⌈ ACCUPHASE swój pierwszy wzmacniacz stereofoniczny zaprezentował pół wieku temu, w 1973 roku. Od tego czasu ta japońska marka stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i szanowanych na całym świecie. Na swoją renomę firma zapracowała oferując przede wszystkim wysokiej klasy wzmacniacze (w tym w klasie A), przedwzmacniacze i odtwarzacze CD i SACD. Testujemy wzmacniacz zintegrowany E-800S pracujący w klasie A. ⌋

WZMACNIACZ E-800S JEST OBECNIE flagowym wzmacniaczem zintegrowanym firmy Accuphase. Zastępuje na tym miejscu model E-800. Tego typu zmiana, to jest dodanie sufiksu to symbolu nie jest w dla tego producenta niczym nowym, choć nie zdarza się zbyt często – szczególnie w ostatnich latach. Przypomnijmy, że już we wrześniu 1977 roku zaprezentowano przedwzmacniacz C-200S oraz wzmacniacz mocy P-300X, będące wersjami rozwojowymi jej pierwszych produktów, modelu C-200 i P-300 1973 roku.

W kolejnych latach urządzenia te doskonalono, poprawiano, usprawniano. W rezultacie tych zabiegów w ofercie pojawiały się modele z tymi samymi symbolami, ale z dopiskami „X” (1980), „L” (1984) czy „V” (1987), produkowaną jeszcze przez kilka lat, która zakończyła, trwającą niemal dwie dekady obecność tego modelu w ofercie Accuphase’a. Swoją drogą, byłoby absolutnie na miejscu, wręcz pożądane, aby firma ta przygotowała specjalną, rocznicową wersję tego systemu – to byłoby coś!

W każdym razie, takie przywiązanie do konkretnego modelu świadczy o tym, że od początku był to dobry projekt, w który wierzyli jego twórcy. A także, że tkwiło w nim wiele możliwości poprawy, realizowanych wraz z lepszymi podzespołami, lepszą obudową, zasilaniem, funkcjonalnością czy obsługą. Myślę, że podobne motywy kierowały dyrekcją firmy z Jokohamy, kiedy w listopadzie zeszłego roku model A-800S zastąpił, oferowany od listopada roku 2019, model E-800; recenzja → TUTAJ.

»«

▲ Kilka prostych słów

鈴木雅臣 MARK MASAOMI SUZUKI
dyrektor generalny

zdjęcia ACCUPHASE

⸜ Accuphase E-800S ma budowę dual-mono, z wnętrzem podzielonym ekranami

W 2019 ROKU ACCUPHASE wprowadził na rynek wzmacniacz E-800 jako model upamiętniający 50. rocznicę powstania firmy. E-800, szczytowe osiągnięcie wśród wzmacniaczy zintegrowanych klasy A, zdobył najwyższe uznanie audiofilów za niezrównaną jakość dźwięku i niezawodność.

Głównym tematem technicznym jego drugiej generacji, modelu E-800S, jest Ultra Low Noise. Poziom szumów został przez nas zminimalizowany przede wszystkim dzięki oryginalnej regulacji głośności Accuphase'a, Balanced AAVA z technologią ANCC.

Co więcej, zakłócenia efektywnie tłumią idealne rozmieszczenie komponentów i uziemienie, a także w pełni zbalansowana transmisja sygnału od wejścia do wyjścia. Wzmacniacz operacyjny zastosowany w zbalansowanym układzie wejściowym został wykorzystany w niskoszumnym układzie poprzez równoległe połączenie dwóch takich układów. Zasilacz wzmacniacza mocy został poprawiony poprzez powiększenie pojemności kondensatorów – z 60 000 μF w E-800 do 63 000 μF w nowej wersji.

⸜ W E-800S zastosowano nieco większe kondensatory filtrujące – z 60 000 μF w „800” do 63 000 μF w „800S”

Można zapytać, dlaczego nie zmieniono nazwy urządzenia, dodając tylko literę „S". Odpowiedź nie jest techniczna. Tak bardzo spodobało nam się „brzmienie” liczby 800, że postanowiliśmy ją zachować i po prostu dodać przyrostek. W przeszłości Accuphase używał przyrostków w numerach modeli produktów. Na przykład, pierwszy przedwzmacniacz i wzmacniacz mocy, C-200/P-300, zostały zastąpione przez C-200S/P-300S, C-200X/P-300X, C-200L/P-300L i C-200V/P-300V. Podążając za tym przykładem, nazwaliśmy go E-800S.

Jeśli chodzi o znaczenie litery „S”, założyciel Jiro Kasuga, który ją nazwał, zmarł, więc pochodzenie jest obecnie nieznane. Myślę jednak, że jest to przyrostek o bardzo ładnym brzmieniu.

⸜ Końcówki mocy przykręcono bezpośrednio do dużych radiatorów - ich projekt jest identyczny z tym, który znajdziemy we wzmacniaczu mocy A-48S

Przy projekcie E-800S pracowali panowie: Satoshi Akizawa, Hiromasa Kato oraz Kenichi Itoh.

» SATOSHI AKIZAWA: projekt elektryczny – przedwzmacniacz (obwód AAVA), montaż mikroprocesora, programowanie oprogramowania i inne.

Pan Akizawa pracuje w Accuphase od 36 lat. Jest projektantem E-800 i był zaangażowany w projektowanie serii E-800 przez dwie generacje. Jego syn, uczeń pierwszej klasy liceum, należy do klubu soft tenisa i bierze udział w turniejach. Pan Akizawa chce oglądać jego turnieje, ale syn nie chce mu na to pozwolić. Dzieci dorastają i opuszczają gniazdo…

» HIROMASA KATO: projekt elektryczny – wzmacniacz mocy, płyta główna i ostateczna jakość dźwięku.

Pan Kato jest młodym inżynierem, ma 32 lata, który w przeszłości zaprojektował DP-770 i P-4600. Ożenił się w zeszłym roku i spodziewa się swojego pierwszego dziecka w październiku tego roku. Czeka na pojawienie się nowej rodziny, regulując amortyzatory w Suzuki Swift, aby nieznacznie podnieść wysokość samochodu.

⸜ Od lewej panowie ITOH, KATO i AKIZAWA

» KENICHI ITOH: projekt mechaniczny

Pan Itoh pracuje w Accuphase od 20 lat. Wcześniej zaprojektował modele E-700, C-3900, C-2900, PS-1250, PS-550 i inne. Jest właścicielem samochodu kempingowego, który zmodyfikował w oparciu o Toyotę HiAce. Podczas tegorocznych wiosennych wakacji zabrał swoją rodzinę i ukochanego psa Nanę na wycieczkę do pięknej doliny Tanzawa, gdzie cieszyli się pełnoprawnym kempingiem. MS

»«

▌ E-800S

PODOBNIE JAK POPRZEDNI FLAGOWIEC, tak i E-800S jest wzmacniaczem zintegrowanym. Potężnym wzmacniaczem, dodajmy. Jego proporcje są przeskalowane w stosunku do tego, do czego przyzwyczaiły nas wcześniejsze urządzenia tej firmy, jeszcze sprzed E-800. Byłoby to nawiązanie wprost do innych highendowych firm oferujących superintegry, że przywołam McIntosha z modelem MA9500, czy Soulution z modelem 530. E-800S mierzy 465 x 239 x 502 mm i waży 35,7 kg.

Producent pisze:

E-800S to nasz flagowy model, w którym wykorzystano całą wiedzę Accuphase'a na temat wzmacniaczy zintegrowanych. Sekcja przedwzmacniacza zawiera zbalansowaną regulację głośności typu AAVA, podczas gdy stopień wzmacniacza mocy opiera się na zasadzie wzmacniacza instrumentalnego i sześciokrotnej równoległej konfiguracji push-pull wykorzystującej tranzystory mocy typu MOS-FET pracujące w klasie A, napędzając dowolne głośniki do wysokich poziomów dźwięku. Ciesz się błogą przestrzenią akustyczną zapewnianą podczas odtwarzania z E-800S (pogr. – red.).

⸜ Class-A precision integrated stereo amplifier E-800S, → www.ACCUPHASE.com, dostęp: 24.07.2025.

Najważniejszą informacją, poza typem konstrukcji, jest to, że mówimy o wzmacniaczu pracującym klasie A, od wejścia do wyjścia, o czym zaświadcza duży napis na przedniej ściance. Oferuje on moc 50 W przy obciążeniu 8 Ω, 100 W przy 4, 200 przy 2 i aż 300 W (mocy muzycznej) przy 1 omie! Co więcej, to moc oddawana w klasie A. Po jej przekroczeniu wzmacniacz przechodzi w do pracy w klasie B, podwajając ją. Co ważne, wszystko to udało się przy bardzo szerokim paśmie przenoszenia, rozciągającym się od 3 Hz do 150 kHz, oraz niezwykle niskich zniekształceniach i szumach: producent deklaruje THD na poziomie 0,03%. Stosunek sygnału do szumu został poprawiony w stosunku do wersji E-800 o 12%, do 120 dB.

FUNKCJONALNOŚĆ • Accuphase jest znany z ponadprzeciętnej funkcjonalności, którą przechował jeszcze z lat 70. ubiegłego wieku, kiedy była to, dla urządzeń z Japonii, norma. Oferuje on aż dziewięć wejść liniowych z których jedno – RCA – jest powiązane pętlą do nagrywania z wyjściem, a trzy są zbalansowane. Jest też wyjście z przedwzmacniacza i wejście na końcówkę mocy, zarówno z wejściami RCA, jak i XLR.

Dwa sloty na tylnej ściance, w testowanym urządzeniu zaślepione, pozwalają na dodanie przetwornika cyfrowo-analogowego DAC-60, z dwoma układami ESS ES9016K2M, przedwzmacniacza gramofonowego AD-60, obsługującego wkładki MM i MC z selektorem impedancji i filtrem subsonicznym, a także LINE-10, moduł z dodatkowymi wejściami liniowymi, gdyby tych, które już są było za mało.

Duże gałki na przedniej ściance pozwalają na zmianę wejścia i siły głosu. Koło pierwszej są czerwone diody LED, a położenie drugiego jest wyświetlane na pomarańczowym wyświetlaczu LED. Pod uchylną klapką są kolejne gałeczki, którymi zmienimy barwę, balans między kanałami, aktywujemy jedno lub dwa wyjścia głośnikowe, pętlę do nagrywania i wybierzemy, które wejście – RCA czy XLR – na końcówkę mocy będzie aktywne. Są i przyciski, pozwalające na kolejne zmiany.

Pod szklaną, hartowaną szybką umieszczono duże wskaźniki VU-metr, informujące o poziomie siły głosu. W tym przypadku są to wskaźniki diodowe. Poniżej, małymi diodami LED, jesteśmy informowani o statusie poszczególnych przycisków. Dodajmy do tego osobny wzmacniacz słuchawkowy oraz przycisk skokowego tłumienia (-20 dB), a będziemy mieli – jako takie – rozeznanie w możliwościach tego urządzenia.

TECHNIKA • Wzmacniacz E-800S jest urządzeniem w pełni zbalansowanym, od wejścia, do wyjścia; zbalansowaną budowę mają nawet układy zabezpieczające. W E-800 stosowano niezbalansowaną sekcję przedwzmacniacza, ale w modelu „S” jest już zbalansowana, podobnie, jak w topowych przedwzmacniaczach tego producenta.

Ta sekcja w testowanym urządzeniu bazuje na układzie AAVA (Accuphase Analog Vari-gain Amplifier), opracowanym przez tego producenta samodzielnie. Jest to układ regulujący poziom sygnału, zastępujący klasyczny potencjometr. Ponieważ sygnał muzyczny nie musi w nim przechodzić przez rezystancję, wyeliminowane są zmiany impedancji na jego wyjściu, bez względu na położenie gałki głośności. Uzyskuje się przez to wysoki stosunek sygnału do szumu i niskie THD. W układzie tym sygnał napięciowy zamieniany jest na prądowy, regulowany jak w profesjonalnych mikserach, a następnie zamieniany z powrotem na napięciowy.

Również i końcówka mocy jest w pełni zbalansowana i została zbudowana w technice noszącej nazwę Instrumentation Amplifier. Jest to typ układu pozwalającego na osiągnięcie wysokiego współczynnika tłumienia sygnału wspólnego (CMRR), dające wysoką precyzję wzmocnienia. To jedna z kluczowych technik tego producenta. W końcówce mocy pracuje sześć par tranzystorów MOSFET w układzie push-pull, w klasie A. Producent zaznacza, że powiększono zasilacz – zastosowano w nim potężny, ekranowany i stabilizowany mechanicznie oraz temperaturowo transformator toroidalny i dwa duże kondensatory, o pojemności po 63 000 μF każdy.

Tranzystory końcowe przykręcono do potężnych radiatorów, wraz z końcówkami mocy, które są chronione poprawionym układem zabezpieczającym z dodatkowymi czujnikami temperatury na radiatorach oraz ochroną przed przegrzaniem i zwarciem. W zabezpieczeniu pracują tranzystory MOS-FET w roli elementu rozłączającego obwód. Dzięki tym rozwiązaniom tłumienie wyjścia wynosi wybitne 1000, a to oznacza, że wzmacniacz będzie pewnie „prowadził” kolumny, nie dopuszczając do tego, aby jego wyjściem sterowała wsteczna siła elektromotoryczna (ang. back EMF), pochodząca od cewek głośników niskotonowych.

STEROWANIE • Urządzeniem steruje się bajecznie przyjemnie, ponieważ to urządzenie o doskonałej haptyce. Mieliśmy to już wcześniej, a i tak producent postanowił jeszcze bardziej dopracować mocowanie dużych gałek, ze specjalnym mechanicznym układem opartym na kole zamachowym i łożysku w przypadku siły głosu.

Pilot zdalnego sterowania jest klasyczny dla tego producenta, to jest przypomina lata 70. Obudowa wycięta jest z aluminiowego profilu i ma – co oczywiste – kolor szampański. Przyciski są sztywne i mają wyraźny punkt zadziałania, co jest odświeżające po tandecie, z którą przychodzi wiele, często drogich, urządzeń. Także i to pomaga w komfortowej obsłudze tego urządzenia.

Naprawdę doskonały produkt!

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Wzmacniacz zintegrowany Accuphase E-800S testowany był w systemie referencyjnym „High Fidelity”. Porównywany był do dzielonego wzmacniacza odniesienia, czyli przedwzmacniacza Ayon Audio Spheris Evo i tranzystorowego wzmacniacza mocy Soulution 710. Podczas testu urządzenie stało na swoich nóżkach na górnej, węglowej półce stolika Finite Elemente Pagode Edition Mk II.

W czasie testu jako źródło wykorzystałem odtwarzacz SACD Ayon Audio CD-35 HF Edition oraz odtwarzacz plików Sforzato DSP-05EX z zewnętrznym zegarem PMC-05EX. Sygnał między odtwarzaczem SACD i wzmacniaczem przesyłany był interkonektem RCA Crystal Cable Absolute Dream, a z odtwarzacza plików wysyłany był przez kabel Siltech Master Crown; obydwa interkonekty były niezbalansowane. Wzmacniacz zasilany były przez kabel Harmonix X-DC350M2R Improved-Version, a sygnał do kolumn dostarczał kabel głośnikowy Crystal Cable Da Vinci. Accuphase napędzał kolumny Harbeth M40.1.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ BLACK SABBATH, Paranoid, Vertigo| BMG Company/Tidal, FLAC 16/44,1 ⸜ 1970/?.
⸜ BLACK SABBATH, 13, Vertigo/Universal Music (Japan) UICN-1034/5, 2 x SHM-CD ⸜ 2013, recenzja → TUTAJ.
⸜ JOANNIS DE LUBLIN, Tabulatura Joannis de Lublin, wyk. Agnieszka Budzińska-Bennett, Cracow Singers, dyr. Andrzej Szadejko, Musikproduktion Dabringhaus und Grimm MDG 902 2336-2, „MDG Scene”, SACD/CD ⸜ 2025.
⸜ DIRE STRAITS, Brothers In Arms. 40th Anniversary Edition, Vertigo/Universal Music Recordings UICY-80595/7, 3 x SHM-CD ⸜1985/2025.
⸜ NINA SIMONE, I Put A Spell on You, Philips/Verve Records | Universal Music Japan UCGU-9085, „Verve Acoustic Sounds SACD Vol. 7”, SHM-SACD ⸜ 1965/2025.
⸜ CHICK COREA, Now He Sings, Now He Sobs, Solid State Records/Esoteric Company ESSB-90308, „Esoteric Master Sound Works”, SACD/CD ⸜ 1968/2025.
⸜ VADER, Black To The Blind, System Shock | Koch International/Nuclear Blast Records NB 7358-4, CD ⸜ 1997/2025.

» Japońskie wersje płyt można kupić w sklepie internetowym → CD JAPAN

»«

WIECZOREM POPRZEDZAJĄCYM DZIEŃ, w którym zacząłem słuchać wzmacniacza A-800S, dotarła do nas wiadomość o tym, że umarł Ozzy Osbourne.

…

A dopiero co cieszyliśmy się sukcesem naszego przyjaciela, Zbyszka Bielaka, który przygotował dla Ozzy’ego specjalną laskę na której muzyk wspierał się podczas pożegnalnego koncertu, który miał miejsce 5 lipca tego roku w Birmingham. Jak pisał „Super Expres” – tak, to było wydarzenie tej skali i zasięgu – wydarzenie zgromadziło 40 tysięcy fanów, a – jak czytamy – „«Książę Ciemności» wystąpił siedząc, przez cały występ, na czarnym tronie”. W ręku, dodajmy, trzymając wspomnianą laskę; więcej o Zbyszku w wywiadzie → TUTAJ, krótki filmik → TUTAJ.

Rozumieją więc państwo, że nie mogłem zacząć odsłuchów wzmacniacza E-800S inaczej niż w nawiązaniu do tej wiadomości. Odpaliłem, co oczywista, Paranoid, płytę BLACK SABBATH z 1970 roku, ale zaraz potem sięgnąłem po 13, dziewiętnasty i ostatni w dorobku tej kapeli album, który ukazał się w roku 2013 nakładem Vertigo (Universal Music Group). A to dlatego, że im dłużej go słucham, tym bardziej go doceniam. To doskonały krążek, w wersji Deluxe dwa, zarówno pod względem muzyki, produkcji, jak i jakości dźwięku – sprowadzony z Japonii został zapisany na dwóch płytach SHM-CD.

„Trzynastka” została wyprodukowana przez Ricka Rubina w klasyczny dla niego sposób, który mogliśmy wcześniej poznać, chociażby, na płytach Slayera i Reign in Blood z 1986 roku, The Cult z Electric i 1987, AC/DC i Ballbreaker z 1995 czy Californication grupy Red Hot Chili Peppers z 1999 roku. Czyli muzycy grali wspólnie w studiu, była to swego rodzaju „próba”, do której następnie dogrywano a to dodatkowe gitary, a to wokale itd. Takie podejście daje wrażenie pełnej spontaniczności i – jak w tym przypadku – potęgi.

Japoński wzmacniacz doskonale radzi sobie bowiem z oddaniem skali nagrań. Rozpoczynające płytę mocne uderzenia w duże kotły w ˻ 1 ˺ End of the Beginning wypchnęło potężne głośniki basowe Harbethów mocniej nawet niż ze wzmacniaczem Soulution. To było nasycone, gęste granie, które z mocną muzyką zdarza się bardzo rzadko. Rubin w wywiadach podkreślał pragnienie swoje i zespołu na oddanie „surowego” („raw”) brzmienia i to mu się udało, a E-800S doskonale tę dzikość, ten zadzior w muzyce Black Sabbath, widoczny nawet po tylu latach, pokazał. Ale udało mu się coś więcej.

Oto bowiem pyta ta, szczególnie w wersji z Japonii, ma znakomicie pokazaną górę pasma. Jest ona z jednej strony nieco cofnięta, to cecha szczególna nagrań dokonanych pod okiem Rubina, ale jest też czysta i „złota”, dźwięczna – jak w najlepszych nagraniach rockowych. Jest w tej muzyce selektywność, jest też i coś, co Zbyszek Bielak określa jednym słowem: „wpierdol”. Czyli umiejętność nagłego przejści między niskim i wysokim poziomem dźwięku.

Accuphase napięcie między tym, co małe i tym, co duże oddał doskonale. Jak gdyby miał w zapasie wystarczająco dużo mocy, aby się nie musiał wysilać, popisywać. To jak z ludźmi – ci, którzy są w środku poukładani, pewni siebie, nie muszą tego pokazywać, a i tak roztaczają wokół siebie specyficzną aurę. Podobnie Accuphase. „Mam to” – zdawał się mówić, dzięki czemu fantastycznie nagrana perkusja w ˻ 2 ˺ God Is Dead doskonale harmonizowała z ustawionym na osi, cofniętym względem pierwszej linii, wokalem Osbourne’a.

A co z delikatnym materiałem? No cóż – jak coś jest dobre, to jest dobre i już, niezależnie od okoliczności. E-800S ma barwę ustawioną w taki sposób, że z jednej strony jest otwarta, a z drugiej nieco dociśnięta na przełomie basu i środka pasma. Bliżej tej wersji wzmacniacza do klasycznego wyobrażenia o klasie A niż E-800 czy – nawet E-700. Słuchana zaraz po Black Sabbath, dla balansu, znakomita płyta Tabulatura Joannis de Lublin, nagrana wprawdzie nie w Lublinie, a w Olkuszu, została pokazana przez Accuphase’a z nasyceniem harmonicznych, ale i z wymaganym dystansem. To niezwykle przestrzenne nagranie, przygotowane z myślą o wielokanałowym odtwarzaniu w systemie 2+2+2, ale i w stereo robiące duże wrażenie.

Wzmacniacz w teście doskonale wybalansował między namacalnością, to znaczy energią bezpośrednią, a tak zwanym „odejściem”, czyli umiejętnością budowania dalekich planów, w których rozmieszcza śpiewaków i organy. Pogłos nie był wydłużony, nie chodziło o nienaturalne „nadbudowanie” dźwięku podstawowego, a jednak niósł się długo i ładnie gasł w oddali. Zresztą – nie tylko w oddali, ale i całkiem blisko – japońskie urządzenie jest znakomite w oddaniu drobnych detali bez ich wyodrębniania z całości.

ACCUPHASE E-800S jest więc urządzeniem, które z jednej strony nasyca dźwięk, a z drugiej jest otwarte. To, jak mi się wydaje, topowe połączenie cech, którymi charakteryzują się współczesne urządzenia tej firmy. Inaczej niż się powszechnie uważa, jej urządzenia pracujące w klasie A są znacznie bardziej otwarte, dźwięczne i dynamiczne od tych w klasie AB, które są z kolei znacznie bardziej nasycone i ciepłe. Czyli – odwrotnie niż przyzwyczaił nas do tego stereotyp dotyczący „ciepłej klasy A”.

Wzmacniacz o którym mowa łączy te dwie perspektywy. Dla przykładu, nadał basowi z ˻ 1 ˺ So Far Away, utworowi otwierającego płytę DIRE STRAITS Brothers In Arms, wagę, a jednocześnie ukazał też otwarte, delikatnie rozjaśnione blachy perkusji oraz tamburynu w taki właśnie, to jest otwarty i nieco rozjaśniony sposób. Nie starał się niczego uładzić, osłodzić, a też nie przewalił nieco twardego uderzenia blach.

Przypomnijmy, że wszystkie reedycje tego krążka pochodzą z cyfrowego masteru na taśmie U-matic dokonanego na magnetofonie masteringowym Sony PCM 1610, a nie z analogowej taśmy-matki, do której materiał został zgrany. Jedynie wytwórni Mobile Fidelity udało się z tego zrobić sztukę. Ale nowa wersja, wersja z której słuchałem tym razem, czyli „40th Anniversary Edition”, też jest naprawdę bardzo dobra. I właśnie ten bas, którego tak brakuje na niemal wszystkich innych reedycjach CD, na płytach SHM-CD z Japonii i w wykonaniu Accuphase’a był i mocnym i selektywny.

Przy całej swojej plastyce, wyważeniu i nasyceniu E-800S nie ucieka od problemów w ciepło, nie zagłaskuje nagrań. Doskonała płyta NINY SIMONE I Put A Spell on You, wydana oryginalnie w 1965 roku przez wytwórnię Philips, zabrzmiała z tym urządzeniem niezwykle wręcz naturalnie. Ale nie dlatego, że to naturalny dźwięk sam z siebie, mimo że przecież – jednocześnie – to dźwięk mocno „wyprodukowany”, z orkiestrą, chórkami itd., z różnym ujęciem wokalu Simone, raz dalszym, raz bliższym.

Już w tytułowym ˻ 1 ˺ I Put A Spell on You mamy, pokazany dalej w scenie, z większym, może nawet naturalnym, pogłosem saksofon z lewej strony, podobnie potraktowana została perkusja i fortepian z prawej, a pośrodku nieco wycieniowany, obcięty od dołu, momentami wręcz chrapliwy wokal Simone (posłuchajmy, dla przykładu, ˻ 6 ˺ Gimme Some).

„Naturalnie” w tym przypadku oznacza „energetycznie”, „wciągająco” i – przede wszystkim – „wiarygodnie”. Accuphase tak właśnie gra – niezwykle wiarygodnie i jednocześnie „bebechowo”, z głębi muzyki. Płyta o której mowa została niedawno wydana w Japonii na krążku SHM-SACD w ramach serii „Verve Acoustic Sounds SACD Vol. 7”, rozpoczętej w 2020 roku. Remaster jest analogowy, ale pliki master to sygnał DSD. I to są doskonałe wznowienia.

Japońskie urządzenie takie detale, jak głębia sceny, jej stereoskopowa szerokość, jak plastyka, jak – wreszcie – doskonała równowaga tonalna pokazuje bez stresu. Mówiłem wcześniej, w kontekście dynamiki i skali, o tym, że to urządzenie, które „nic nie musi”. Przy takich właśnie, jak to, miejscami intymnych, często swingowych nagraniach wychodzi to jeszcze lepiej niż przy łojeniu Sabbathami. Muzyka płynie doskonale zrównoważona, wcale nie nudna, a jednak nie zwracająca uwagi sama z siebie na technikę. Ta skrywa się za muzyką.

SŁUCHAWKI • Jedną z ważniejszych cech wzmacniaczy firmy Accuphase jest ich wyposażenie we wzmacniacze słuchawkowe. Samo z siebie ciekawe, ale bez emocji, w ich przypadku nabiera wagi, ponieważ to bardzo dobre wzmacniacze. Korzystają przecież z tego samego systemu regulacji siły głosu, co sama integra, z tego samego zasilania, jak i obudowy A to wszystko w E-800S jest doskonałe.

W tym przypadku dźwięk, jaki otrzymamy będzie kremowy i plastyczny. Stereofonia będzie bardzo szeroka, może bez wyraźnego różnicowania osi tył-przód, ale już w boki – doskonała. Bas nie jest wyraźnie nasycany, a przecież schodzi bardzo nisko. Jeśli potrzebujemy, możemy go sobie dodać ukrytym pod klapką pokrętłem, ale ja nie czułem takiej potrzeby.

Lepiej wybrać inne słuchawki niż, dla przykładu, HiFiMAN HE-1000 v2. Na przykład Fosi Audio i5, albo – jeśli myślimy o ultymatywnym odsłuchu – Final Audio DX6000 (test → TUTAJ). Z tymi drugimi brzmienie E-800S było doskonale nasycone, a energia średnich i niskich dźwięków była wręcz namacalna – tak, to tego typu słuchawki i tego typu połączenie. Wokal Simone, na nagraniach z płyty I Put A Spell on You nieco rozjaśniony, taki pozostał, ale nie był nerwowy, a po prostu – taki.

To doskonałe połączenie i naprawdę bardzo dobry wzmacniacz słuchawkowy.

▌ Podsumowanie

EWOLUCJA, Z JAKĄ MAMY DO CZYNIENIA w przypadku urządzeń Accuphase jest bezdyskusyjna. I idzie, moim zdaniem, w dobrą stronę. Tym razem otrzymujemy wspaniałe połączenie cech klasy A i AB. Czyli gęstość i pełnię wraz z dynamiką. Wzmacniacz z Japonii nie bawi się w ekwilibrystykę, nie ujarzmia naszej uwagi cudownościami, które w pierwszej chwili wciskają w fotel, a po jakimś czasie zaczynają irytować.

To urządzenie o doskonale zrównoważonym dźwięku, w którym jest mnóstwo informacji, które to informacje nie wyrywają się na świat w postaci „detali”. Są częścią całości i ukazują się w postaci wydarzeń muzycznych, a nie „dźwięków”. W pierwszym momencie może się wydać, że nie ma tu za dużo basu i góry. Ale to złudzenie. Od razu wiemy bowiem, że to kompletny dźwięk, tylko nie zawsze w muzyce jest instrument, który by emitował dużo dołu czy góry.

Urządzenie jest doskonale wykonane i bajecznie funkcjonalne. To tego typu wzmacniacz, z którym zostajemy „na zawsze”. W przypadku audiofilów to może oznaczać od roku do pięciu, ale w przypadku melomana to może być naprawdę na zawsze. Po raz pierwszy decydujemy się więc przyznać wyróżnienie ˻ GOLD FINGERPRINT ˺ dla wzmacniacza zintegrowanego. Gratulacje! ●

▌ Dane techniczne (wg producenta)

• Maksymalna moc wyjściowa (RMS):
50 W/8 Ω, 100 W/4 Ω, 200 W/2 Ω, 300 W/1 Ω
• Pasmo przenoszenia:
Wejście liniowe: 20-20 000 Hz (+0/–0,5 dB),
Power IN: 20-20 000 Hz (+0/–0,2 dB) dla pełnej mocy,
Power IN: 3-150 000 Hz (+0/–3 dB) dla mocy 1 W
• Stosunek sygnał/szum (ważony A), we. liniowe: RCA/XLR: 105 dB
• Całkowite zniekształcenia harmoniczne (THD): 0,05%
• Zniekształcenia intermodulacyjne: 0,01%
• Współczynnik tłumienia (damping factor): 1000 (8 Ω/50 Hz)
• Czułość wejściowa: 100 mV
• Impedancja wejściowa: 40 kΩ - XLR, 20 kΩ - RCA
• Obciążenie wyjścia słuchawkowego: 8 Ω lub więcej
• Pobór mocy: 0,3 W (standby), 190 W (bez sygnału wejściowego), 260 W (IEC 60065)
• Wymiary (szer. x wys. x gł.): 465 × 239 × 502 mm
• Waga: 35,7 kg

»«

» W tekście znalazł się afiliowany link do sklepu internetowego → CD JAPAN.

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International Audiophile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org