|
2007-08-20
NIGEL KENNEDY POLISH SPIRIT –
 Album Polish Spirit z koncertami Emila Młynarskiego i Mieczysława Karłowicza – premiera październik 2007 Nigel Kennedy, skrzypek posiadający „niezwykłą umiejętność docierania do najdalszych miejsc sali koncertowej dzięki płomiennej energii swej muzyki,” swoim najnowszym albumem złoży hołd zapomnianym romantycznym koncertom polskich kompozytorów Emila Młynarskiego i Mieczysława Karłowicza. Polish Spirit zawiera pełne żaru wykonanie Kennedy’ego z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Kameralnej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka. Koncert skrzypcowy Karłowicza stanowi rzadkość nawet w Polsce, a II Koncert skrzypcowy Młynarskiego jest praktycznie nieznany. Nagrania na albumie Polish Spirit uzupełniają aranżacje nokturnów Chopina op. 9 nr 1 i 2. Obok płyty studyjnej, nakładem EMI Classics ukaże się także DVD z zapisem wyprzedanego do ostatniego miejsca zeszłorocznego koncertu w bydgoskiej Filharmonii Pomorskiej. Oprócz koncertów Młynarskiego i Karłowicza, Kennedy uraczył rozentuzjazmowaną publiczność trzema bisami: Preludium z Partity E-dur Bacha oraz autorskimi aranżacjami Czardasza Vittoria Montiego i tradycyjną melodią irlandzką Danny Boy. Dwudziestominutowy materiał dodatkowy zawiera fragmenty koncertu oraz próby i został opatrzony komentarzem Kennedy’ego, dyrygenta Jacka Kaspszyka, pierwszego skrzypka orkiestry Jakuba Haufy oraz producenta EMI Davida Grovesa. DVD w reżyserii Johna Stanleya, wieloletniego współpracownika Kennedy’ego, pokazuje imponującą interakcję pomiędzy solistą, orkiestrą, dyrygentem i publicznością – zaangażowanie i radość, jaką wszyscy czerpią z koncertu. W części dokumentalnej Kennedy opowiada historię pewnej starej płyty Polskich Nagrań, sprezentowanej mu sześć lat wcześniej przez kogoś z publiczności, gdy artysta występował z koncertem skrzypcowym Elgara w Warszawie. Owa płyta sprawiła, że Nigel rozpoczął poszukiwania, które zaowocowały aktualnym repertuarem. Zapomniany album zawierał wykonanie II Koncertu skrzypcowego Młynarskiego, które zrobiło na Kennedym ogromne wrażenie. Artysta zaczął szukać informacji o życiu Młynarskiego i dowiedział się, że Emil Młynarski (1870-1935) aktywnie działał jako kompozytor i dyrygent w Polsce, Rosji, Wielkiej Brytanii oraz USA. Założył Filharmonię Warszawską, a także sprawował funkcję dziekana w filadelfijskim Curtis Institute of Music. 9 kwietnia 1935 roku pochowano go w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego, po czym jego twórczość popadła w zapomnienie zarówno w kraju, jak i na świecie. Polska Orkiestra Kameralna nigdy nie słyszała koncertu skrzypcowego Młynarskiego, aż do chwili, gdy zaczęła przygotowywać go na występy z Kennedym, który postanowił zestawić ją z pięknym, choć rzadko wykonywanym koncertem skrzypcowym Mieczysława Karłowicza (urodzonego w 1876 roku), który zginął tragicznie w młodym wieku przygnieciony lawiną podczas narciarskiej wyprawy w Tatry w 1909 roku Kennedy opowiada: „Fascynuje mnie końcówka romantyzmu: Elgar, Sibelius, to fantastyczny okres, nie ma tu ani jednej nudnej chwili. [Koncert Młynarskiego] to dokładnie ten typ muzyki, jaki lubię grać.” Kennedy, który od wielu lat posiada dom w Krakowie i od 2002 roku pełni funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej uzasadnia wybór repertuaru „wyjątkowym porozumieniem z orkiestrą”. „Praca z tak doskonałymi muzykami, którzy w ten sam sposób co ja cieszą się muzyką, to wielki zaszczyt. Możliwość pokazania światu nieznanych kompozytorów pochodzących z ich ojczyzny to najlepsza wizytówka takiej orkiestry.” Producent EMI David Groves dodaje, „To repertuar, który kontynuuje pewne motywy jego nagrania koncertu Elgara. Płyty są porównywalne pod względem stylistycznym. Wziąwszy pod uwagę rozmiar i wagę dotychczasowej dyskografii Kennedy’ego, ten mało znany i zapomniany repertuar jest niezwykle cenny.” Wszechstronny gust muzyczny Nigela Kennedy’ego sięga od Vivaldiego po Elgara, od rocka po jazz i folk. Kennedy, dzięki swej ujmującej osobowości i zaraźliwej energii, od początków swojej trwającej już ponad ćwierć wieku kariery niezmiennie zachęca publiczność masową do muzyki klasycznej, a wraz ze swą zorientowaną klasycznie publicznością odkrywa inne muzyczne gatunki. Jak pisano w „The Guardian” po jego występie z koncertami Vivaldiego w Barbican Centre w 2004 roku, Kennedy to „ożywczy powiew… promieniuje wręcz namacalną energią, a te utwory nigdy wcześniej nie brzmiały tak świeżo […] choć minęło już tyle lat, wciąż nikt nie dorównuje jego lekkości i radości grania.” Natomiast w recenzji albumu East Meets East z muzyką wschodnioeuropejską, zamieszczoną w magazynie „Gramophone” czytamy, że “jest w nim coś nieodparcie ujmującego. Chodzi tu przede wszystkim o jego szczery entuzjazm do muzyki bez względu na szufladki. Dla niego liczy się głównie, by muzyka była pełna swoistej energii i my też powinniśmy się tym kierować.” Nigel Kennedy od początków kariery jest jednym z najważniejszych artystów wytwórni EMI Classics, a jego wielokrotnie nagradzana dyskografia zawiera koncerty Bacha, Bartoka, Beethovena, Berga, Brahmsa, Brucha, Elgara, Mendelssohna, Sibeliusa, Czajkowskiego i Vivaldiego, a także muzykę kameralną Debussy’ego i Ravela oraz Black Brown and Beige Suite Duke’a Ellingtona. We wrześniu 2006 ukazała się płyta DVD Nigel Kennedy: Live à la Citadelle, zawierająca wykonanie koncertów Vivaldiego z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Kameralnej przed ogromną publicznością, szczelnie wypełniającą amfiteatr średniowiecznego miasteczka Carcassonne we Francji. Jesienią 2006 Kennedy nagrał płytę dla legendarnej jazzowej wytwórni Blue Note zatytułowaną Blue Note Sessions. Źródło: EMI Music Poland |
| © Copyright HIGH Fidelity 2007, Created by B |