Charles Tournemire (Bordeaux, 22 stycznia 1870 – Arcachon, 3 listopada 1939), był francuskim kompozytorem i organistą, znanym najlepiej ze swoich improwizacji. Podczas kiedy utwory organowe z kanonu grał perfekcyjnie, rzadko grał coś innego niż swoje własne, improwizowane kompozycje. A te były fantastyczne, o bardzo równym poziomie i najczęściej swoje korzenie miały w materiale z chorałów gregoriańskich. W jego dorobku znajduje się wiele dzieł organowych, osiem symfonii (jedna z nich chóralna) i kilka utworów kameralnych. Tournemire był najmłodszym uczniem Césara Francka. Był Organistą Tytularnym w Bazylice Św. Klotyldy w Paryżu w latach 1898-1939. Wykładał również muzykę kameralną w Paryskim Konserwatorium. Zmarł w roku 1939, a dokładny powód jego śmierci nie jest znany. Został znaleziony martwy na ulicach Arcachonu.

Organy to trudny do nagrania instrument. Realizator musi balansować między bliskim dźwiękiem i dźwiękiem z odległości. Tutaj wybrano tę drugą metodę, pokazując instrument w pewnym oddaleniu od słuchacza. Mimo to mamy mocną podstawę basową oraz znakomitą rozpiętość dynamiczną. Większa część płyty to ciche pasaże, jednak co jakiś czas mamy mocne, dynamiczne wejście – wszystko to zostało na płycie MDG bardzo wiernie oddane. Tembr i kolorystyka, przez oddalenie, nie są tak wyraźne i namacalne jak przy bliskich rejestracjach. Zyskuje jednak na tym wiarygodność samego przekazu – ostatecznie w podobny sposób słychać ten instrument w dużej przestrzeni kościoła czy sali koncertowej. Podobnie zarejestrowano fragmenty z chorałami – dość daleko, z naturalną wielkością i perspektywą.



Dystrybucja: MDG