Znany dzisiaj Mesjasz Haendla (1685-1759) to dzieło monumentalne. Kiedyś było jednak inaczej. Wystawione po raz pierwszy w Dublinie, w czerwcu 1742 roku miało stosunkowo małą obsadę, jedynie z kilkunastoma śpiewakami. I taką właśnie wersję zaprezentował, dyrygujący zza klawesynu John Butt, z zespołem Dunedin Consort & Players. Linn Records wydał nagranie w trzech formatach:
∙ jako hybrydową płytę SACD 5.1 + stereo, z warstwą HDCD;
∙ jako pliki do ściągania, w formacie PCM 24/88,2, zakodowane we FLAC-u lub WMA;
∙ jako trzypłytowy album LP.

Recenzujemy te ostatnią wersję, chyba najpiękniejszą. Mam pliki FLAC 24 bity/88,2 kHz i muszę powiedzieć, że choć są one świetne, to wersja analogowa jest nie do przebicia. Ma niebywałą dynamikę i barwę. Zarówno ciche fragmenty, jak i tutti są równie klarowne i precyzyjne. Scena dźwiękowa jest bardzo głęboka i szeroka, ale bez jej rozdymania. Uwagę zwraca świetny balans tonalny, po prostu właściwy. Utwór został wytłoczony na trzech krążkach, dzięki czemu nie trzeba było ścieśniać ścieżek i dojeżdżać z nimi do samego środka. Pozwoliło to na czyste, bardzo wyważone granie. Głosy, w porównaniu z wersją FLAC są nieco zaokrąglone, ale naprawdę delikatnie. To daje o sobie znać medium, jakim jest winyl. Całość jest jednak bardzo plastyczna i ładna. Świetna interpretacja tylko pomaga w oddaniu głębi emocjonalnej utworu i jego „wagi”. Polecam!!!