Należąca do firmy AcroJapan Corporation marka Acrolink to wciąż sprawa dość świeża. Do gry weszła kilka lat temu, oferując początkowo drogie i bardzo drogie kable, do których po jakimś czasie dołączyły nieco tańsze. Kto wie, ile trwałoby, zanim jej produkty przedarłyby się do pierwszej ligi (chodzi o postrzeganie, nie o wartość produktów), gdyby nie to, że AcroJapan wytwarza kable dla firmy Esoteric. W ofercie tej ostatniej znajdziemy dokładnie te same produkty, co u Acrolinka, noszące dokładnie te same symbole, tyle że pod marką Esoteric. I, jak się można domyślić, tylko najdroższą linię Mexcel.

Mexcel to topowa linia Japończyków, charakteryzująca się przede wszystkim użyciem drutów miedzianych o czystości (realnej) 7N i kilkoma innym i elementami, związanymi z dielektrykami i liczbą użytych drucików. Dwa lata temu w ofercie pojawiła się jednak limitowana seria kabli o czystości 8N (!), przeznaczona do połączenia gramofonu i przedwzmacniacza gramofonowego (8N-RPH/1.2 itd.). Co ciekawe, nie należała do serii Mexcel i była o ponad połowę tańsza od najlepszych interkonektów 7N. To ciekawe, bo przecież im czystsza miedź, tym kabel powinien być lepszy – tak przynajmniej mówi tzw. zdrowy rozsądek.
Acrolink to firma bazująca na wiedzy inżynierów i wyspecjalizowanych technologiach, dostawca okablowania do japońskich samolotów wojskowych, do zastosowań medycznych, a w przeszłości dla amerykańskich wahadłowców, w których kable AcroJapan Corporation łączyły moduły komputera (chodziło o kable cyfrowe). Ładnie więc na jej przykładzie widać, że w produkcji kabli połączeniowych materiał to jedno, a drugie to stanowiące jedną, niepodzielną całość geometria, ilość, dielektryki, wtyki i inne elementy, które zwykle umykają, zakrywane przez „magiczne”, ale oderwane od kontekstu hasła dotyczące „czystości”, „ilości” itp. I właśnie dlatego kabel 8N może być tańszy niż 7N, co pokazuje przypadek testowanego właśnie modelu 8N-A2080III Evo.
Kabel ten trafił do mnie dość nieoczekiwanie, przysłany bezpośrednio z Japonii przez przedstawiciela firmy, pana Yoshi Hontai, z informacją, że to najnowszy produkt tej firmy i że jestem pierwszym człowiekiem w Europie i prawdopodobnie pierwszym na świecie, który go zobaczy, dotknie i posłucha. Żeby to wykorzystać, zdecydowałem się na test zaraz po wygrzaniu kabla – po to, żeby czytelnicy „High Fidelity” kolejny raz znaleźli się w ekskluzywnym gronie ludzi, którzy o ciekawym produkcie dowiadują się jako jedni z pierwszych.

Jak mówię, kabel Acrolink 8N-A2080III Evo zbudowany jest przy użyciu ultra-czystej miedzi 8N (99,999999%). Jego zewnętrzna średnica jest taka sama, jak w modelu 7N-DA6300 Mexcel, którego używam od ponad roku w swoim systemie odniesienia, tyle, że ma kolor głębokiej purpury, przypominającej kolor kolejnego topowego kabla Acrolinka, kabla sieciowego AC 7N-PC9300 Mexcel, którego trzy sztuki także stanowią część mojego systemu odniesienia (wśród interkonektów najbliżej tego koloru są kable 7N-A2500 Mexcel). Jeśli dodam, że wzmacniacz Lebena CS-300 XS (Custom Version) zasilany jest przez kabel 7N-PC7100 wyjdzie na to, że Acrolinka mam, że tak powiem, „we krwi”. Po raz pierwszy w swoim systemie słyszałem jednak kabel 8N. Wcześniej, kilka razy, podczas pokazów, słyszałem wspomniany kabel gramofonowy o tej czystości, jednak – muszę to powiedzieć – nigdy mnie jakoś nie zachwycił, ani nie oczarował. Posłuchałem i zapomniałem, bez bólu i wspomnień. Jak wspomniałem, model 8N-A2080III Evo jest absolutnie limitowanym kablem – w ofercie znajdzie się zaledwie 500 par – 250 w Japonii i 250 poza nią. Kiedy go dostałem i testowałem wciąż nieznana była cena, jaka trzeba będzie za niego zapłacić w Europie czy USA, dlatego słuchałem go bez żadnych obciążeń, po prostu porównując do najlepszych kabli w moim systemie.

Jak wynika z materiałów (skąpych) dołączonych do kabla ma on budowę pseudozbalansowaną, z dwoma wiązkami dla „gorącej” i „zimnej” gałęzi i ekranem z plecionki miedzianej 7N.

W specyfikacji czytamy:
Przewodniki: miedź typu “Stressfree” 8N z wiązkami złożonymi z drucików o średnicy 0,18 mm każdy, złożonymi z siedmiu wiązek po siedem drucików (razem daje to 49 drucików na gałąź), owiniętych wokół rdzenia z dielektryka
Dielektryk na wiązkach: Polyolefin o dużych molekułach
Wypełniacz: hybrydowy Polyolefin (Polyolefin + Tungsten + amorficzny metal tłumiący wibracje)
Ekran: poczwórne ekranowanie – specjalny zestaw materiałów absorbujących EMI – taśma + miedź 7N + miedziana folia + drut UEW
Zewnętrzny dielektryk: poliuretan odporny na działanie promieni UV
Średnica kabla: 11 mm
Oporność: 19 mΩ/m
Pojemność: 59 pF/m
Impedancja: 75 Ω/RCA; 110 Ω/XLR

Kabel dostępny jest w standardowych długościach 1 m lub 1,5 m jako niezbalansowany RCA lub zbalansowany XLR. Wtyki robione są przez Acrolinka samodzielnie – pin centralny to wykonana z miedzi fosforowej rurka, wielokrotnie polerowana i pokrywana wysokiej jakości rodem, z body wykonanym z plecionki włókna szklanego zatopionego w żywicy epoksydowej.

ODSŁUCH

W czasie testu skorzystałem z następujących płyt:

• Stereo Sound Reference record. Jazz&Vocal, Stereo Sound, SSRR4, SACD/CD.
• Depeche Mode, Hole To Feed/Fragile Tension, Mute Records, CDBONG42, MS CD.
• Donald Byrd, The Bat Walk, Blue Note/Audio Wave, AWMXR-0009, XRCD24.
• Jan Bokszczanin, Komeda-Inspirations, Zakłady Płytowe, ZP 140770-09, gold-CD.
• Kate Bush, The Sensual World, EMI, CDP 7930 7 82, CD.
• Miles Davis, Seven Steps To Heaven, Columbia/Analogue Productions, CAPJ 8851 SA, SACD/CD.
• Norah Jones, …Featuring, Blue Note, 09868 2, CD.
• Suzanne Vega, Close-Up. Vol 1, Love Songs, Amanuensis Productions/Cooking Vinyl, COOKCD521, CD.
• Tool, 10,000 Days, Volcano Entertainment/Sony BMG Music Entertainment, 6819912, CD.

Japońskie wersje płyt dostępne na CD Japan.

Wspomniałem o wygrzewaniu kabla. To rzecz budząca duże wątpliwości nawet wśród tych, którzy nie odmawiają połączeniom wpływu na dźwięk, w ludziach negujących jakikolwiek wpływ kabli na efekt końcowy wywołująca często furię. Zwracam się do wszystkich, którzy uważają, że to brednie: proszę nie zabierać głosu w sprawach, których nie dotknęliście, których samodzielnie nie zbadaliście. Wyśmiewanie, chichoty itp. dotyczące rzeczy, o których nie macie pojęcia dyskredytuje was raz, a dobrze. Zachęcam – przygotujcie odsłuch w dobrym systemie, w kontrolowanych warunkach, przeprowadzony przez kogoś, kto się na tym zna, a będziecie nie mniej zaskoczeni ode mnie. A wygrzewanie, czyli tzw. „kondycjonowanie” kabla przez przepływający w nim prąd jest zjawiskiem fizycznym, nie magią. Dlatego wymaga klasycznego podejścia – badania przez obserwację. A dźwięk systemu z Acrolinkiem poddanym takiemu procesowi zmienia się w znacznym stopniu. Początkowo kabel zaskoczył mnie nieprawdopodobną ilością szczegółów, detali, informacji. Po jakimś czasie miałem wrażenie, że tego wszystkiego jest aż za dużo. Dźwięk był jednak tak niebywale czysty, że nie można było mówić o rozjaśnieniu, a tym bardziej wyostrzeniu. Po prostu informacji było za dużo, atakowały mnie w każdym momencie, jakbym został poddany deprywacji sensorycznej. Po jakiś dwóch tygodniach doszedł do tego bardzo głęboki bas, a potem wypełnienie środka i wszystko nagle „wskoczyło” na swoje miejsce.

Po jakimś czasie przeszedłem do regularnego testu, tj. porównałem nowy kabel Acrolinka z najlepszym znanym mi innym interkonektem. Tak się składa, że to też Acrolink, tyle że model 7N-DA6300 Mexcel. Różnica między tymi dwoma kabelkami jest tak ewidentna, że aż pouczająca. Na pierwszy rzut oka to zbliżone konstrukcje – podobny materiał przewodników i izolacji, te same wtyki, średnica zewnętrzna, ten sam, renomowany producent. Tyle, że kable znacząco różnią się ceną. Proszę zorganizować sobie jakieś odsłuchy porównawcze, wieczorki zapoznawcze (myślę o zapoznaniu się z tym, że kable inaczej „grają”), proszę zaprosić „niewierzących” znajomych, bo na przykładzie tych dwóch Acrolinkow ładnie widać to, z czego większość słuchających muzyki nie zdaje sobie sprawy – że każdy element systemu jest częścią większej całości i każdy, nawet najdrobniejszy element ma udział w efekcie końcowym. Różnice między 7N-DA6300 Mexcel i 8N-A2080III Evo są dość jednoznaczne i można je wysłuchać dość szybko – wystarczą dwie, trzy, dobrze dobrane płyty i większość rzeczy będzie jasna. Powiem to od razu, żeby nie było wątpliwości: wciąż 7N-DA6300 Mexcel jest lepszym kablem, bardziej neutralnym, lepiej ukazującym różnice w systemie, lepiej różnicującym po prostu. 8N-A2080III Evo jest jednak kablem, który zagra w większości domów przyjemniej, który lepiej wpasuje się w sytuacje zastane. A poza tym w jego brzmieniu jest coś, czego nawet topowy Acrolink nie potrafi. O czym za chwilę.

Rzecz w tym, że ‘6300’ jest bardziej rozdzielczy. Nie jest to duża różnica i nie obejmuje całego spektrum elementów, ale słychać ją dość jednoznacznie. Patrząc „od dołu” wiadomo – chodzi przede wszystkim o małe detale, które jednak dają nieco inny obraz granej muzyki. Model 7N lepiej pokazał, że część nagrań na płycie Close-up. Vol 1 Suzanne Vegi jest przesterowana, jakby starano się głos wokalistki na maxa powiększyć, przesadzając trochę z windowaniem poziomu nagrania. Nie wiem, na jakim etapie do tego doszło, czy przy rejestracji, czy przy zgrywaniu, ale wyraźnie ktoś coś zawalił. Tyle, że sprawa nie jest tu jednoznaczna. Na większości, ale naprawdę znaczącej większości systemów nie będzie tego słychać w tak wyraźny sposób, jak to opisałem. Ten ułamek sekundy, w którym słychać delikatne zniekształcenia, coś jak „chrypienie”, ale naprawdę błyskawicznie gaszone, większość systemów wygładzi, pozostawiając duży, pięknie umiejscowiony między kolumnami rysunek głosu. I w pewnej mierze (zachowując proporcje – to wciąż znakomity system) podobnie u mnie zagrał model 8N. Jego charakter jest jednoznaczne bardziej pastelowy i gładszy niż topowego kabla tego producenta. Ma jednak trochę słabszą dynamikę niż 7N, dynamikę rozumianą jako odległość najcichszego dźwięku od najgłośniejszego, a która przekłada się z jednej strony na tzw. „drive”, a z drugiej na brak limitacji ekspresji nagrania. I właśnie pozbawiona takiego kagańca płyta Vegi ukazuje swoje gorsze oblicze.

Co ciekawe, kiedy słuchałem jej z 8N-A2080III Evo i wiedziałem, czego szukać, zniekształcenia, o których mówię były tam, gdzie je zostawiłem z 7N-DA6300 Mexcel. Powiem więcej – słyszałem je równie dobrze, jak wcześniej. Kiedy jednak przychodziło do elementów nowych, co do których nie miałem pewności, to właśnie kabel 7N pokazywał je szybciej, lepiej i pewniej. Bo ‘pewność’ jest jego immanentną cechą. Z 8N też do tego dochodziłem, ale z większym opóźnieniem i już bez tej absolutnej pewności, co wcześniej. Dobrym przykładem takiej nauki była najnowsza płyta Norah Jones, składanka …Featuring. „Składanka” to w tym przypadku fatalne określenie, bo choć płyta rzeczywiście złożona jest z nagrań pochodzących z różnych lat (2001-2010), z płyt różnych wykonawców, różnie nagranych i zrealizowanych, to jest to najlepsza – po debiucie – płyta tej artystki, na własnych płytach dość wtórnej w stosunku do swojej pierwszej płyty. I właśnie ta różnorodność sposobów realizacji została z dwoma przywoływanymi kablami świetnie naświetlona, choć każdy zrobił to inaczej. Model 7N był bardziej bezpośredni w swojej „opowieści”, a 8N nie od razu wszystko pokazywał, starając się wydobyć to, co wspólne. I właśnie z nim większość nagrań zabrzmiała w bardziej ułożony sposób, pokazując barwę z tej lepszej strony. Weźmy chociażby nagranie Little You…, w którym Jones towarzyszy duetowi Belle and Sebastian. Główny wokal jest tu leciutko rozjaśniony w najwyższej części, przy sybilantach. Z 8N wszystko było to pokazane w bardziej kremowy sposób niż z 7N, który pokazał rzeczy, jakie są. Jak mówię – 8N nie tłamsi niczego, nie kastruje muzyki z informacji, jednak podaje je inaczej, gorsze rzeczy trochę chowając pod to, co dobre. Bo jego barwa jest generalnie dość pastelowa. Nie, nie brakuje mu dynamiki, która budzi nagranie do życia, co pokazała płyta The Cat Walk Donalda Byrda, właśnie wznowiona jako XRCD24 przez Audio Wave. Jednak 7N pokazuje instrumenty w bardziej trójwymiarowy sposób, lepiej (bardziej) je wydobywa z miksu. W obydwu kablach wszystko jest świetnie ze sobą połączone, spojone, nie ma się wrażenia wydzielania jakiś części pasma, jednak z 7N-DA6300 Mexcel ma się wrażenie obcowania z bardziej wypukłą rzeźbą, z lepszą holografią.

Jak mówiłem, obserwowanie różnic między topowym kablem Acrolinka, zbudowanym z gorszego przecież przewodnika i nowym, acz znacznie tańszym kablem, w którym tego przewodnika jest po prostu mniej, jest fascynujące. I choć – powtórzę – 7N-DA6300 Mexcel ostatecznie jest lepszym kablem, to 8N-A2080III Evo ma kilka rzeczy, których topowy kabel tej firmy nie ma. O pierwszej już wspomniałem – to umiejętność wpisania się w zastany kontekst, bezproblemowe wejście w każdy system. Przypomina to, jako żywo, sytuację, z jaką miałem styczność przy okazji porównywania najdroższych kabli sieciowych tego producenta – starczego 7N-PC9100 Mexcel i nowszego 7N-PC9300 Mexcel. Nowa wersja jest jednoznacznie lepsza. Nie znosi jednak słabych miejsc w systemie, które szybko wypunktowuje i o których nie pozwala zapomnieć. Z kolei starsza wersja jest nieco łagodniejsza i to ona lepiej zagra w większości systemów. Mając ‘9300’ można wokół niego budować cały system, zaś ‘9100’ bezproblemowo wpasuje się do systemu, który już mamy. I to samo miałem z obydwoma interkonektami. Ponieważ barwa 8N-A2080III Evo jest nieco łagodniejsza, atak jest delikatnie zaokrąglony, to bezbłędnie sprawdzi się w najlepszych, absolutnie topowych systemach, które nie do końca oczekują na „szczerą prawdę”, bo ta „prawda” je zabije. Przekaz tego kabla jest przy tym niebywale naturalny, plastyczny. Pod tym względem bije on nawet topową konstrukcję Acrolinka. Lepiej pokazuje też wybrzmienia instrumentów i wybrzmienia pogłosów. W bezpośrednim porównaniu 7N-PC9100 Mexcel wydaje się bardziej surowy, taki „raw”, jakby trochę bez ogłady. Ultymatywnie to na niego wskazałbym jako na ten, który lepiej różnicuje, jednak ta jedwabista gładkość brzmienia 8N, niesamowita plastyka i wyjątkowa umiejętność podtrzymania brzmienia do samego końca czynią z niego – dość niespodziewanie – bezpośredniego konkurenta dla topowego, moim zdaniem, interkonektu na świecie. Powtórzę – analizując elementy brzmienia 8N-A2080III Evo osobno nie da się nie powiedzieć, że 7N-DA6300 Mexcel niemal wszystko robi lepiej. Kiedy jednak to wszystko do siebie poskładamy, kiedy posłuchamy całości, to ta opinia nie będzie już tak jednoznaczna, jakby była podmyta przez przeczucie, że można jednak zrobić to jeszcze lepiej, jakby model 8N pokazywał kierunek, w którym firma powinna pójść przy przygotowywaniu nowego topowego kabla.

Producent:

AcroJapan Corporation
21-9 Ichigayadaimachi Shinjuku-Ku Tokyo
Postal Code 162-0066
Japonia

Phone : 81-3-5369-2474
Fax : 81-3-5369-2475

Web: www.acrolink.jp

Pobierz test w PDF