Capella Cracoviensis – „REQUIEM”

1 listopada byłby niepełny bez mozartowskiego „Requiem”. Dzień mglisty i duszny, jeśli nie pogodą, to nastrojem. Prowadzona przez Jana Tomasza Adamusa Capella Cracoviensis rozjaśni go nieco dzięki najsłynniejszemu i – ośmielamy się, mimo że de gustibus… – najpiękniejszemu utworowi żałobnemu w historii muzyki. „Requiem” Wolfganga Amadeusa Mozarta zabrzmi 1 listopada o 20:00 w krakowskim kościele św. Katarzyny przy ul. Augustiańskiej 7.

1.11.2015 – niedziela – 20:00
Kościół św. Katarzyny
ul. Augustiańska 7, Kraków

Johannes Brahms – motet „Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen”
Wolfgang Amadeus Mozart – „Requiem”

Michalina Bienkiewicz, Antonina Ruda, Magdalena Łukawska – sopran
Helena Poczykowska, Łukasz Dulewicz, Dorota Dwojak-Tlałka – alt
Piotr Szewczyk, Szczepan Kosior, Karol Kusz – tenor
Jacek Ozimkowski, Sebastian Szumski, Marek Opaska – bas

Capella Cracoviensis na historycznych instrumentach
Maciej Czepielowski, Natalia Moszumańska, Zofia Wojniakiewicz,
Agnieszka Krawczyk – skrzypce I
Tomasz Góra, Elżbieta Górka, Beata Nawrocka, Jadwiga Czepielowska – skrzypce II
Jacek Dumanowski, Teresa Wydrzyńska, Mariusz Grochowski – altówka
Konrad Górka, Agnieszka Oszańca – wiolonczela
Grzegorz Frankowski – kontrabas
Robert Sebesta, Ronald Sebesta – rożek basetowy
Carles Vallès, Josep Casadellà – fagot
Robert Schlegl, Wim Becu, Bart Vroomen – puzon
Marian Magiera, Paweł Gajewski – trąbka
Tomasz Sobaniec – kotły
Marcin Świątkiewicz – organy

Jan Tomasz Adamus – dyrygent

Koszt wejściówek w przedsprzedaży wynosi 50 zł, potem zaś trzeba będzie zapłacić 70 zł. Bilety można nabyć za pośrednictwem sklepu eBilet.pl.

Sąd ostateczny. Grzmią trąby. Umarli wstają z grobów. A wśród nich ten jeden, który błaga o litość. „Rex! Rex! Rex tremendae maiestatis!”. A może „Dies irae, dies illa! Solvet saeclum in favilla: Teste David cum Sibylla!”. Który z tych obrazów działa mocniej na wyobraźnię? Król w swej grozie niezmierzony czy dzień, w którym wszystko pokryje pożoga i popiół, niczym Pompeje? Właściwie odpowiedź na to pytanie jest zbędna, demokracja w sztuce pozwala wybrać bez najmniejszej straty, a w zgodzie z własnymi preferencjami. „De gustibus non est disputandum”. Niemniej najprzyjemniej, nawet jeśli wizje straszliwe i eschatologiczne, gdy mamy szansę zobaczyć pełen spektakl. Usłyszeć całość, spójną i wyczerpującą.

Wolfgang Amadeus Mozart pisał swe „Requiem d-moll” w 1791 roku leżąc na łożu śmierci. Nie zdołał swej mszy żałobnej dokończyć, zrobili to za niego inni, co rzuca jeszcze mroczniejszy i działający na wyobraźnię cień na dzieło. Dajmy się wyobraźni ponieść, skupmy się w tym otulającym mroku.