Transrotor

Niewiele jest firm, które od razu kojarzą się z daną dziedziną audio. Jedną z nich, będącą synonimem gramofonów audio jest niemiecki Transrotor. Za dobrymi firmami zawsze stoją konkretni ludzie. W tym przypadku jest to Jochen Räke, który zamiast kontynuować tradycje rodzinne – Räke zajmowali się projektowaniem mechaniki, m.in. do maszyn rolniczych - zaprzedał się sprzętowi audio. A tradycje w dziedzinie mechaniki, w tym mechaniki precyzyjnej, wcielił w życie pod postacią innowacyjnych rozwiązań zastosowanych w swoich gramofonach.

W ofercie Transrotora znajdziemy produkty, które dzięki modułowej budowie można dowolnie konfigurować i rozbudowywać lepszymi komponentami i dodatkami. W ofercie jest w tej chwili 14 modeli bazowych z możliwością rozbudowy lub nawet wzbogaceniem o indywidualne rozwiązania na specjalne zamówienie. Gramofony dostarczane są z modyfikowanymi w Transrotorze ramionami Regi lub SME i wkładkami Goldringa.

Historia w pigułce:

• Od 1971 dystrybutor gramofonów Transcriptor (przejętych później przez firmę John Mitchell) w Niemczech
• 1973 rejestracja marki Transrotor
• 1975 pierwszy własny produkt: Transrotor AC (egzemplarz znajduje się w Muzeum of Modern Arts w Nowym Jorku).
• 1978 Transrotor Double Deck: 2 talerze, 2 ramiona, jeden napęd - zbudowany dla testów porównawczych ramion i wkładek gramofonowych.
• 1986 Quintessence z nowatorskim łożyskiem hydraulicznym - przez 5 lat referencyjny gramofon niemieckiego czasopisma „AUDIO”.
• 1987 Classic (z odwróconym łożyskiem) - przykład dla bez mała wszystkich dzisiaj budowanych gramofonów skonstruowany w odróżnieniu od Quintessence dla mniej zamożnych audiofili.
• Początek lat 90-tych: Oyster - pierwszy i ostatni odtwarzacz CD: monument z chromu i stali z perfekcyjną mechaniką.
• 1995 przejęcie dystrybucji SME w Niemczech.
• 2000 Gravita - przenosi zalety busoli na pole techniki gramofonowej w bezprzykładnie wyrafinowanej konstrukcji.
• 2005 sensacyjny TMD (Transrotor Magnet Drive): łożysko z wbudowanym sprzęgłem magnetycznym - moment obrotowy przekazywany jest bez sprzężenia mechanicznego. Powoduje to odseparowanie napędu od napędzanego talerza i w konsekwencji zwiększenie odporności na nierównomierność obrotów wynikłych ze słabości silników, nierównomierności kół czy pasków napędowych. Moment obrotowy z silnika przekazywany jest na dolny talerz, zaś górny talerz jest sprzęgnięty z dolnym za pomocą systemu magnesów. Redukuje do nierównomierności obrotów do poziomu ok. 0,03 %. Wciąż jednak talerze mają wspólną oś.
• 2006 niesłychany FMD (Free Magnetic Drive): sprzęgło magnetyczne całkowicie separujące mechanicznie napęd od talerza - niestałość szybkości obrotowej poniżej wartości mierzalnych. W tym przypadku obydwa talerze – dolny i górny – posiadają osobne łożyskowanie. Są więc absolutnie od siebie odseparowane – jedyną siłą napędową są siły magnetyczne. Zniekształcenia są więc praktycznie niemierzalne. Jest to w świecie gramofonów absolutnie unikalne, rewolucyjne rozwiązanie.
• 2006 Artus - nowy gramofon referencyjny: FMD, budowa żyroskopowa z kardanowym zawieszeniem chassis.