Tym razem Jordi Savall zabiera nas na podróż śladami muzyki popularnej, przeznaczonej do tańca, mająca jednak wiele wspólnego z dzisiejszymi czasami. Weźmy dla przykładu otwierający płytę projekt „Orient” muzycy pięciu różnych narodowości, wszyscy wykonują muzykę na instrumenty nieznane muzyce Zachodu, będącą interpretacją afgańskiej melodii „Laïli Djân”. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać odległe od tego, co przyjęło się określać „muzyką dawną”, ponieważ to, co słyszymy jest wypadkową powstałą w procesie, który przypomina to, co dzieje się z muzyką Bacha. Muzycy wchodzą w dialog z przeszłością, wykorzystując swoje multinarodowościowe doświadczenia do zrozumienia ducha muzyki. Nieprzypadkowo więc, płytę rozpoczyna muzyka z Afganistanu, kraju uznawanego za pomost między Wschodem i Zachodem.

Nie wiem, jak Savall to robi, ale każdy kolejny krążek z jego wytwórni Alia Vox to radość dla duszy i dla ucha. To w tym przypadku zbiegają się dwa światy – melomanów i audiofili – istniejące równolegle, a które dopiero razem tworzą całość. Bez względu bowiem na to, co mówią jedni i drudzy, dopiero kombinacja tych dwóch podejść daje pełnię, pozwala wydobyć zamysł artystyczny w całości, bez ograniczania się z jednej lub drugiej strony.
To muzyka taneczna i tak została nagrana: z ogniem, wigorem i dokładnym rytmem. Dźwięk jest świetny, bo łączy detaliczność z barwą. Jak to u Savalla, klarowność jest pierwszej klasy, a kontury dźwięków zostały ładnie zarysowane. Zarówno przy instrumentach solo, jak i przy większych zespołach zawsze rozdzielczość jest na tyle wysoka, że można nie ma się wrażenia stłumienia czegokolwiek. A przecież nie ma też żadnego rozjaśnienia, sztucznego uwypuklenia detali. Całość ma bardzo dobry balans. Znakomicie uchwycono przestrzeń – kolejny znak szczególny Alii Vox. Mamy bowiem głęboki dźwięk , zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i jeśli chodzi o głębię sceny. Pogłos jest spory, ale jest też wyrafinowany. Pięknie wypadają głosy, chociaż, jak w utworze „Berbère” jest ciut nosowy. Głosy zawsze mają jednak duży wolumen i sporą skalę. Naprawdę pięknie brzmią instrumenty, w skomplikowanych harmonicznych detalach, ataku, uderzeniu.