Po płycie CD Stanisława Wenglorza z nagraniami archiwalnymi z lat 1975-1981, wytwórnia Kameleon Records przypomina jego dwie katalogowe płyty z lat 1983 i 1986: Dziś dotarłem do rozstajnych dróg oraz Niedokończona rozmowa.
⁝
→ DZIŚ DOTARŁEM DO ROZSTAJNYCH DRÓG
STANISŁAW WENGLORZ | „Dziś dotarłem do rozstajnych dróg”
Płyta ta ukazuje się na CD po raz pierwszy. To debiutancki album Stanisława Wenglorza z 1983 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
Płyta portretuje działalność artystyczną Stanisława Wenglorza w okresie kiedy odszedł on od pop-rockowego brzmienia lat 70. w stronę mieszanki rocka z muzyką charakterystyczną dla pierwszej połowy lat 80. Po zdecydowanie rockowym, otwierającym całość Dziś dotarłem do rozstajnych dróg, reszta longplaya utrzymana jest w zdecydowanie bardziej balladowym i podniosłym charakterze. Czyli w stylistyce w jakiej Stanisław Wenglorz czuł się zawsze najlepiej.
Album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: trzy, lekko nowofalowe utwory zarejestrowane z muzykami grupy ZOO; dwa nagania dokonane z zespołem Flesz; oraz alternatywna wersja jednego utworu z longplaya.
Wydawcą płyty jest niemiecka firma Info & Tips Verlag, a Kameleon Records pomógł tylko w jej przygotowaniu oraz prowadzi dystrybucję albumu.
Wydanie w laminowanym, rozkładanym card sleeve ze specjalną kopertą na płytę jest edycyjnie „kompatybilne” z wydanej niedawno kompilacji Nie widzę ciebie w swych marzeniach.
⁝
→ NIEDOKOŃCZONA ROZMOWA
STANISŁAW WENGLORZ | „Niedokończona rozmowa”
Płyta ta ukazuje się na CD po raz pierwszy. To drugi album Stanisława Wenglorza z 1986 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
Album to połączenie folku z – jak czytamy w materiałach prasowych – „przebojowym, ambitnym popem”. Jej brzmienie jest nieco oszczędniejsze niż na debiucie. Znakomitą większość partii instrumentalnych wykonał Ryszard Sygitowicz, przeplatając klimaty akustyczne z tymi zaaranżowanymi na większy skład. Niektóre z nagrań, np. Tak spada łza, czy rytmiczny Badacz bzdur znamy także w wersjach instrumentalnych z solowych wykonań Ryszarda Sygitowicza. Z kolei utwory takie, jak: Marzenia suflera, czy A tu nic w ‚normalnych’ warunkach rynkowych, bez problemu powinny trafić wówczas na wysokie miejsca list przebojów.
Właściwy album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: dwa odrzuty z sesji (które z powodów czasowych nie zmieściły się na płytę); A i B strona singla Tonpressu z 1984 roku; jedno nagranie dokonane z zespołem Flesz; oraz zupełnie unikatowy (prawdopodobnie ostatni nagrany przez Stanisława Wenglorza przed jego wyjazdem do Niemiec) utwór, odnaleziony w archiwach telewizyjnych.
Wydawcą płyty jest niemiecka firma Info & Tips Verlag, a Kameleon Records pomógł tylko w jej przygotowaniu oraz prowadzi dystrybucję albumu.
Wydanie w laminowanym, rozkładanym card sleeve ze specjalną kopertą na płytę.
Tekst o zdjęcia: mat. prasowe
