel, So, RealWorld/Virgin, SAPGCD 5, SACD/CD.
• Sonny Rollins, Plus 4, Prestige/Mobile Fidelity, UDSACD 2006, SACD/CD.

Pliki audio

• Brian Eno, Craft On A Milk Sea, Warp Records, WARPCDD207, 2 x 180 g LP + 2 x CD + 24/44,1 WAV; recenzja TUTAJ.
• Charlie Haden & Antonio Forcione, Heartplay, Naim Label, 24/96 FLAC.
• Kankawa, Organist, T-TOC Records, UMVD-0001-0004, Ultimate Master Vinyl, 4 x 45 rpm 180 g LP + CD-RIIα + 24/192 WAV; recenzja TUTAJ.
• Mikołaj Bugajak, Strange Sounds and Inconceivable Deeds, Nowe Nagrania 001, 45 rpm LP+CD+WAV 24/44,1; recenzja TUTAJ.
• Stan Getz & Joao Gilberto, Getz/Gilberto, Verve, 24/96 FLAC.

Japońskie wersje płyt dostępne na CD Japan.

Bułgarskie urządzenie jest bardzo zaawansowanym technologicznie produktem, spełniającym wiele, różnych funkcji (trzeba przetestować Zodiaca jako przetwornik D/A, przedwzmacniacz liniowy, wzmacniacz słuchawkowy, z klasycznym zasilaczem i Voticusem; w ramach „daka” należy sprawdzić jego zachowanie się z wejściem elektrycznym S/PDIF, a tutaj z płytami CD i z plikami wysokiej rozdzielczości, a także z wejściem USB). Każdą z nich postaram się, możliwie rzetelnie, opisać. Żeby nie rozdymać jednak tego testu, żeby podać skondensowany wynik obserwacji, nie będę wydzielał poszczególnych elementów nagłówkami, a jedynie akapitami. Myślę, że będzie to najbardziej komunikatywny sposób opisania tego niezwykłego urządzenia.

Zodiac Gold z zasilaczem Voticus, pracujący jako przetwornik D/A, robi pewną sztuczkę, którą docenią zarówno posiadacze słuchawek, jak i niewielkich monitorów. Ja przetestowałem to przede wszystkim z Harbethami 30 Domestic, ale wspomogłem się podłogowymi kolumnami Dynaudio Focus 260, które w pewnej mierze zachowują się jak monitory Harbetha z niżej rozciągniętym basem.
Chodzi o to, że dźwięk jest z przetwornikiem znacznie bliżej słuchacza niż z odtwarzaczem odniesienia (Ancient Audio Air) i z odtwarzaczem Soulution 540, który został wykorzystany w tym teście jako przetwornik D/A. Dźwięk podawany jest blisko, co słychać przede wszystkim na słuchawkach – z Airem brzmienie jest pokazane z większego dystansu, jest – nie chce, żeby to tak zabrzmiało, ale jednak – spokojniejsze. Trochę bliżej Zodiacowi w tej mierze do Soulution. Tyle tylko, że to podkreślenie „prezencji” jest w tych urządzeniach osiągane różnymi metodami. Testowany przetwornik ma jaśniejsze, bardziej dobitne brzmienie niż obydwa odtwarzacze odniesienia. Soulution wydaje się przy nim wręcz „przebasowiony”. Tak nie jest, ale w szybkim porównaniu AB Zodiac sprawia wrażenie szybszego, zwinniejszego. Mówię, że tak nie jest, bo przy dłuższym odsłuchu (dlatego właśnie uważam metody AB i ABX za pomocne, ale tylko w szczególnych przypadkach i tylko jako metodę wspomagającą) słychać wyraźnie, że to prezentacje Soulution i Ancient Audio są bogatsze, bardziej naturalne. Nie zapominam oczywiście o różnicy w cenie, ale gdzieś muszę postawić punkt odniesienia.
Co ciekawe, przy dużej części nagrań taki sposób podania muzyki, jak z Zodiakiem, będzie niezwykle atrakcyjny. Trudno powiedzieć, w jakich systemach urządzenie będzie pracowało, ale z kolumnami i wzmacniaczem w cenie do – powiedzmy – 15 000 zł i więcej dostaniemy niezwykły amalgamat bliskiej obecności wykonawców, ich namacalności przy niemal całkowitym braku ocieplenia brzmienia. A to z kolei pokazuje, że Antelope zaproponowało niezwykle rozdzielcze, czyste urządzenie. To nie jest jeszcze czystość dużo droższych odtwarzaczy, ale myślę, że spokojnie można ją porównywać z produktami w rodzaju odtwarzacza SACD Marantz SA-11S2 (którego równolegle testowałem do „Audio”).
Rozpatrując poszczególne podzakresy wyraźnie słychać, że najważniejszy jest średni i wyższy bas oraz cała średnica, aż po samą jej górę. Niższy dół jest słabszy, podobnie jak góra. Tyle że nie dlatego, że są wycofane, ale właśnie dlatego, że pomiędzy nimi dźwięk jest tak intensywny.
Świetnie słychać to zarówno z akustycznym materiałem (głos i fortepian) z płyty Stana Kentona & June Christy, jak i z elektronicznym anturażem płyty Homeland Laurie Anderson. Nie ma co do tego wątpliwości, że dzieje się tak ze względu na wyjątkowo udane dźwięczność i komunikatywność tego dźwięku.
Z drugiej strony – to jeszcze nie jest ten sposób kształtowania przekazu, który powoduje, że uprawnione stają się porównania do dźwięku gramofonu, do tej głębi i miękkości, jakie to medium prezentuje (i które są dla mnie jednym z wzorców reprodukowanego dźwięku). Ponieważ dźwięk jest tak mocny i tak dynamiczny, „zrywny”, że tak powiem, trzeba pomyśleć nad doborem systemu. Jak mówię – kolumny w rodzaju Harbethów, ale i Spendorów będą jak najbardziej na miejscu. Także małe monitory w rodzaju Sonus Faber Minima Vintage sprawdzą się znakomicie. No i wreszcie Dynaudio Focus 260 – tak, to jest ten dźwięk, z którym Zodiac błyszczał. Unikałbym raczej dobitnych i trochę jasnych kolumn w rodzaju Avalonów Transcendent, bo będzie za jasno. A wzmacniacze? Coś naturalnego, wyrównanego, z mocnym basem.

To wszystko słychać z materiałem z płyty CD. Z materiałem wysokiej rozdzielczości i to zarówno przez S/PDIF, jak i USB, Zodiac idzie znacznie dalej niż z CD. Każdy człon tego zdania trochę mnie zaskakuje i wiem, że coraz mniej rozumiem z tego wszystkiego. Powszechny konsensus w branży audiofilskiego audio mówi bowiem, że łącze USB to jest to słabsze łącze i że lepiej stosować łącze S/PDIF, nawet z pojedynczym kablem – najnowsze nadajniki i odbiorniki umożliwiają przesył sygnału do 32 bitów i 192 kHz. Tyle że w przypadku Zodiaka wyraźnie lepiej wszystko brzmiało, kiedy wysyłałem sygnał z mojego laptopa (HP Pavilion dv7, Microsoft Vista, 320 GB HDD, 2 GB RAM, Foobar2000) kablem USB (Acoustic Revive USB-1.0SP). I generalnie był świetny, znacznie lepszy niż z CD. Różnice między plikami o standardowej rozdzielczości i wysokiej zawsze są słyszalne, ale różnie się manifestują i rozdźwięk między nimi też jest różny. Tutaj zdecydowanie słychać było, że hi-res to jest TO. Brzmienie było nasycone i pełne, znacznie bardziej namacalne i koherentne niż z CD. Wciąż niski bas był dość lekki, jednak teraz obecność środka, wyraźne faktury, świetna góra itp. powodowały, że żałowałem czasu spędzonego wcześniej z CD. Tak, jest mnóstwo do odkrycia.
Zaskakujące było to, że znacznie słabiej zagrały obydwa odtwarzacze plików, jakie miałem do dyspozycji – zarówno HiFi DIY Mini APE, jak i mój zaufany HD Dune Max.

Dźwięk z nimi wciąż był niezły, ale w porównaniu do USB był znacznie mniej dynamiczny i charakteryzował się bardziej „wypranymi”, nie tak wyraźnymi kolorami. Wyraźnie słychać, że odtwarzacz plików to kolejna sprawa do rozgryzienia i nie wystarczy wziąć wysokiej klasy DAC i byle jaki odtwarzaczy, żeby mieć hi-endowy system – oj nie wystarczy!
Zodiac Gold z zasilaczem Votikus jako przetwornik D/A ze wzmacniaczem słuchawkowym sprawdzi się wszędzie tam, gdzie nie ma miejsca na rozbudowane systemy, na wielopudełkowe rozwiązania. Krótko mówiąc – to fajny, porządny dźwięk. Nie da się jednak ukryć, że zarówno sekcja przetwornika, jak i przedwzmacniacza w Zodiaku są znacząco lepsze niż wzmacniacz słuchawkowy.
Wypróbowałem z Antelope cztery różne słuchawki – AKG K701, Sennheiser HD800, HiFiMAN HE-6 i HiFiMAN HE-500 i jednoznacznie wybieram Sennheisery jako te, które najładniej się zachowały. Brzmienie testowanego urządzenia ze słuchawkami jest trochę lekkie, brakuje mu wypełnionej podstawy basowej. Nawet z – a, zapomniałem o nich – Ultrasone PROLine2500, którym basu nie brakuje, dźwięk skoncentrowany był na wyższym basie i średnicy. Góra jest czysta, tu punkt dla wzmacniacza, bo nawet mocne uderzenia fortepianu z płyty Leszka Możdżera Komeda oddane były właśnie tak – czysto i dynamicznie, bez stępionego uderzenia.
Generalnie jednak nie należy porównywać tek sekcji Zodiaka do „wypasów” w rodzaju mojego apgrejdowanego Lebena w specjalnej edycji (TUTAJ i TUTAJ), bo to porównanie nie fair. Znacznie bardziej uprawomocnione będzie porównanie z sekcją wzmacniacza w Benchmarku DAC-1 USB. A w takiej konfrontacji wygląda to zupełnie inaczej.
Zodiac pokazuje wówczas swoją lepszą twarz – to mocny i czysty dźwięk. Tak, wciąż bez niższego basu, ale też bez wyraźnych podkolorowań i zafałszowań. Także „scena dźwiękowa” (artefaktowa) wyda się znacznie bardziej naturalna i rozległa.

Tak, to solidne urządzenie, w dodatku świetnie spisujące się współpracując z dwoma parami słuchawek równocześnie. Myślę, że należy traktować je jako wartościowe uzupełnienie przetwornika D/A i wtedy wszystko będzie w należytym porządku.
Jego głównym celem jest jednak dekodowanie sygnału i ew. praca jako przedwzmacniacz liniowy. Zaskakująco dobrze brzmiał bowiem podłączony kablami zbalansowanymi bezpośrednio do wejścia końcówki mocy Soulution 710. Było trochę lżej, trochę jaśniej niż z moim Airem, ale wpięcie DAC-a do przedwzmacniacza Ayon Polaris III wcale sytuacji jakoś nie pchnęło do przodu. Myślę, że Zodiac Gold z zasilaczem Voticus spokojnie może być centrum wysokiej klasy domowego audio. Bonusem jest możliwość odtwarzania przez USB dowolnych plików, nawet 32-bitowych. Tak, mam takie pliki – pan Damian Lipiński, właściciel studia masteringowego Vinyl Magic, rekonstruujący nagrania winylowe w domenie cyfrowej, przy 32 bitach z przecinkiem (wywiad TUTAJ), przygotował dla „High Fidelity” specjalną płytę audio-data z nowymi nagraniami z kilku maksi singli, z materiałem w 16, 24 i 32 bitach. Przejście z 16 na 24 bity daje kolosalną poprawę dźwięku. Jednak nawet przejście z 24 na 32 bity dodaje coś jeszcze – głębsze tło, lepsze „odejście”, nieco ciemniejszy, ale i bardziej naturalny dźwięk. Zodiac świetnie te zmiany pokazał. Bo to bardzo solidne urządzenie. Niezwykle zaawansowane technologicznie, wiarygodne i niezwykle wszechstronne. Wzmacniacz słuchawkowy – jako bonus.

BUDOWA

Zodiac Gold to najdroższy model Integrity Line, serii bułgarskiej firmy Antelope Audio, w ramach której mamy przetworniki cyfrowo-analogowe. Oprócz niej, równie istotną linią jest dla firmy ta, w której znajdziemy ultra-precyzyjne zegary taktujące. Poza Goldem w DAC-ach mamy jeszcze tańszy Zodiac + oraz jeszcze tańszy Zodiac. Do testu otrzymaliśmy dodatkowo „wzmocnione” urządzenie, poprzez dodanie do niego zewnętrznego, opcjonalnego zasilacza Voltikus.
Zodiac Gold jest przetwornikiem cyfrowo-analogowym o regulowanym wyjściu, zintegrowanym ze wzmacniaczem słuchawkowym. O tym, że to przede wszystkim DAC przesądza intencja producenta i większość środków finansowych, która na to została poświęcona.
Urządzenie jest niewielkie, wyjątkowo zwarte, a jego bryła przypomina kostkę. Front został wykonany z anodowanej na złoty kolor aluminiowej płytki. Pośrodku umieszczono srebrna, też aluminiową gałkę siły głosu. Nad nią mamy niewielki, alfanumeryczny wyświetlacz typu LED (wyświetlacze tego typu mało szumią), na którym wyświetlimy albo siłę głosu, albo wybrane wejście, albo częstotliwość próbkowania. Koło dużej gałki jest mniejsza, którą sterujemy siłą głosu dwóch, równoległych wyjść słuchawkowych. Regulacja jest niezależna od poziomu siły głosu na wyjściach analogowych z tyłu przetwornika. Niestety gałka dla słuchawek nie ma swojego wyświetlacza – poziom odczytujemy klasycznie, z położenia kreseczki na froncie gałki. Pod nią mamy dwa gniazda słuchawkowe typu duży-jack fi 6,3 mm.
Oprócz gałek na przedniej ściance są jeszcze cztery przyciski – przełącznika standby, wyboru wejścia, przełącznika mono oraz mute. Nad trzema pierwszymi mamy długie, czerwone okienko, podświetlane trzema diodami – to wskazanie działania urządzenia. Po przejściu do trybu standby lekko przygasa. Nad nim mamy trzy małe, białe dość jaskrawe diody – pierwsza wskazuje synchronizację wejścia cyfrowego („lock”), druga sygnalizuje synchronizację z zewnętrznym zegarem taktującym, a trzecia informuje o włączeniu trybu mono. I tyle. Całość wygląda świetnie – jest czysta, komunikatywna, a przy tym niezwykle funkcjonalna. Do kompletu dostajemy solidny, metalowy pilot zdalnego sterowania. Zmienimy nim wejście i siłę głosu, ale tylko na wyjściach analogowych – gniazda słuchawkowe takiego udogodnienia nie mają. Szkoda.

Wygląd tylnej ścianki wiele mówi o tej ostatniej. Tył został podzielony na dwie, poziome części – górna odpowiada za część analogową, a dolna za cyfrową. Zacznijmy od tej drugiej. Wejść cyfrowych mamy aż sześć – dwa elektryczne RCA, dwa optyczne TOSLINK, USB oraz AES/EBU. Wejście USB jest szczególnie ciekawe. Firma napisała bowiem swój własny driver, dzięki któremu wejście obsługuje sygnał o prędkości do 480 Mbits, to oznacza, że możemy nim przesłać sygnał do 32 bitów o częstotliwości próbkowania do 384 kHz. To najbardziej zaawansowany technologicznie odbiornik USB, jaki znam – można za jego pomocą przesłać sygnał wysokiej rozdzielczości w formacie DXD, a niedługo – jestem tego pewien – sygnał DSD. Pozostałe wejścia akceptują sygnał do 24 bitów i 192 kHz. Obok nich mamy trzy wyjścia cyfrowe – AES/EBU oraz dwa elektryczne na RCA. Sygnał do nich nie jest prostą przelotką, ponieważ jest przetaktowywany i minimalizowany jest w nim jitter. I z boku jest bardzo ciekawe gniazdo BNC – to wejście dla zewnętrznego, wzorcowego zegara taktującego.
Wyżej mamy część analogową. Mamy tam stereofoniczna parę wyjść RCA oraz parę XLR. Te ostatnie okablowane z pinem 2 jako „gorącym (2=hot). Niestety gniazda RCA są dość przeciętne i blisko siebie umieszczone – w teście musiałem użyć kabli Oyade z węższymi wtykami, rezygnując z zaufanych Acrolinków. I są jeszcze wejścia analogowe – niezbalansowana para RCA i zbalansowana para, ale nie na XLR (zabrakło dla nich miejsca), a na dużych-jackach fi 6,3 mm. Obok jest gniazdo dla zewnętrznego zasilacza 18 V DC. W podstawowej wersji to malizna w plastikowym pudełeczku, wyglądająca, jak zasilacz impulsowy. Różnica między nim i Voltikusem jest tak duża, że nie bardzo sobie wyobrażam, że można je rozpatrywać oddzielnie.

Elektronikę podzielno pomiędzy dwie płytki, co odzwierciedlają gniazda na tylnej ściance na dole mamy płytkę z sekcją cyfrową, a na górze z analogową. Płytki są wielowarstwowe, ze złoconymi ścieżkami. Niemal wszystkie elementy nalutowano w technice SMD. Wyjątkiem są gniazda (RCA i słuchawkowe są niezłocone) oraz elementy zasilacza, m.in. ładne kondensatory Rubycona.
Sygnał z wejść trafia do scalonych selektorów. Wyjątkiem jest wejście USB – tuż za nim jest maleńka kostka układu ISP1507, interfejs USB. Po wybraniu wejścia sygnał trafia do dużej kości DSP Atmela. To tutaj mamy właściwy odbiornik USB i programowalne odbiorniki dla wejść S/PDIF i AES/EBU. Układ retaktujacy o 64-bitowej precyzji, nazwany przez Antelope AFC, czyli Acousticaly Focused Clocking, znalazł się jeszcze większym układzie Latice. I wreszcie właściwy przetwornik D/A – to kość Burr-Browna PCM1792, popularny, uważany za jeden z najlepszych układów, I jeszcze jedno – duża, czarna kostka. Wygląda na to, że to właściwy zegar taktujący tej sekcji. Współdziała z generatorem częstotliwości (DSS) AD9851. Razem tworzą ultra-stabilny układ taktujący. Firma to swoje rozwiązanie Oven Controlled Clock. Chodzi o to, że zegar ma kontrolowaną temperaturę pracy. Zazwyczaj robi się to tak, że izoluje się temperaturowo generator kwarcowy, starając się w ten sposób go izolować. Antelope zrobiło to inaczej – ostatecznie ma ogromne doświadczenie z zegarami – kwarc jest podgrzewany do bardzo stabilnie utrzymywanej temperatury 64,5° C. Przy każdym układzie mamy dodatkowe elementy zasilacza – zasilacz jest osobny dla części cyfrowej i analogowej.

Sekcja analogowy znalazł się na osobnej płytce. Z sekcji cyfrowej przechodzimy tu przez złocone piny. Znacząca większość płytki zajęta jest przez rozbudowane układy zasilające, w tym dławiki. Serce układu to dwie, maleńkie układy scalone. Bardzo dużo miejsca zajmuje regulacja sygnału wyjściowego – przeprowadzono ją za pomocą przekaźników i drabinki rezystorów – to stąd „klikanie” przy kręceniu gałką siły głosu. Wyjścia kluczowane są kolejnymi przekaźnikami.
Wzmacniacz słuchawkowy to tak naprawdę jedna, duża kostka – to scalony wzmacniacz LME49600, niskoszumny układ o niskich zniekształceniach i dużym prądzie wyjściowym z kaskodowym układem bipolarnych tranzystorów na wyjściu. Siłę głosu regulujemy w miniaturowym „samochodowym” potencjometrze Alpsa. Galka siły głosu steruje enkoderem tej samej firmy.
Podsumowując – wyjątkowo zaawansowana technologicznie część cyfrowa, niezwykle rozbudowane układy zasilające, bardzo dobra regulacja siły dźwięku dla wyjść analogowych i dość prosta część analogowa, z równie prostym wzmacniaczem słuchawkowym.

Zasilacz Voltikus jest niewiele mniejszy od przetwornika. Jego front jest grubszy i ładniejszy (matowy). Jest tam czerwony wskaźnik włączenia do sieci – świeci, kiedy tylko mechaniczny przełącznik na tylnej ściance jest w położeniu „On”. Przełącznik zintegrowany jest z gniazdem IEC oraz bezpiecznikiem. Do testu wymieniłem go na bezpiecznik Creatè Audio – zachęcam do eksperymentów! Napięcie przesyłane jest cienkim kabelkiem, zakończonym bardzo dobrymi wtykami – na zatrzask od strony zasilacza i zakręcanym od przetwornika.
Jak zwykle, zasilacz wygląda na dość prosty – podstawa to dobra inżynieria. Układ ma potrójny system stabilizacji i filtrowania napięcia.
A zaczyna się to w dużym filtrze sieciowym AC zintegrowanym z wyłącznikiem. Sygnał napięcie jest zmniejszane w sporym, toroidalnym transformatorze zasilającym. Napięci kondycjonowane jest w wielu stabilizatorach scalonych, dławiku o toroidalnym rdzeniu oraz wielu kondensatorach – Rubycona i Fujicona. Niby nic, a przynosi ogromną poprawę dźwięku.

Dane techniczne (wg producenta):
Dynamika: 129 dB
Całkowite zniekształcenia harmoniczne i szum (THD+N): 0,0004%
Stabilność zegara taktującego: lepiej niż ±0,02 ppm
Starzenie się zegara: mniej niż 1 ppm/rok
Częstotliwości próbkowania wejść: 44,1, 48, 88,2, 96, 176,4 i 192 kHz (a także 352,8 oraz 384kHz – tylko dla USB)
Napięcie wyjściowe RCA: -10 dBu – 2 V rms
Napięcie wyjściowe XLR: +4 dBu – 4 V rms
Impedancja wyjściowa (XLR/RCA): 56 Ω
Pobór mocy: 18 W
Waga: 2,4 kg
Wymiary: 165 x 112 x 190 mm WxHxD

Pobierz test w PDF