ltra Reference Series AUDIOMICA LABORATORY jest jedną z sześciu serii znajdujących się w jej ofercie, drugą od góry. Powyżej znajdziemy jeszcze Consequence Series, a poniżej Excellence i trzy „kolorowe”: Red, Gray i Black. Każda z nich obejmuje pełną gamę kabli, od klasycznych interkonektów analogowych po kable cyfrowe USB, AES/EBU, Ethernet. W katalogu mówi się o kilkudziesięciu modelach.

Oprócz tego, że firma oferuje kable właściwie na każdą kieszeń, może poza ekstremalnie tanimi i ekstremalnie drogimi, to w każdej serii znajdziemy autorskie opracowania, techniki i pomysły. Firma nie jest dogmatycznie przywiązana do rodzaju przewodnika, pod warunkiem, że będzie on z miedzi lub srebra. Dla przykładu – w serii Red znajdziemy kable tak z miedzi OFC, jak i srebra, a na przykład w serii Excellence z miedzi OCC, odlewanego srebra o czystości 6N i srebrzonej miedzi. Powiem tak: to dojrzała firma z mądrze opracowanym cennikiem i znajomością rynku i jego potrzeb.

| Ultra Reference Series

W serii Ultra Reference mamy pięć modeli: interkonekty analogowe Europa (RCA i XLR), kable głośnikowe Genimedes, kabel zasilający AC Calllisto, zwory głośnikowe Quan oraz Ethernet/Streamer/Lan o nazwie Artoc; trzy pierwsze nazwami nawiązują do mitologii greckiej, a czwarty do chińskiej (dodajmy, że u Greków nazwa brzmi: Ganimedes). W ich budowie wykorzystano zarówno srebro, jak i srebrzoną miedź: Europa to srebrne kable typu solid-core N6, Genimedes wykonany jest ze srebrzonej miedzi, a Callisto z miedzi OCC.

Większa część kabli zawartych w ofercie dostępna jest w kilku wersjach. Zmiany dotyczą zastosowanych wtyków i opcjonalnych filtrów. Mnogość dostępnych wersji spowodowała, że firma usystematyzowała wybór odpowiedniej wersji i od sierpnia bieżącego roku można dokonać to podając nazwę jednej z trzech dostępnych wersji: STANDARD, PREMIUM, LUXURY. Odpowiednio opisany podział opcjonalnych wersji objął interkonekty, kable głośnikowe oraz inne wybrane kable z trzech pierwszych serii (Black, Gray, Red). W najbliższych planach jest ujednolicenie opisanego schematu opcjonalnego wyboru dla wszystkich serii.

Kable dostarczane są w ładnych, drewnianych pudełkach, co jest znakiem rozpoznawczym firmy od początku jej istnienia. Na wieczku widać trzy logotypy: firmy-matki, marki Audiomica Laboratory oraz Acoustic Points. Ta ostatnia jest wydzielonym segment Audiomiki, w którym zajmuje się ona nowymi technologiami. Głównym wdrożonym produktem Acoustic Points jest opatentowany materiał POM-C AP50 z którego produkowane są mufy – element ten chroni powierzchnię przewodów od mikroładunków powierzchniowych, elektrostatycznych.

We wszystkich znajdziemy też solidne wtyki – w testowanych egzemplarzach kable RCA wyposażone zostały w zakręcane wtyki AML-RCA10-Ag ze srebrzonej i rodowanej miedzi, kable głośnikowe w srebrzone widły WBT oraz srebrzone i rodowane banany (innej firmy), a kabel zasilający w rodowane wtyki z obudową z plecionki z włókna węglowego; produkuje je jedna z tajwańskich firm. Na tym ostatnim zamontowano, opcjonalny, filtr TFCT Double (TFCT II).

Filtr o nazwie firmowej Two Filters Current Tension – firma mówi o nim także „kondycjoner” – to jedno z jej rozwiązań, rozwijanych od samego początku. Jego „pojedynczą” wersję TFCT mogliśmy zobaczyć już wiele lat temu w kablach z serii Gray. Jak wówczas pisaliśmy, tłumienie zakłóceń elektromagnetycznych odbywa się w nich dwutorowo: zakłócenia od masy zbierają kondensatory zaś szeregowo podłączone dławiki zwiększają impedancję linii. Filtr zamknięty został w podłużnym, ciężkim walcu z aluminium.

I już po tym detalu można dostrzec dbałość o każdy szczegół wykonania kabli Audiomica Lab. Krótko mówiąc, są one wykonane znakomicie, znacznie lepiej niż duża cześć uznanej konkurencji zza granicy, która stawia na prostsze, a więc tańsze, rozwiązania. Tutaj widać to chociażby po znakomitych elementach metalowych, wykonaniu zewnętrznym, wtykach, opakowaniu, a nawet wypełnianych ręcznie certyfikatach. W tych ostatnich znajdziemy nazwę modelu, jego symbol, a także imiona osób odpowiedzialnych za wykonanie i sprawdzenie kabla. Przydałoby się także zaznaczać w nich wybraną przez klienta modyfikację.

Kable Audiomica Laboratory testowane były w systemie referencyjnym „High Fidelity” w odsłuchach porównawczych A/B/A, ze znanymi A i B. Porównywane były do systemu okablowania Siltech Triple Crown oraz Acoustic Revive Triple-C; dodatkowo odsłuchałem także kabla Absolute-FM tej ostatniej firmy. Interkonekt łączył odtwarzacz SACD Ayon Audio CD-35 HF Edition oraz przedwzmacniacz Ayon Audio Spheris III, kabel głośnikowy połączył końcówkę mocy Soulution 710 i kolumny Harbeth M40.1, wyposażone w filtr SPEC, a kabel zasilający użyty został do odtwarzacza Ayona.

Płyty użyte do odsłuchu (wybór):

• Aquavoice, Silence, Zoharum ZOHAR 168-2, Master CD-R (2018); recenzja TUTAJ
• Black Sabbath, 13, Vertigo/Universal MusicLLC (Japan) UICN-1034/5, 2 x SHM-CD (2013)
• Deep Purple, The Audio Fidelity Collection, Warner Bros./Audio Fidelity AFZB 019, “Limited Edition No. 0878”, 4 x gold-CD (1970, 1971, 1972, 1973/2013)
• Diana Krall, Wallflower, Verve/Universal Music LLC UCCV-9577, “Deluxe Edition”, SHM-CD + DVD (2015); recenzja TUTAJ.
• Eva Cassidy, Songbird, Blix Street Records/JVC VICJ-010-0045, XRCD24 (1998/2010)
• Norah Jones, The Fall, Blue Note/EMI, 99286, CD (2009)
• Pat Martino, Hombre, Prestige/JVC VICJ-41574, „Heritage of Jazz – II Prestige 50 | 18”, K2 CD (1967/2006)
• Pat Metheny, What’s It All About, Nonesuch Records/Warner Music Japan WPCR-14176, CD (2011); recenzja TUTAJ.
• Paul McCartney, Kisses on the Bottom, Universal Music/Universal Music LLC [Japan] UCCO-3038, SHM-CD (2012)
• Polish Jazz Quartet, Polish Jazz Quartet, Polskie Nagrania „Muza”/Warner Music Poland, „Polish Jazz | vol. 3”, Master CD-R (1965/2016); recenzja wersji CD TUTAJ
• Sławek Jaskułke, Sea, Kayax 079, CD (2014); recenzja TUTAJ

---

Japońskie wersje płyt dostępne na

| Interkonekt EUROPA

Europa to interkonekt, który gra bardzo zrównoważonym, gładkim dźwiękiem. ‘Gładki’ to w jego przypadku słowo najważniejsze, ponieważ opisuje nie tylko atak, ale także dynamikę oraz barwę. Włączenie go w miejsce Siltecha zmieniło przede wszystkim sposób traktowania materiału. Z Europą było to granie nastawione na łączność i płynność. Przekaz zrobił się z nim nieco spokojniejszy i bardziej intymny. A to dlatego, że pierwszy plan jest z nim dość blisko nas, to on jest tu najważniejszy i to on organizuje zarówno przestrzeń, jak i obrazowanie instrumentów oraz głosów.

Żeby ustalić jego barwę musiałem go posłuchać nieco dłużej niż zwykle. Bo to nie jest sztampowy kabel ze „srebra”, nie daje się również podciągnąć pod „miedziany” mianownik. Jest tak: jego barwa jest gładka, ale góra nie została wycofywana. To bardzo dobry kompromis pomiędzy selektywnością i rozdzielczością. Tak więc głosy, nawet jeśli nie są zbyt dobrze nagrane, jak te z płyty Songbird Evy Cassidy, nie „syczą”, nie przechodzą na jasną stronę mocy.

Ale też nigdy góry nie brakuje, to nie jest ciemny dźwięk i w bezpośrednim porównaniu z Siltechem (srebro), ale i modelem Absolute-FM firmy Acoustic Review (miedź + srebro), daje o sobie znać lekki akcent położony na zakres spomiędzy 3 i 5 kHz. Dostajemy więc mocne blachy, pełne i gęste, a także naprawdę bardzo dobre otwarcie wokali. Ale samogłoski sprawiające zwykle problem, to jest sybilanty, nie są podkreślone.

Najniższy dół jest dobry, mocny i niesamowicie płynny, choć to nie na nim spoczywa uwaga słuchającego. Rzecz w tym, że – choć wcale nie od razu to słychać – interkonekt skupia naszą uwagę na środku pasma. Nie przez wycofanie jego skrajów, bo te są w dobrej równowadze z pozostałymi podzakresami, a przez coś w rodzaju „zawieszenia”, przybliżenia do nas tego, co się tam dzieje. Daje to intymną perspektywę, a więc bliski kontakt z wykonawcami i muzyką.

| Kabel głośnikowy GENIMEDES

Genimedes robi to samo, co interkonekt, tylko bardziej. To gładki, bardzo kulturalny kabel, który prowadzi słuchacza przez kolejne płyty ze swobodą światowca, kogoś kto swoje przeżył i raz, że nigdzie mu się nie spieszy, a dwa, że raczej celebruje muzykę niż się nią ekscytuje. Skraje pasma są więc obecne, wyraźne i klarowne, ale nigdy nie grają pierwszej roli – ta zarezerwowana jest dla środka pasma. To dlatego głosy Evy Cassidy i Diany Krall, saksofon Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego z płyty Polish Jazz Quartet, gitary akustyczne Pata Martino i Pata Metheny’ego, a nawet elektryczne z krążka 13 grupy Black Sabbath – wszystko to zagrało gładko, przyjemnie, bez pośpiechu.

To kabel, który nieco spowalnia puls muzyki, nie mam co do tego wątpliwości. Robi to przez zwrócenie naszej uwagi na to, co dzieje się pośrodku pasma i na barwę, współbrzmienia. Wewnętrzny puls nagrań jest świetnie zachowany, to nie jest „bułowaty” dźwięk. Po prostu bliższe są mu dłuższe wybrzmienia, jak te z płyty Silence Aquavoice, muzycznego projektu Tadka Łuczejko, jak z soundtracku do filmu Blade Runner. Świetnie łączy z sobą wszystkie podzakresy, wszystkie dźwięki, dając wybrzmieć każdej frazie i każdej nucie.

Kabel głośnikowy Audiomica Laboratory najlepiej sprawdzi się z muzyką, której atak, dynamika, nerw nie są czymś najważniejszym. Nie dlatego, że je źle zagra, a dlatego, że muzykę spod znaku Diany Krall, Evy Cassidy, Norah Jones, Elli Fitzgerald, Leonarda Cohena itd. zagra lepiej: mocniej i głębiej emocjonalnie. Szczególnie zyskają na tym nie tylko głosy, ale i fortepian. To brzmienie w którym łączność i spójność są najważniejsze. Posłuchajmy z nim, a najlepiej w połączeniu z interkonektem, płyty Sea Sławka Jaskułke, a nie odejdziemy od głośników, dopóki się nie skończy.

| Kabel zasilający AC CALLISTO

Callisto modyfikuje dźwięk w bardzo podobny sposób, jak interkonekt Europa i kabel głośnikowy Genimedes, ale robi to po swojemu. Przede wszystkim przesuwa punkt ciężkości na niską średnicę i wyższy bas. Dociąża to dźwięk, zdejmując naszą uwagę z góry pasma o kolejny szczebelek. Z tym kablem mało która słabo nagrana płyta, to znaczy z rozjaśnionymi sybilantami, zagra źle. Kabel to wygładza i cywilizuje, w pewien sposób „remasterując” dźwięk. Ale inaczej niż na przykład wzmacniacze lampowe, o których mówimy „ciepłe”.

Bo to nie jest ciepły kabel, podobnie zresztą jak pozostałe łączówki z serii Ultra Reference. Ciepłe kable wycofują górę i niski dół, eksponując tym samym środek pasma. Dopalają przy tym wyższy bas. Jak dotąd – wypisz, wymaluj Callisto. Dodają jednak przy tym coś do dźwięku, co sprawia, że jest on grubszy i cięższy. Często to dobra zmiana, ponieważ systemy audio zbyt często grają lekko i jasno. Kable Audiomica Laboratory nie nadają się jednak do „ocieplania” dźwięku, bo nie dociążają i nie pogrubiają brzmienia. Callisto wygładza grę i skupia naszą uwagę na środku pasma, ale zachowuje dobry balans tonalny. Nie ma się więc wrażenia, że dźwięk jest „zrobiony”.

Podsumowanie

Testowane kable, zarówno solo, jak i w systemie, proponują brzmienie w którym najważniejsze jest „trwanie”. To gra poprawiająca błędy nagrań, bo nie dopuszcza do rozjaśniania góry. Co ciekawe, trudno powiedzieć, żeby ten zakres był wycofany, chodzi raczej o wygładzenie ataku dźwięku.

To świetnie zrównoważone kable o wyrafinowanej barwie. Nie są najbardziej rozdzielczymi konstrukcjami, jakie znam, ale ostatnie, co bym powiedział, to że brakuje im detali. Po prostu nie wchodzą w strukturę dźwięku tak, jak bardziej analityczne systemy okablowania.

Kable z serii Ultra Reference przydadzą się więc w dojrzałych, rozsądnie złożonych zestawach, w których będą przedłużeniem tego, co już się udało osiągnąć. Raczej bym za ich pomocą niczego nie korygował, bo stracimy część zalet, takich jak niesamowita gładkość i piękna głębia. Bardzo ładne, dojrzałe brzmienie i to w niezwykle atrakcyjnej – biorąc pod uwagę zarówno klasę brzmienia, jak i wykonanie – cenie!