Ach, kolejna perełka Stockfischa. Znałem wcześniejszą płytę tego artysty, jednak nie byłem przygotowany na tego rodzaju granie. Tylko głos i gitara lub fortepian. A nagranie jest fenomenalne. Wokal jest duży, ciepły, ale i klarowny i nigdy nie wypada z roli. To samo fortepian – posłuchajmy utworu Chimes at Midnight , byle głośno i zobaczymy, że to jedno z wzorcowych nagrań tego instrumentu. Ma głębię i uderzenie. Nie jest rozlany, ani wyostrzony. To samo dotyczy też i gitary, chociaż tutaj słychać ją tak, jakby została od studia oddzielona ekranem, ponieważ jest nieco bardziej tłumiona. No i wspomniany głos. Jego reprodukcja pozwoli dokładnie określić jakość systemu. Nagrany jest w duży, pełny sposób, jednak bez ekscesów w rodzaju nosowości czy wyostrzenia. Jeśli coś takiego występuje, znaczy to, że należy system skorygować pod tym kątem. Druga sprawa to rozdzielczość. Głos Taylora został nagrany tak naturalnie, że literalnie wydaje się, że jest z nami w pokoju. I każda zmiana urządzeń na lepsze (myślę o lepszych, niekoniecznie droższych) zdejmuje z niego kolejną zasłonę Przy topowych systemach nie ma między nami i artystą niczego, tylko powietrze. Jedno tylko mnie zastanawia: jak by zagrała ta płyta, gdyby ją przygotować na XRCD, jak wcześniej Hell or High Water Sary K. (recenzja TUTAJ)...

Strona artysty: Allan Taylor