W 1994 roku, we Włoszech, zaczęliśmy produkować swój pierwszy wzmacniacz pod marką Vaic – był to Vaic 52B, wzmacniacz mocy. Były to monobloki pracujące w trybie single-ended z triodami na końcu i to z nimi rozpoczęliśmy naszą międzynarodową karierę. W 1996 roku otrzymaliśmy pięciogwiazdkową recenzję od Harry’ego Pearsona z „The Absolute Sound”.
Lampy mocy produkowane były przez Alesa Vaica w Pradze i było on odpowiedzialny wyłącznie za lampy, w żaden sposób nie był związany z projektem samego wzmacniacza. Pomimo że do nazwania firmy wykorzystaliśmy jego nazwisko, to był mój projekt. Wciąż jesteśmy właścicielami marki Vaic, ale już tej nazwy nie używamy.
W 1998 roku Alesa Vaic zakończył produkcję lamp. Głównie z tego powodu w 1999 roku przekształciliśmy markę Vaic w Ayon Audio i w tym samym roku przejęliśmy też część starej fabryki Vaica [wcześniej część Tesli – przyp. red] i unowocześniliśmy ja, zatrudniając przy tym byłego szefa inżynierów firmy Tesla. Od roku 2000 produkujemy swoje własne lampy Ayon – triody mocy – właśnie w Pradze. Mogę bez cienia fałszywego wstydu powiedzieć, że jakość lamp Ayona jest dzisiaj prawdopodobnie jedną z najwyższych na świecie – w ciągu 10 lat zoptymalizowaliśmy niemal wszystko i doprowadziliśmy do perfekcji każdy detal. Używamy, na przykład, szkło laboratoryjne – to najwyższy standard szkła, złote druciki, specjalne pokrywane cyrkonem anody, a także wyrafinowany proces łączenia metalowych elementów pozwalający na uzyskanie maksymalnej precyzji, co jest niezwykle ważne przy triodach wysokiej mocy.

W czasie, kiedy firma zmieniła nazwę na Ayon Audio przeprowadziliśmy się w Włoch do Austrii, ponieważ nasz włoski podwykonawca nie rozwijał się i doszliśmy do końca jego możliwości rozwojowych. Musieliśmy znaleźć nowe miejsce, w którym można by pójść dalej.
Musieliśmy odwrócić nasze myślenie o 180° i zrobić duży krok naprzód, żeby pchnąć inżynierię w Ayonie we właściwym kierunku i szybko wykształcić nową kadrę inżynierską pod tym kątem. Mając przed sobą ten konieczny skok, miałem sprecyzowaną wizję tego, jak to powinno wyglądać i co trzeba zrobić, żeby Ayon znalazł się na topie producentów wzmacniaczy lampowych. Rozpoczęliśmy produkcję nowej generacji wzmacniaczy, tym razem w obudowach z aluminium, co daje znacznie lepszy dźwięk niż z obudowami ze stali, i połączyliśmy to z nowymi układami i nowymi transformatorami wyjściowymi.
W 2001 roku zaprezentowaliśmy nasze pierwsze wzmacniacze pod nazwą Ayon na wystawie CES w USA – były to monobloki Ayon Reference 52B z kolumnami Lumen White; otrzymaliśmy nagrodę za najlepszy dźwięk wystawy od wielu z największych magazynów audio. W 2002 roku zbudowaliśmy swój pierwszy zintegrowany wzmacniacz SE – Ayon 300B [recenzja TUTAJ - przyp. red.], a rok później zaprezentowaliśmy pierwsze kolumny, model Dragon.
Rok 2005 okazał się dla Ayona przełomowy – zaprojektowaliśmy wówczas topowy przedwzmacniacz, prawdziwy „state-of-the-art”, model Spheris. To był kompletnie nowy, innowacyjny układ ze specjalnymi lampami Siemensa, zasilanymi z nowoopracowanego układu zasilającego. W roku 2006 weszły do produkcji wzmacniacze zintegrowane oparte o lampy KT88 (Spirit) i 6C33 (Spark). W tym samym roku zaprezentowaliśmy swój pierwszy produkt cyfrowy – odtwarzacz Compact Disc CD-1 [recenzja TUTAJ - przyp. red.]. Ten odtwarzacz zyskał tak duża popularność, że zdecydowaliśmy się przygotować całą linię odtwarzaczy. Rok 2008 to przedwzmacniacz Polaris, do którego doszedł potem innowacyjny zasilacz Re-Generator.
W roku 2009 zaprezentowaliśmy następną generacje odtwarzaczy – CD-2 i CD-1s [recenzja TUTAJ - przyp. red.]. Odtwarzacze te powstały w kooperacji ze specjalistami z firmy StreamUnlimited, mającej swoją siedzibę w Wiedniu (to byli inżynierowie Philipsa, którzy są odpowiedzialni za standard Compact Disc). Jak się okazało to idealny partner dla Ayona w tej dziedzinie. Specjalnie dla tych odtwarzaczy opracowaliśmy lampowy układ wyjściowy bazujący na lampach 6H30 bez żadnego sprzężenia zwrotnego i maksymalnie krótką ścieżką sygnału. Wreszcie, w roku 2005 wprowadziliśmy do sprzedaży referencyjny odtwarzacz CD-5 i referencyjny przetwornik D/A Skylla [recenzja TUTAJ - przyp. red.]. razem z nimi do sprzedaży trafił czteropudełkowy Spheris II – Linestage i Phonostage, przedwzmacniacz, w którym koszty produkcji nie grały roli. Pod koniec 2010 roku opracowaliśmy jednak coś, co zmieniło oblicze Ayona – układ “AUTO-FIXED-BAIS” powiązany z systemem testowania lamp. Nie powoduje on absolutnie żadnej utraty jakości dźwięku, ani ubytku mocy itp. I to właśnie z tą innowacją związana jest wymiana całej linii wzmacniaczy.
W roku 2011 planujemy uzupełnieni oferty o przedwzmacniacz Orbis i Eris – to przedwzmacniacze liniowe – Orbis Phonostage, a na jesieni wprowadzimy do sprzedaży S-3 – odtwarzacz plików/przedwzmacniacz/DAC z lampowym układem wyjściowym i lampowym układem zasilającym.

Wojciech Pacuła: Jakiej muzyki pan słucha?
Gerhard Hirt: Słucham sporo “mistycznej” muzyki, takiej jak Dead Can Dance czy Mercedes Sosa „Misa Criolla”, albo RY Cooder „Paris-Texas”. Słucham też jazzu – np. Gianlugi Trovesi Nonet “Round” czy “Children of Sanchez” Chucka Mangione i Dona Cherry’ego “Codona”. I oczywiście klasyka – Mozarta, Straussa, Haydna. Lubię też dobry pop - Riky Lee Jones, Kari Bremnes.

WP: W jaki sposób słuchana przez pana muzyka wpływa na urządzenia Ayona?
GH: Muzyka ma ogromne znaczenie przy „strojeniu” moich urządzeń, szczególnie muzyka „mistyczna”, klasyczna i jazz, które potrafią pokazać genialną trójwymiarowość sceny – jeśli nagranie jest dobrze przygotowane. Myślę, że to dzięki takiej muzyce sprzęt Ayona potrafi oddać tak wielką, naturalną, holograficzną przestrzeń. Dźwięk musi być przy tym otwarty i szybki.

WP: Jaka jest pańska hierarchia formatów; tj. CD, LP, HDD, SACD?
GH: LP, CD.

WP: Dlaczego w jednych wzmacniaczach używa pan zasilania lampowego, a w innych nie?
GH: We wszystkich naszych przedwzmacniaczach używamy zasilacza Re-Generator, opartego m.in. na lampach. Jak sądzę, jesteśmy jedyną firmą, która stosuje tego typu zasilacze (tj. lampy i kondycjoner) w urządzeniach lampowych. W CD-5s, Skylli II, Mercurym II, Crossfirerze II i Vulcanie mamy lampowe zasilacze. Z tego typu zasilaczami po prostu dostajemy bardziej „płynny”, gładki dźwięk niż z układami półprzewodnikowymi. Trzeba jednak pamiętać, że dane urządzenie to holistyczna całość i od konkretnego układu zależy co i jak stosujemy.

WP: Czym jest dokładnie auto-bias w pana wzmacniaczach?
GH: To nie jest audo-bias per se. To „auto-fixed-bias”, całkowicie inny od standardowych. Nazwaliśmy go “Intelligent Auto-Fixed-Bias”. Bias jest niezmiernie ważny i ma bezpośredni wpływ na jakość dźwięku, szczególni barwę i atak. Bias może być ustawiony bardziej „cold”, dając czystszy dźwięk, lub bardziej „hot”, dając pełniejszy, nasycony przekaz. Jeśli lampa zbytnio się grzeje, bardzo szybko się zestarzeje i straci swoje parametry. Przy właściwym biasie można jednak uzyskać dobry kompromis miedzy czystością i nasyceniem. W układach lampowych „automatyczny” układ kontroli biasu może być bardzo przydatny, kompensując różnice między lampami, wynikające np. ze starzenia się lamp czy zmiany napięcia zasilającego. Nie trzeba się też martwić jego korekcją. Niestety, przy wszystkich zaletach tego typu układy mają istotne słabości – układy te ingerują w tor sygnału, pogarszając dźwięk i zmniejszając moc wzmacniacza.
Dla zespołu Ayona to było ogromne wyzwanie i wysiłek – intelektualny i finansowy – żeby opracować układ automatycznej kontroli biasu, który w niezawodny sposób kontrolowałby pracę lamp BEZ pogarszania dźwięku i bez zmniejszenia mocy. Nie wolno tego układu mieszać z półautomatycznymi układami, czy też – tak zwanymi – całkowicie automatycznymi układami – o zupełnie inna liga. A to dlatego, ze nasz układ nie działa w czasie normalnej pracy wzmacniacza – nie ma go wtedy w torze. Układ ten ustawia wszystko w czasie początkowej sekwencji startowej, potem się wyłącza, pozostawiając skorygowane napięcia.

WP: Przy testach droższych odtwarzaczy Ayona zawsze mam problem z opisem ich ścieżki sygnału – zbalansowana, czy nie? Jak się wydaje część toru (półprzewodnikowa) jest zbalansowana, układ wyjściowy (lampowy) jest zbalansowany, jednak łączą się w niezbalansowany sposób, przez pojedyncze kondensatory – mógłby to pan wyjaśnić?
GH: Po prostu na wyjściu stosujemy układ symetryzujący. Dla nas najważniejsze jest wyjście niezbalansowane naszych odtwarzaczy. Układ zbalansowany w systemach lampowych nie ma jakiś wyraźnych zalet i tak naprawdę sygnał musi płynąć dwukrotnie dłuższą ścieżką itd. „Zrób to najprościej, jak potrafisz” i zrobisz duży krok naprzód.

WP: A dlaczego impedancja wyjściowa dla wyjść RCA i XLR jest identyczna, chociaż w układach zbalansowanych wyjście XLR powinno mieć impedancję dwukrotnie wyższą?
GH: Tak naprawdę w jakiś 90% wyjście XLR ma dwukrotnie wyższą impedancję. My jednak stosujemy inny model układu, dlatego obydwie wartości są niemal identyczne. Ponadto mamy przełącznik miedzy RCA i XLR – nie da się korzystać z obydwu wyjść na raz. Bo choć się o tym nie mówi, podłączając jednocześnie obydwa wyjścia, np. do porównania, jakość dźwięku dramatycznie spada. Na obydwu.

WP: Nie kusi pana zbudowanie własnej lampy KT-88?
GH: No tak – Właśnie zaczęliśmy produkcję własnych lamp KT-88 – naszą wersję lamp KT-88 Black Treasure – w następnym tygodniu będziemy gotowi wprowadzić ją do sprzedaży. To joint venture, lampa budowana jest w firmie Shuguang w Chinach według naszego projektu, naszych standardów, naszych specyfikacji. Do tego projektu zastosowaliśmy całą naszą wiedzę z własnej fabryki w Pradze, gdzie przecież produkujemy lampy AA300B, AA32B, AA52B i AA62B. Myślę, że nowe lampy KT-88sx ustanowią nowy standard wśród tego typu lamp – to dla nas ogromny krok naprzód, szczególnie, że możemy kontrolować wszystkie parametry produkcji kontrolę jakości.

WP: Ayon zaprezentował ogromną ilość nowych i poprawionych produktów w bardzo krótkim okresie czasu – co się stało?
GH: Eksportujemy nasze produkty do ponad 60 krajów – do USA, Europy i Azji. A każdy z tych rejonów jest inny i wymaga innego podejścia. Mamy trzy linie wzmacniaczy: KT88, 6C33 i 52/62B. Niektóre kraje chcą mocnych wzmacniaczy, a inne wyłącznie SET-ów. Niektóre chcą SET-ów, ale wolą tańsze urządzenia, stąd rodzina 6H33. W zeszłym roku wykonaliśmy techniczny i optyczny „face-lifting” wszystkim wzmacniaczom. Było dla nas jasne, że przy tej okazji musimy zaaplikować urządzeniom maksimum nowych technologii, które w tym czasie były już gotowe, żeby p prostu uzyskać jak najlepszy dźwięk, bez żadnych kompromisów w danych zakresach cenowych. Mogliśmy zwyczajnie coś tam ulepszyć, poprawić, albo w ogóle nic nie zmieniać, ale byłoby to nieuczciwe. Zmiana całej linii to odbicie dużego skoku, jaki ostatnio wykonaliśmy.

WP: Gdzie dokładnie wykonujecie i obsadzacie płytki drukowane?
GH: To zależy – w większości urządzeniach (średnia półka do wysokiej) produkujemy płytki i obsadzamy je na miejscu, w Austrii. Dla naszych tańszych produktów, jak CD-07s, Orion II i Spirit III płytki wykonujemy na Tajwanie, a obsadzamy w Austrii.

WP: O obudowy już pytałem kiedyś, ale powtórzmy – gdzie powstają?
GH: W zeszłym roku powstała firma Ayon Audio Ltd., która kupiła w Hong Kongu niewielką fabrykę, którą wyposażyłem w najnowocześniejsze obrabiarki. Wszystkie elementy mechaniczne powstają więc w naszej własnej fabryce w Hong Kongu. Mamy pełną kontrolę nad całym projektem.

WP: Z jakiego systemu odniesienia pan korzysta?
GH: Kolumny Ayon Crane, Ayon Firefox i Lumen White, wzmacniacze Vulcan II, przedwzmacniacze Spheris II i Polaris II, odtwarzacz CD-5s, gramofon Lumen White Mystere z ramieniem Helios i wkładką Shun Mook MC Reference, interkonekty Ayon perl i głośnikówki Ayon Pearl.

WP: A skoro jesteśmy przy marce Lumen White – jaka jest dokładnie zależność miedzy Ayonem i tą firmą?
GH: bardzo mocno rozdzielamy te dwie marki i nie chcemy, aby było ze sobą bezpośrednio kojarzone. Cóż, skądinąd wiadomo, że obydwie firmy działają pod tym samym „dachem”…

WP: W jaki sposób kolumny Ayona różnią się od Lumen White – poza kształtem oczywiście…
GH: W obydwu przypadkach stosujemy inne zwrotnice, inne technologie.

Pobierz test w PDF