→ | JAZZ
25 września miała miejsce oficjalna premiera nowej, już 15., płyty DIANY KRALL, pianistki i wokalistki. Album został wydany przez amerykańską wytwórnię VERVE MUSIC GROUP i był poprzedzony dwoma singlami: How Deep Is the Ocean (13 sierpnia 2020) oraz I Wished on the Moon (27 sierpnia 2020). This Dream of You jest hołdem złożonym prze Krall jej wieloletniemu producentowi, Tommy’emu LiPumie.
⁝
RECENZJA | PREMIERA
DIANA KRALL
THIS DREAM OF YOU
Wydawca: VERVE MUSIC GROUP
Premiera: 25.09.2020
Nośnik: Compact Disc | SHM-CD | FLAC MQA 24/44,1 | 180 g LP
Jakość dźwięku: 8-9/10
Słuchał: WOJCIECH PACUŁA
⁝
Album This Dream Of You ukazuje się trzy lata po jej poprzednim solowym wydawnictwie, Turn Up the Quiet z 2017 roku i dwa lata po płycie w duecie z Tonym Bennettem Love Is Here to Stay. Nowa płyta wyprodukowana została samodzielnie – po raz pierwszy – przez DIANĘ KRALL w maju tego roku, został zmiksowany przez ALA SCHMITTA, który ściśle współpracował z artystką nad tym, aby osiągnąć intymność przekazu i maksymalnie uwypuklić barwę jej głosu. Nagrania pochodzą z sesji zarejestrowanych w latach 2016-2017, przy których Krall pracowała ze swoim przyjacielem i wieloletnim partnerem artystycznym, Tommym LiPumą. Producent zmarł w 2017 roku w wieku 80 lat.
Choć to wciąż płyta Diany Krall, to jest jednak zróżnicowana, ponieważ artystka występuje w kwartecie złożonym ze stale współpracujących z nią muzyków: Johnem Claytonem, Jeffem Hamiltonem oraz Anthonym Wilsonem, w utworach Almost Like Being In Love i That’s All, jak również w trio z Christianem McBride’em i Russellem Malone, z którymi wykonuje Autumn in New York i There’s No You.
Przypomnijmy, że Diana Krall jest jedyną wokalistką z gatunku muzyki jazzowej, której dziewięć płyt zadebiutowało na szczycie listy Billboard Jazz Albums. Jej nagrania zdobyły dotychczas pięć nagród Grammy, dziesięć nagród Juno, a także otrzymały dziewięć złotych, trzy platynowe i siedem multiplatynowych płyt.
Dodajmy, że tytuł płyty został „pożyczony” od Boba Dylana, z utworu zamieszczonego na albumie Together Through Life z roku 2009.
|PROGRAM|
-
But Beautiful
-
That’s All
-
Autumn In New York
-
Almost Like Being In Love
-
More Than You Know
-
Just You, Just Me
-
There’s No You
-
Don’t Smoke In Bed
-
This Dream Of You
-
I Wished On The Moon
-
How Deep Is The Ocean
-
Singing In The Rain
NAGRANIE
Nagrania na płycie This Dream Of You zostały zarejestrowane w dość długim okresie czasu, głównie ze względu na stan zdrowia TOMMY’EGO LiPUMY. Ten urodzony 5 lipca 1936 roku i zmarły 13 marca 2017 roku amerykański producent muzyczny był jednym z najbardziej cenionych specjalistów, współautorem sukcesu Diany Krall. W ciągu swojego długiego życia był 33 nominowany do Nagrody Grammy i pięć razy ją otrzymał. Współpracował z takimi artystami, jak: Barbra Streisand, Miles Davis, Bill Evans, George Benson, Al Jarreau, Anita Baker, Natalie Cole, Michael Bublé i Paul McCartney.
Z Dianą Krall spotkał się pracując dla wytwórni GRP/Verve. Wyprodukowany przez niego album When I Look In Your Eyes został sprzedany w 2 milionach egzemplarzy, a kolejny, The Look of Love, zadebiutował w na liście Top 10 magazynu „Billboard”, co dla albumu jazzowego jest wyjątkiem, i znalazł aż 4 miliony nabywców. Za wydaną w 2002 roku płytę Live in Paris otrzymał swoją trzecią Nagrodę Grammy.
Ponieważ Krall pracowała nad produkcją samodzielnie, miks ALA SCHMITTA wydaje się równie ważny i album jest, tak naprawdę, wynikiem ich ścisłej współpracy. Albert Harry Schmitt jest amerykańskim realizatorem dźwięku i producentem. Pracował w studiach Apex, gdzie nagrywał Duke’a Ellingtona z jego orkiestrą, a później w RCA, jako szef studia, gdzie współpracował, między innymi, z zespółem Jefferson Airplane oraz z Neilem Youngiem.
Jego karierę ukoronował angaż w Capitol Studios, gdzie odpowiedzialny był, między innymi, za Duety Franka Sinatry. W jego portfolio znajdziemy również takich artystów, jak: Ray Charles, Natalie Cole, Thelonious Monk, Elvis Presley, Tony Bennett, Madonna i Michael Jackson. Jedną z jego ważniejszych realizacji jest album Shadows in the Night (2015) Boba Dylana; być może tytuł nowej płyty Diany Krall był więc jego pomysłem.
Scmitt jest znany z tego, że lubi pracować z analogowymi urządzeniami, co pokazał na wcześniejszych płytach, które miksował dla Krall. W studiach Capitol korzystał z analogowego stołu mikserskiego AMS Neve 88R i mikrofonu lampowego Neumann U67 dla wokalistów.
WYDANIE
Płyta This Dream of You została wydana w wielu różnych formatach. Wersja cyfrowa dostępna jest na płytach COMPACT DISC, w Japonii w wersji SHM-CD, a także na platformach streamingowych; Tidal oferuje pliki FLAC MQA 24/44,1. Można kupić też analog, podwójny album 180 g LP; dostępna jest też jego przeźroczysta wersja. Początkowo planowałem odsłuch wersji SHM-CD, ale ze względu na problemy z zaopatrzeniem nie wiem, kiedy płytka do nas dotrze. Tymczasem chciałem więc zaproponować odsłuch wersji FLAC MQA 24/44,1 z Tidala.
SŁUCHAMY
BUT BEAUTIFUL | AUTUMN IN NEW YORK | THAT’S ALL Nagrania różnią się od siebie sposobem realizacji i produkcją. Od romantycznych, ciepłych, jak But Beautiful, czy przepiękny Autumn in New York, przez bardziej bezpośrednie, jak That’s All, po zdystansowane i nieco od nas oddalone, z Just You, Just Me na czele. To zróżnicowana barwowo i tonalnie płyta, różniąca się pomiędzy poszczególnymi utworami również sposobem konstruowania przestrzeni. Zmieniają się kolory i instrumentarium, bo – dla przykładu – w otwierającym płytę But Beautiful mamy instrumenty smyczkowe, których w kolejnych utworach już nie ma. Tam w roli okazjonalnych „gości” występują z kolei skrzypce i akordeon.
MORE THAN YOU KNOW Ale to ciąż płyta Diany Krall, w tym sensie, że brzmi tak, jakby wyszła spod ręki LiPumy. Oznacza to bardzo ładny przekaz z dużymi źródłami pozornymi i fajną dynamiką. Kiedy, jak w More Than You Know wchodzi fortepian, to jest on blisko nas, słychać, że otwarto ścieżki mikrofonów ustawionych blisko instrumentu, a – znając życie – nawet nie blisko, a po prostu w nim, prosto na struny. Również i głos Krall ma intymny charakter, ale nałożono na niego delikatny pogłos, który wybrzmiewa w niektórych momentach dłuższym opadaniem.
JUST YOU, JUST ME Zupełnie inaczej brzmi Just You, Just Me. Kolejna rejestracja tego klasyka jest otwarta, nieco jasna i bardzo dynamiczna. Zarówno wokal Krall, jak i skrzypce mają sporo góry, a kontrabas nie jest tak duży i wyraźny, jak w poprzednim utworze. Na bębny nałożono dość długi i mocny pogłos, co słychać w momentach solowych przejść.
THERE’S NO YOU Ale zaraz jest przecież There’s No You, otwierany przez ciepłą gitarę elektryczną, nieco schowaną w ciemnym pogłosie, jednoznacznie jazzową. Tutaj wokal jest niemal zupełnie „suchy”, jak gdybyśmy siedzieli tuż przed wokalistką w studiu. Kontrabas powtarza to, jak została zaprezentowana gitara, bo jest duży, masywny i gęsty. W poprzednim utworze akcentowany był głównie jego atak, tutaj dochodzi do tego wybrzmienie.
DON’T SMOKE IN BED to powrót do wokalu w dystansie . Ponieważ towarzyszy mu fortepian, mógłbym nawet powiedzieć, że to gest służący podkreśleniu związku głosu i instrumentu, pokazania artystki śpiewającej i grającej jednocześnie. Znowu mamy długi pogłos na wokalu i mniejszy na fortepianie.
THE DREAM OF YOU to kolejna ballada, w której głównym instrumentem wydaje się fortepian. Tutaj jednak instrument pokazany jest dalej, głębiej na scenie dźwiękowej, a wokal, dość suchy, jest blisko nas. Wycofanie fortepianu wyjaśnia się zaraz potem, kiedy wchodzi dość jasna gitara akustyczna i tamburyn, pokazany dość głęboko w lewym kanale, grany jakby od niechcenia.
I WISHED ON THE MOON przypomina nagrania z płyty All for you…, dedykowanej Nat King Cole’owi, nie tylko ze względu na swingującą formę, ale też przez pokazanie fortepianu z dystansu, podobnie jak kontrabasu, a przede wszystkim przez poczucie, że całość została nagrana równocześnie, razem w studiu. Kontrabas ma bardzo dobrą definicję i jest mocny, niski. Bardzo ładnie słychać pogłos pomieszczenia w momencie, kiedy palec kontrabasisty zjeżdża ze struny, trochę, jakby klangował na gitarze elektrycznej. Tutaj głos Krall jest dość jasny i z lekkim pogłosem.
HOW DEEP IS THE OCEAN rozpoczyna się głębokim dźwiękiem instrumentu perkusyjnego, jakby grała sama stopa. W lewym kanale odzywa się mocniej tamburyn, a za lewym ramieniem wokalistki odzywa się gitara elektryczna, podobna do tej z There’s No You. Świetnie rozwija się w 2:00, kiedy wchodzi solo. Podobnie W 2.55 solową partię zaczyna grać fortepian, wcześniej nieco schowany za instrumentami. Na całość nałożono spory pogłos, dlatego dźwięk się „niesie” i wiadomo, że to nagranie studyjne z dodanym efektem. Skrzypce są tu znacznie ciemniejsze i nie tak bliskie, jak w There’s No You.
SINGIN IN THE RAIN I wreszcie finałowy Singing In The Rain, z bardzo bliskim, skompresowanym wokalem, na którym jest sporo pogłosu, a także z gitarą w roli instrument rytmicznego. Perkusja ma otwarte blachy, ale ustawiona jest nieco dalej, z lewej strony. To otwarte, słoneczne granie, ale słońcem świeżego poranka, a nie gorącego południa. Świetnie słychać to w brzmieniu fortepianu, ustawionego mocno po prawej stronie, na którym Krall gra tylko prawą rękę, a przez to „podnosi” tonalnie brzmienie całości.
Podsumowanie
Najnowsza płyta Diany Krall jest wewnętrznie zróżnicowana. Ale broni się jako całość, a większa część jest po prostu bardzo dobra. Artystka najlepiej sprawdza się tu w balladowych utworach, choć – o ile wiem i o ile pamiętam z jej koncertu – widzi się jako swingującą pianistkę. Dźwięk jest w większej części bardzo ładny, z bliskim wokalem, czasem mocniej skompresowanym, czasem mniej, ale zawsze wiarygodnym. Piękne fragmenty to także zaleta gitary elektrycznej. Będzie się podobać!
Tekst: Wojciech Pacuła
Zdjęcia: mat. prasowe | Wojciech Pacuła
