Tytuł „Stereophile” jest jedną z ważniejszych „marek” multiplatformowego wydawcy, jakim jest Source Interlink Media (Source Interlink Media, LLC). Choć znacząca większość jego pism skierowana jest do miłośników motoryzacji, zarówno na dwóch, jak i na czterech kółkach, to jednak „Stereophile” radzi sobie w tym towarzystwie nadspodziewanie dobrze.
Source Interlink Media to prawdziwa potęga – w jej portfolio znajdziemy 78 publikacji, 101 stron internetowych, 800 marek, 50 wydarzeń, programy radiowe i telewizyjne. No i oczywiście mobilne aplikacje Source Interlink Media (SIM). Mimo tego bogactwa perłą w koronie korporacji okazuje się strona internetowa „Stereophile’a”, odwiedzana najczęściej spośród innych stron tego wydawnictwa.
Jestem pewien, że w dużej części zawdzięcza to dwóm ludziom: zarządzającemu nią Johnowi „Web Monkey” Iversonowi i Stephenowi Majiasowi, który swoim blogiem „Elements of Our Enthusiasm” rozruszał sieciową brać.
Stephen zaczynał w „Stereophile’u” od samego spodu – nosił kawę, zajmował się wysyłką urządzeń itp. Powoli, powoli piął się coraz wyżej, choć – co wyraźnie z wywiadu przebija – nie jest typem karierowicza. Dzięki swojemu entuzjazmowi, miłości do muzyki, a także swego rodzaju „świeżości” jest teraz, moim zdaniem, równoprawnym członkiem załogi tego amerykańskiego pisma m.in. z Michaelem Fremerem i Samem Tellingiem.
Jak widać (patrz – wywiad), można stać się cenionym dziennikarzem audio, wchodząc do tej branży jako ukształtowany człowiek bez choćby cienia świadomości, co to w ogóle jest. A może właśnie dzięki temu Stephenowi udało się zachować złoty środek między tym, co drukowane i tym, co w sieci? Nie mając żadnych uprzedzeń, otwartą głowę i pomysł na życie Stephen jawi się jako przykład nowoczesnego dziennikarza audio. Mam nadzieję, że państwo po przeczytaniu wywiadu te słowa potwierdzicie. A jeśli nie, to… Cóż, tym gorzej dla słów…

Wojciech Pacuła: Na początek powiedz proszę kilka słów o amerykańskich magazynach audio – jaka jest u was sytuacja? Nie masz wrażenia, że ludzie z pism drukowanych nie cierpią tych z internetowych? Pytam, bo jesteś w unikalnej sytuacji – piszesz do wersji drukowanej, ale prowadzisz także swój blog na stronach internetowych „Stereophile”.
Stephen Mejias: Myślę, że pisma drukowane, tak generalnie, to technologia schodząca, zanikająca, a wszystko przesuwa się w kierunku technologii cyfrowych. Wydawca „Stereophile”, firma Source Link Media jest świadoma statusu cyfrowych mediów i bardzo dobrze sobie z tym radzi.
Podczas kiedy, znów – generalnie, materiały są na naszej stronie dostępne za darmo miesiąc po tym, jak się ukażą w druku, nowe wydania „Stereophile” dostępne są też w aplikacjach na iPoda i iPhone’a. Nasi czytelnicy to „early adopters” („pierwsi użytkownicy”), dzięki czemu cyfrowa wersja pisma sprzedaje się bardzo dobrze. Wydanie drukowane sprzedaje się świetnie, przy nakładzie około 70 000 egzemplarzy w płatnej prenumeracie, to jednak wersja cyfrowa pisma bije rekordy, będąc najlepiej sprzedającym się cyfrowym wydaniem spośród wszystkich magazynów Source Interlink, a wśród nich znajdują się takie „kozaki” jak „Motor Trend” i „Automobile”.

Jesteśmy przekonani, że „Stereophile” powinien być mocno obecny zarówno w świecie drukowanym, jak i cyfrowym. Chcielibyśmy, żeby magazyn był dostępny wszędzie, gdzie ludzie „konsumują” informację. Dlatego, obok kanałów drukowanego i edycji cyfrowej zbudowaliśmy aktywną społeczność na Facebooku i Tweeterze. Source Interlink „odpalił” także dwie nowe strony internetowe: „InnerFidelity.com”, zajmującą się zagadnieniami związanymi ze słuchawkami oraz „AudioStream.com”, skierowaną do ludzi zajmujących się komputerowym audio. Trzecia, „AnalogPlanet.com”, zostanie uruchomiona w czerwcu; będzie przeznaczona dla miłośników analogu, a jej redaktorem naczelnym będzie Michael Fremer.

I nie uważam, żeby ludzie z pism drukowanych nie cierpieli ludzi z netu. Mogę mówić przede wszystkim za siebie – jestem po prostu zainteresowany jakością. Jeśli pismo internetowe jest w stanie zaoferować wysokiej klasy materiały – dobre, inteligentne pisanie, z wrażliwymi, uważnymi ludźmi, którzy zasługują na moją uwagę – jestem ZA.

WP: Powiedz mi proszę coś o sobie, np. kiedy zacząłeś pracę w „Stereophile’u” etc.
SM: Zacząłem pracę w „Stereophile’u” 12 lat temu (Vol.23 No.10, October 2000). Miałem 23 lata i to była moja pierwsza praca, zaraz po koledżu. W szkole zajmowałem się literaturą angielską, pisałem poezje, grałem w punkowej kapeli, byłem redaktorem naczelnym szkolnej gazetki i pracowałem w kampusowej rozgłośni– tak więc wydawało się, że „Stereophile” dobrze do mnie pasował.
A jednak w tamtym czasie o hi-fi nie wiedziałem kompletnie nic; nigdy nie słyszałem słowa „audiofil”. Po pięciu latach pracy w korekcie i w dziale zajmującym się przesyłaniem testowanych urządzeń wziąłem na siebie coś więcej, zająłem się zawartością naszej strony internetowej; najpierw jako moderator forum, a potem prowadząc weblog dokumentujący moją drogę do hi-fi, pokazujący, jak do tego dochodzę. Noszący tytuł „Elements of Our Enthusiasm” blog szybko zdobył dużą popularność i stał się punktem docelowym wielu naszych czytelników. Niedługo potem zacząłem jeździć na różnego rodzaju wystawy hi-fi i pisałem coraz więcej, zarówno na stronę internetową, jak i do magazynu. W styczniu 2011 roku wystartowaliśmy z moją kolumną „The Entry Level”, która skupia się na niedrogich produktach. Ona także okazała się sukcesem i dała mi wiele radości!
Wkrótce zacznę też pisać klasyczne testy produktów. Moją pierwszą i najważniejszą pasją jest jednak muzyka. Jestem całkowicie uzależniony od muzyki. Im więcej muzyki słucham, tym więcej jej potrzebuję.To problem, ale z kategorii tych dobrych.

WP: Czym „Stereophile” różni się od innych amerykańskich magazynów audio?
SM: Trudno mi się wypowiadać w imieniu innych magazynów, ale mogę powiedzieć, że „Stereophile” jest prowadzony przez wyjątkowych ludzi z wyraźną wizją tego, co robią; John Atkinson pracuje mocniej i dba o swoją pracę bardziej niż ktokolwiek. To on w znacznej mierze jest odpowiedzialny za sukces i długowieczność pisma. Zebrał też świetny zespół współpracowników – zarówno stałych, jak i freelancerów. Mam wielkie szczęście, że jestem częścią tego teamu. John nauczył mnie, żeby robić wszystko z największą starannością i oddaniem, jak również, że priorytetem redaktora muszą być czytelnicy.
Dodatkowo, o ile wiem, nie ma żadnego innego, działającego w USA magazynu, który dopełniałby swoje testy tak dokładnymi pomiarami, jak te wykonywane i interpretowane przez Johna Atkinsona.

WP: Czy jest coś, czego pisma internetowe mogłyby się nauczyć od drukowanych? A na odwrót?
SM: W kilku słowach: myślę, że pisma drukowane, tak generalnie, ustaliły pewne standardy jakości, rzemiosła i moralnej odpowiedzialności. Wszystko to skumulowało się przez dekady doświadczeń, wzrastania i ciężkiej pracy. Cyfrowe media wydają sie mieć nieograniczony potencjał i oferują niezwykłą wygodę. Nie powinny jednak ignorować wartości i doświadczenia reprezentowanych przez drukowane media. Żeby odnieść sukces pismo internetowe, tak jak i drukowane, potrzebuje silnego lidera z jasną wizją. To musi być osoba, której czytelnicy ufają.

WP: Powiedz mi coś o amerykańskim rynku audio – czym różni się od rynków europejskiego i azjatyckiego?
MS: Naprawdę nie wiem, co powiedzieć. Być może John Atkinson umiałby coś na ten temat powiedzieć.

WP: Opisz proszę swój referencyjny system – powiedz „co” i „dlaczego”?
SM: W skład mojego referencyjnego system wchodzi gramofon Rega P3-24 z wkładką Rega Elys 2, odtwarzacz CD NAD C515BEE, wzmacniacz zintegrowany NAD C316BEE, przedwzmacniacz gramofonowy Parasound Zphono-USB, kolumny PSB Alpha B1, interkonekty Kimber Kable PBJ i głośnikowe 8VS (mam także odtwarzacz CD i wzmacniacz Exposure 2010).

Słucham też płyt CD z konsoli Playstation. Według większości standardów to absolutnie podstawowy system, ale – jak dla mnie – świetnie się spisuje – mam bardzo małe mieszkanie (350 stóp kwadratowych) w Jersey City, tuż obok Manhattanu i wiodę naprawdę proste życie. Główne wydatki to w moim przypadku muzyka. Jestem także mocno zaangażowany w przekonywanie w to, że wysokiej jakości dźwięk można osiągnąć nie wydając na to tysięcy dolarów. Myślę, że mój system referencyjny jest bardzo dobrym narzędziem do prowadzenia mojej kolumny „The Entry Level”.

WP: OK, masz budżetowy system. Co mógłbyś więc poradzić ludziom, którzy chcieliby zbudować swój system bez wydawania dużych pieniędzy?
SM: Jest wiele różnych możliwości zbudowania niedrogiego systemu. Budżetowe urządzenia są bardziej „wybaczające” niż sprzęt high-endowy. Moja strategia budowy takiego systemu polegałaby na czytaniu testów, skoncentrowaniu się na osiągnięciu synergii i zwrócenie uwagi na urządzenia, które przeszły test „czasu”.

Świetną synergię wykazują urządzenia NAD-a i kolumny PSB; tak więc połączenie kolumn PSB Alpha B1 i budżetowego wzmacniacza NAD C316BEE ma głęboki sens. Zarówno Alpha B1, jak i C316BEE to urządzenia nowej generacji, które dalece prześcigają oczekiwania swoich własnych konstruktorów. Podobnie jest z Regą P3-24, która korzysta z osiągnięć znakomitych poprzedników. Interkonekt i głośnikówka Kimbera to klasyki. Po prostu nie wiem, jak można by z tymi produktami pójść w złą stronę. No i można się natknąć na znakomite okazje cenowe tych urządzeń z drugiej ręki

WP: Co w systemie jest najważniejsze – źródło, czy kolumny?
SM: Nie mam żadnych preferencji. Moim zdaniem obydwa są równie ważne.

WP: Będąc przy gramofonie powiedz proszę, co dla ciebie jest lepszym obciążeniem dla wkładki: układ aktywny, czy transformator?
SM: Niestety nie mam zbyt dużego doświadczenia z tego rodzaju rzeczami.

WP: Jak się według ciebie rysuje przyszłość audio?
SM: Myślę, że przyszłość audio, w zupełnie podstawowym sensie, będzie wyglądała tak, jak przeszłość i teraźniejszość: entuzjaści będą kontynuowali poszukiwania dróg do poprawy swoich systemów, wysłuchując najmniejszych poprawek lub zmian, niezależnie od formatów muzycznych i kategorii komponentów.
Myślę też, że zobaczymy więcej urządzeń z pogranicza, łączących cechy różnych kategorii („crossover products”) – komponentów, które nie są ani stricte cyfrowe, ani stricte analogowe, ale będą korzystały z obydwu tych technologii – no i będzie znacznie więcej urządzeń streamingowych/sieciowych.

WP: Czy według ciebie pokolenie iPoda jest w stanie przejść na stronę hi-fi?
SM: Tak sądzę. Ale, oprócz paru wyjątków, hi-fi nie wydaje się hobby dla młodych ludzi. Hi-fi, poza wszystkim innym, wymaga dedykowanej przestrzeni do odsłuchów, tylko dla niego, wymaga czasu spędzanego w domu i sporej gotówki. Zwykle wszystkie te rzeczy przychodzą wraz z wiekiem. Największym problemem, jaki widzę jest to, że większość młodych ludzi nawet nie wie, że coś takiego, jak hi-fi istnieje. Dlatego tak ważne jest zarażać młodych ludzi hi-fi, dzielić się naszą pasją do muzyki, wysokiej klasy dźwięku i wartościowych doświadczeń.

WP: Myślisz, że eksplozja w dziedzinie wzmacniaczy słuchawkowych i/lub przetworników D/A związana jest z działalnością komputerowej części rynku?
SM: Bez wątpienia tak! Coraz więcej i więcej ludzi jest zainteresowanych w wyciagnięciu jak najlepszego dźwięku ze swoich komputerów; dlatego też dobre „daki” stały się tak ważnym elementem rynku.

WP: Co myślisz o plikach wysokiej rozdzielczości? Czy to ma przyszłość?
SM: Tak, pliki hi-res będą dużą częścią przyszłości hi-fi, ale równie ważny będzie winyl.

WP: Winyl? – Dlaczego?
SM: Winyl oferuje znakomitą jakość dźwięku, ale także coś, czego – jak dotąd – cyfrowe media nie potrafią podrobić: cudowne doświadczenie obcowania z fizycznym produktem. Winyl przemawia do ludzi, którzy chcą być głęboko zaangażowani w swoją muzykę, którzy cieszą się z rytuałów, którzy doceniają niedoskonałości i którzy po prostu kochają fizyczne obiekty. Jest też wielu artystów, którzy chcą wydawać swoją muzykę na fizycznych nośnikach.

WP: Czy w takim razie jest przyszłość przed CD?
SM: Compact Disc to format w odwrocie, ale pogłoski o jego śmierci są mocno przesadzone… Format ten będzie z nami tak długo, jak będą ludzie, którzy będą chcieli kupować i sprzedawać płyty CD. Równie ważne jest to, że jest wiele miejsc na ziemi, które nie mają dobrego dostępu do Internetu.

WP: Czego słuchasz w domu, dla relaksu?
SM: Słucham wiele, różnej muzyki. Jak wcześniej wspomniałem, jestem od muzyki uzależniony, uzależniony od odkrywania nowych dźwięków. Wiele razy po prostu CHCĘ wiedzieć, jak dany album brzmi. Mam na myśli, że zwyczajnie MUSZĘ go posłuchać. Lubię łączenie, wydawałoby się, nieprzystawalnych muzycznych rejonów i gatunków. Można powiedzieć, że to tylko zabawa, ale wydaje mi się, że równie ważne w tym jest coś innego – mam wrażenie, jak gdyby te „mosty” prowadziły mnie do jakiejś ukrytej prawdy dotyczącej życia. Po prostu kocham odkrywanie podobieństw między różnymi typami muzyki. Kiedy, dla przykładu, raper z mainstreamu sampluje kawałek undergroundowego, rockowego zespołu to całkowicie mnie to rozwala. Podnieca mnie to, wciąga i sprawia, że widzę świat w jasnych kolorach. Uwielbiam czuć, że wszyscy ludzie, miejsca i czasy łączą się poprzez muzykę.
Ostatnio słucham sporo hip-hopu i muzyki elektronicznej (Drake, Kendrick Lamar, Kanye West, Jay-Z, Nicolas Jaar, James Blake, SBTRKT, Zomby, Burial, etc.), ale czuję też głęboką pasję dla różnego rodzaju rocka, folku, jazzu, bluesa i form eksperymentalnych.

WP: Wiem, że właśnie opublikowałeś na stronach „Stereophile’a” listę 100 albumów, bez których nie mógłbyś żyć (czytaj TUTAJ).Ale czy mógłbyś tę listę zawęzić do 10 tytułów, specjalnie dla czytelników „High Fidelity”?
SM: OK., robię to dla ciebie – jeśli naprawdę musiałbym zawęzić ją do 10 tytułów, najbardziej interesująca grupa wyglądałaby w ten sposób:

• Nicolas Jaar, Space is Only Noise
• Four Tet, There Is Love in You
• Sonny Sharrock, Ask the Ages
• Robert Wyatt, For the Ghosts Within
• Sonic Youth, Experimental Jet Set, Trash, and No Star
• Flaming Lips, Clouds Taste Metallic
• Mercury Rev, Deserters’ Songs
• John Fahey, America
• Pete Swanson, Man With Potential
• Dean Blunt and Inga Copeland (Hype Williams), Black is Beautiful

WP: Co zamierzasz robić w przyszłości, powiedzmy za 20 lat? Jakieś plany?
SM: Za 20 lat będę miał 54. Wyobrażam sobie, że będę generalnie robił to samo, co teraz: dużo czytał, dużo pisał, słuchał muzyki i sprzętu hi-fi. Mam nadzieję, że wciąż będę mieszkał w Jersey City, New Jersey, otoczony przez wspaniałych przyjaciół i rodzinę. Mam nadzieję, że mój pokój odsłuchowy będzie trochę większy, a moja kolekcja płyt winylowych o wiele większa.

Pobierz tekst w PDF

Stephen Mejias o wywiadzie na stronach www.stereophile.com

12 lipca Stephen opubkikował na łamach interentowych "Stereophile'a" krótką notkę dotyczącą naszej rozmowy - dzięki Stephen!!!

Do przeczytania TUTAJ