David Gilmour Live In Gdańsk to wydawnictwo koncertowe, będące pierwszym solowym albumem koncertowym Davida Gilmoura. Występ miał miejsce przed 50-tysięczną publicznością zebraną w gdańskiej Stoczni, będącego jednocześnie ostatnim koncertem w ramach doskonale przyjętej przez krytyków trasy koncertowej Davida Gilmoura On An Island.

David Gilmour o koncercie w Gdańsku:
„Był to mój pierwszy występ w Polsce, a to, że mogłem być w Stoczni i przyczynić się uczczenia rocznicy jednego z najważniejszych wydarzeń w historii Europy ostatnich lat było dla mnie niezwykłym przeżyciem. Stocznia gdańska to miejsce niezwykle symboliczne. Byłem zaszczycony, że mogę tam występować. Szczególnie pasjonującym był fakt, iż był tam ze mną mój przyjaciel Zbigniew Preisner, który dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, a także to, iż mogłem wykonać utwory z mojego albumu po raz pierwszy tak jak sobie to zawsze wyobrażałem.”

Były prezydent Lech Wałęsa oraz Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz zaprosili Gilmoura do wykonania tego niezwykle szczególnego koncertu dla uczczenia 26. rocznicy powstania związku zawodowego Solidarność. Koncert ten, zatytułowany Zaczęło się w Gdańsku – przestrzeń wolności, odbył się w dniu 26 sierpnia 2006.

Wydawnictwo David Gilmour Live In Gdańsk wyprodukowane zostało przez Davida Gilmoura i Phila Manzanerę. Sześcioosobowemu zespołowi po raz pierwszy w trakcie trasy „On An Island” towarzyszy 40-osobowa Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Bałtyckiej pod batutą Zbigniewa Preisnera. To pierwszy w historii zapis koncertowego wykonania z orkiestrą utworów z repertuaru Pink Floyd takich jak High Hopes oraz A Great Day For Freedom - drugi z utworów wykonany został specjalnie z okazji rocznicy powstania Solidarności.

W historycznym koncercie w Stoczni Davidowi Gilmourowi towarzyszył zespół składający się ze znakomitych muzyków:
Richard Wright – klawiszowiec grupy Pink Floyd
Phil Manzanera – gitarzysta zespołu Roxy Music i współproducent albumu On An Island
Guy Pratt – basista zespołów Pink Floyd i Roxy Music
Jon Carin – klawisze, wiele lat z zespołem Pink Floyd
Steve Di Stanislao – perkusja, ostatnio grał z grupą Crosby and Nash
Dick Parry – saksofon, wieloletni współpracownik grupy Pink Floyd

Wydawnictwo David Gilmour Live In Gdańsk ukazało się w następujących formatach:
• 2 CD
• 2 CD + DVD
• 2 CD + 2 DVD
• 3 CD + 2 DVD
• 5 LP
(z materiałów EMI)

Płyty wydane są bardzo estetycznie, z książeczką. Problemem jest tylko sposób wkładania samych dysków. Są one wsuwane w „kieszenie” na rozkładanych elementach pudełka, od środka. Dlatego też wyjmuje się je bardzo niewygodnie i zapewne – prędzej czy później – płyty będą mocno porysowane. Dlatego od razu warto się zaopatrzyć w antystatyczne wkładki na dyski firmy Nagaoka TS-561/3, dostępne na stronie CD Japan. Tam też można dostać woreczki tejże firmy na całe boxy – na ten album pasuje model TS-521/3.

Nie lubię płyt koncertowych. Wprawdzie kiedyś, kiedy fascynowały mnie zmiany barwy klawisza w szóstym takcie piętnastej piosenki, albo dłuższe wersje znanych kawałków Depeche Mode, słuchałem wszystkiego, co się dało, także nagrań koncertowych. Z biegiem czasu jednak zniechęciłem się do tego typu nagrań, szczególnie jeśli dotyczyły rocka (jazz i klasyka to osobna sprawa). A to dlatego, że jakość dźwięku jest na nich najczęściej bardzo słaba. Powszechną wadą jest mocna kompresja, ściana dźwięku, brak perspektywy itp. Z tą płytą jest inaczej. Ten koncert jest inny.

Jeszcze zanim przeczytałem, że za masteringiem stoi Doug Sax, wiedziałem, ze mam do czynienia z wyjątkowym wydawnictwem. Dźwięk jest bowiem pełny i gęsty. Rozdzielczość zaś, jak na koncert, znakomita. Im wyżej nasz system jest pozycjonowany, tym więcej usłyszymy. Fenomenalnie zarejestrowano stopę i bas – są pełne, dynamiczne i mocne, naprawdę super! Głos Gilmoura może się czasem wydawać za bardzo wtopiony w tło, ale to złudzenie – jest po prostu świetnie z nim związany. Koherencja to słowo, które przy koncertach rzadko pada. Tutaj jest jak najbardziej na miejscu. Wszystko jest ze sobą świetnie połączone. Dynamika została zachowana na tyle, na ile można było przenieść koncert i brzmienie potężnych koncertowych paczek do domu. Nie ma chyba takiego systemu domowego, który mógłby się pod tym względem mierzyć z koncertem, a Live In Gdańsk się z tego nie wyłamuje. To jednak jedyna wada (jeśli to jest wada, a nie cecha szczególna mechanicznego odtworzenia), jaką widzę. Kiedy Gilmour śpiewa w przepięknej wersji Shine On You Crazy Diamond ciarki przechodzą po grzbiecie – tak jest autentyczny, tak naturalnie wszystko brzmi. Nie potrafię się do niczego przyczepić, choć pewnie coś trzeba by wyłapać i wskazać. To jednak koncert i trzeba mieć tego pełną świadomość. Jest to jednak koncert niezwykły, zarówno ze względu na jego miejsce, na muzykę, jak i dźwięk. I nie warto tego wszystkiego nicować, żeby znaleźć jakiś paproch. Po prostu posłuchajmy i zapomnijmy o wszystkim wokół.